My boss is my fiancé

ENTRY 30

Guys I'm back! Pahinga muna tayo sa dalawang bida, sa feeling bida muna... ;)

****

Treize's POV

"Jesus take the wwwhheeell! Take it from my hhaand! 'Cause I can't do this on my own! Ime' letting go , so give me one more chance! Save me from this road I'm on... Jesus take the wheeeelll!! Jesus take the whee--!" Natigil ako sa pagkanta ng mapansin kong nagising ang pinakamamahal at pinakaiingatan kong pamangkin. " Hey chibi. You're awake!"
( A/N: Chibi or Ochibi is an informal Japanese term for short or small)

" No I'm not" Sagot niya habang yung mukha nakakorteng 'obviously duh'

Nakakatuwa talaga ang bubwit na ito, manang mana sa ama.

" Matulog ka ulit. Medyo malayo pa ang biyahe."

On the way kami ni bubwit pauwi. Mahirap na baka sabunutan saka kalbuhin at ingudngud ni Lorainne sa semento ang guwapo kong mukha. Kawawa naman ang Pinas kung nagkataon, mababawasan ang guwapo at cool na may mala-macheteng katawan.

" How can I sleep if I keep hearing roars of a dragon." Poker face na sabi niya. Hindi ko napigilang matawa, ganyan talaga yan kung bagong gising nagiging Spade the second!

" ahahaha! At sino naman yung drago-- wait , don't tell me that's me?!" Agad akong napapreno at napatingin sa kanya.

" I'm hungry" sabi niya lang habang kinukusot ang mga mata.

Tinaasan ko siya ng kilay. Aba tong bulinggit na 'to.

" Do I look like your nunny?"

Tumingin siya sa akin. His eyes, parang nangungusap na nagpapacute. Tsk! Sa kadami-dami ng pwedeng manahin sa ina , yung kahinaan ko pa.

Tinitigan ko lang siya. Treize sa guwapo mong lalaki , mapapataob ka lang ng bata. No. Never.

He pouted.

Huwag kang papatalo sa bulinggit, Treize. No. No.

" Okay. What do you want?" Damn! Muntik ko nang masabunutan ang sarili ko. Treize diba sabi huwag papatalo. Tsk! Kung hindi ko lang mahal ang bubwit na to.

" Anything as long as it can be eaten."

" Anything , you say... Wait me here I'll get you sacks of grass"

He glared and I grinned.

Kung nagtataka kayo kung bakit ganito ang ugali ni Axcel , tumpak! Mana sa ama. He is sometimes cold and quiet but sometimes sweet and protective lalong lalo na sa nanay niya, like father like son talaga.

Itinabi ko ang kotse at tumingin sa kanya.

" hey chibi, wait me here. I'll just buy you some food. "

" Human food"

Natawa talaga ako. " yeah. Human food. "

Lumabas na ako sa kotse upang bumili sa malapit na convenience store pero bigla akong natigil at bumalik.

Nakakunoot noong nakatingin si Axcel sa akin.

" Don't do anything stupid" paalala ko. May dugong Montes ang batang ito. Montes do things they want to do. Hardheaded. Mahirap na.

Napangiti ako ng makita ko ang mukha niya, its like 'what the?!'

Tuluyan na akong pumasok sa convenience store. Kumuha ng 'human foods' at lumapit sa counter upang magbayad.

" Hi there sweetie. " bati ko sa dilag na cashier. Wala akong nakuhang reaksyon mula sa kanya.

Hindi ko masyadong makita ang mukha niya dahil natatakpan ng newspaper.