Lach je dood

19

Pov. Dana

Geschrokken word ik wakker. Ik kijk verdwaasd om me heen. Wat heb ik net gezien? Ik draai mijn hoofd , zover ik die kan draaien in de stoel, naar Cara.  Ze beantwoordt fluisterend mijn vragende blik. "Ze is vermoord en heeft haar ziel aan de duivel verkocht." Het duurt even voordat ik me realiseer wat ik heb gezien. Dat was het verhaal van Grietjes dood. Of beter gezegd haar ondood. Die clown in die ruimte heeft haar vermoord, en die rare schim was de duivel? Ik begin van de angst hysterisch te lachen. Mila, Cara en zelfs Lize kijken me verbaasd aan "Dit kan helemaal niet", zeg ik met een hese piepstem. Mijn hoge schelle lach galmt door de ruimte.  "Het is allemaal nep! De duivel bestaat niet." Ik kan door een mengeling van angst en ongeloof niet stoppen met het gelach. "Daan, ik geloof dat je een beetje aan het flippen bent", zegt Cara zachtjes. Het huilen staat haar nader dan het lachen. "Ik ben niet gek (*)!", gil ik schaterend uit. "En flippen? Hoe kom je erbij? We zitten hier alleen maar vast in een soort horrorpretpark waar àààlles nep is!" Zodra ik mezelf die zin hoor uitspreken weet ik dat hij niet klopt. "Maar het is echt", fluister ik tussen mijn lippen door. Net luid genoeg zodat de andere meiden me kunnen horen. Het gelach gaat over in hyperventileren. "Het is echt!" Ik wil verder gaan schreeuwen als ik ruw onderbroken word door Grietje. "Dat was wel genoeg drama voor vandaag", giechelt ze. "Adem in adem uit." Tegen mijn zin in volg ik haar advies op. "Braaf, zit af." Als ik mijn ademhaling weer onder controle heb, gaat ze verder. "Maar jullie vragen jullie natuurlijk af waarom ik een vrijwilliger nodig had?", de duivelse grijns verschijnt weer op haar gezicht. Die grijns laat mijn bloed verstollen tot ijs. Elke keer als ze die grijns opzet gaat er weer wat gebeuren. Mijn adem blijft in mijn keel stokken. Wat als het iemand van ons hetzelfde af gaat als Julia? En wat als ik dat ben? Grietje grinnikt bij het zien van mijn blik. "Lang verhaal, korte uitleg." Iedereen is doodstil. Waarom wacht ze? Alsof ze mijn gedachten kan lezen beantwoordt ze mijn vraag. "Sorry, even de spanning opbouwen", grinnikt ze. "Jullie hebben net mijn dood met eigen ogen gezien alleen, jullie voelden natuurlijk niet wat ik voelde." Haar blik verstard. "De pijn. Iedereen zal boeten voor de pijn die mij is aangedaan", gromt ze. Even lijkt ze heel ergens anders. Dan zet ze de enge glimlach weer op. "Maar omdat dat natuurlijk niet helemaal eerlijk is, had ik een vrijwilliger nodig. Dit keer beleefd onze lieve Lize de scène van mijn dood. Maar dan voelt ze de pijn die ik voelde nu ook." Ik kijk haar verward aan. "Wat bedoel je?", vraag ik haar. "Hoe bedoel ik?", grinnikt ze terwijl ze dreigend op me af komt. "Ik bedoel dat ze alle pijn gaat voelen die ik tijdens mijn dood gevoeld hebt. De messteken, de huid die van mijn botten werd geschraapt, de haarwortels due uit mijn hoofd werden getrokken. Àààlles, alle pijn van dat moment. Zo kan ze voelen wat ik heb meegemaakt." Ik kijk geschrokken naar Lize. Ze oogt kalm. Het enige wat ik zie is dat er een traan over haar wang rolt. Ook al lijkt ze kalm, in haar ogen zie ik angst. Uit het niets begint Mila te schreeuwen. "Dat kan je niet doen!" De ogen van Grietje fonkelen van pret. "En of ik dat kan." Lize kijkt richting Mila. "Het is goed", fluistert ze. Haar stem is gebroken en spreekt haar woorden tegen. In haar stem hoor je de angst. De angst om dood te gaan. "Nee!", gilt Mila. "Neem mij, maar niet haar! Alsjeblieft", snikt ze. "Helaas", giechelt Grietje. "De vrijwilligersinschrijving is al gesloten." Een van de clowns, ik heb geen idee of hij nou Benny of Willy heet, komt aanlopen met een stalen dienblad in zijn handen. In plaats van een glaasje met een doorzichtig drankje, zit er nu een bloedrode vloeistof in. Zonder tegenspartelen opent ze haar mond. Omdat ze weet dat het te laat is. Het drankje wordt in een keer in haar mond gegoten. Zo snel dat Lize begint te proesten. "Vaarwel", fluistert Lize.

Heeeyy iedereen, voor als jullie je afvragen: "Heeey waarom staat er opeens een sterretje (*) in de tekst?" Hier het antwoord; Toen ik het zinnetje 'ik ben niet gek' tikte moest ik opeens aan een geweldig boek denken die ik wel even moest promoten voor als je dat boek nog niet leest het boek heet 'ik ben NIET gek' van @ibtissamxwriter en ja de schrijfster heeft tig keer zo veel lezers als ik, dus het is niet echt een promotie maar meer een tip om dat boek te lezen. Want dat boek vind ik geweldig. Oké dat even gezegd. Luff joee all en tot snel!!!
X- Anouk