GARİP ADA'M

    Günün ilk ışıklarıyla gözlerimi açtım.

Sanırım artık zamanı gelmişti... Hayatıma almak istediğim o güzel kadını, bugün kardesimle tanıştıracaktim.
  Hızlıca toparlanıp, hazırlandım ve sırada Elif hanımı uyandırmak vardı.Ama onu hemen uyandırabilmek rekorlar kitabına girebilmek kadar güçtü. Uyanmasi için her seslendiğimde, ufacık bir çocuk gibi,

-abi biraz daha uyuyayım söz hemen kalkıcam..

-hem ben mi açıcam Garip Adam'ı , diye söylenmelere başlardı...

+kalk artık deli kız bugün farklı, seni yengenle tanıştıracağım ,  dedim.
  
Yataktan bir fırlayışı vardı, inanamadım.
Bilseydim bu kadar basit olacağini her gün bu şekilde uyandırırdım.Neyse ki uyanmıstı artık.
   Ama daha büyük sorunlarımız vardı ve küçük hanım gözlerini açar açmaz başlamıştı.

  Ne giyecek miş şimdi ?
  Neden daha önceden söylememişim?
  Ne yapacak, nereye gidecek mişiz ?
  Bunları sorgularken ne giyeceğine karar verebilmek için dolabını karıştırıyordu. Mecazi anlamda soylemiyordum karıştırmak kelimesini inanın. Cadı tatlı olduğu gibi dağınıktı da.
  +Garip Adam'ı açıp kahvaltı hazırlayacağiz daha hemen hazırlan...deyip çıktım odadan.

  Salona geçip oturdum. Ne severdi acaba güzellik. Ne hazırlasam ona mutlu olurdu?
  

  Çileği çok seviyordu, özellikle kahvaltıda. Ama bilmiyordum o zamanlar. Hatta bayağı bir süre bilmiyordum ne yalan söyleyeyim.
Ta ki saçma sapan bir sebep yüzünden onu terkettikten sonraki dönemde, onsuz olamayacağımi anladığım zamandaki kendimi affettirme çabalarımdan birinde öğrenmiştim, Güzellik'in çileğe olan aşkını.

Ben onu gerçekten çok üzdüm ;
'Şu An Yanimda Yok' dediğim her an bunu çok iyi anlıyorum.
NEYSE...

Abi ben hazırım hadi koş dedi. Benden daha çok hevesli ve heycanlıydı kelebek. Arabaya gidiyorum, sende hemen gel diye çığırdı cadı ve koşar adım çıktı .
Umarım çok iyi  anlaşırlar dedim kendi kendime ve bende çıktım evden.