Young & Beautiful ➸ l.s (Türkçe)

XX

Bölüm şarkısı; Sons and Daughters - Awkward Duet
___________

Niall, piyanoyu davul çalıyormuş gibi çalıyordu. Evde davulları olmasına rağmen. Yeryüzünde mevcut olan en kaotik şarkıyı amansızca çalıyordu, kafası iyiydi ve bir nedeni olmaksızın kahkaha atıyordu, ve pekala. Louis onu gerçekten öldürebilirdi, çünkü bir hafta sonra bir sınavı daha olacaktı ve gerçekten çalışması lazımdı.

Bu nedenle de yalnızca mantık üzerine dayalı bir karar verdi.

"Gidip Harry'nin odalarında ders çalışacağım," diye seslendi Louis gürültünün içinden ve Niall'ın parlak pembe gözleri gülümsedi.

"Güzel," diye cevap verdi ve çalmaya devam etti.

Şu çocuk yok mu.

Louis çantasını omzuna attı ve Niall'a son bir bakış attı. "Birazdan gelirim."

"Erkek arkadaşına selam söyledi—"

Louis kapıyı çarparak kapattı.

Aklı hala dünkü olaylar üzerinde dolanıyorken —Louis'nin Harry'ye annesinden bahsetmesi, Harry'nin dinlemesi, Harry'nin ondan görüşünü istemesi, Harry'nin ona sahte eda olmadan adıyla seslenmesi ve ona sahiden 'teşekkür ederim' demesi ki bu muhtemelen ayın daha parlak ışıldamasına sebep olabilirdi— Louis Harry'nin odalarına yöneldi.

Özel derslerinin başlamasına daha üç dört saat kaldığını bilmesine rağmen yine de gitmeye karar vermişti. Zira, dünkü zamanları yeterince güzel geçmişti. Bu yüzden, neden bugün de öyle olmasın ki?

Harry'nin odalarına vardığında kapıyı yavaş yavaş açmış ve içeride her yerde seks yapan insanların olmaması için dua etmişti. Çekingen bir tavırla oturma odasına göz gezdirdi ve hayır, yoktu. Ortalık boştu, hala yerde yatan nota kağıtları ve her köşe bucağı kaplayan bir sürü şey dışında.

Tam Harry'nin yatak odasına yönelmek üzereyken, kapı çalmıştı.

Harry kapıda mı kalmıştı? Yoksa Niall mıydı? Louis bir şeyini mi unutmuştu acaba?

Kapıyı merakla açıp dışarıya göz gezdirdi ve ah. Kapıdaki hipsterin tekiydi.

Hiç etkilenmemiş tavrıyla kapıyı tamamen açarak oldukça açık ve yargılar bir biçimde oğlanı baştan aşağı süzdü. Üzerindeki kıyafetler temiz ve dağınık görünüyordu, çocuk güzel ve egzotikti, parayla yetiştirilmişti ve Louis oğlanın bileğindeki 'anarşi' yazan dövmeyi gördüğünde alayla gülmemek için kendini zor tuttu.

"Selam, dostum. Ben, şey, Harold'u görmek için buradayım," dedi çocuk, hafif bir belirsizlikle, sanki doğru kapıya gelip gelmediğinden emin değilmiş gibi.

Sevimli.

"Burada değil," dedi Louis gösterişsiz bir şekilde ve bir kelimenin daha söylenmesine izin vermeden kapıyı çocuğun yüzüne kapattı. Ve bu çok harika hissettirmişti. Yüzünde gururlu sırıtışıyla ve başarıya uğramış hissederek arkasını döndü.

Ve o anda, sırıtışı geldiği gibi yüzünü terk etmişti çünkü Harry tam karşısında duruyor ve sahneyi çatılmış kaşlarla izliyordu.

Kahretsin.

Çocuk tüm bu süre boyunca Harry'nin orada olduğunu görmüş müydü? Louis'nin yalan söylediğini bildiğinden kapıyı yeniden tıklatacak mıydı?

"Bu da neydi?" diye sordu Harry talep ile, kollarını önünde birleştirerek. Üzerinde Louis'nin onda şimdiye kadar gördüğü en sade kıyafetler vardı —uygunsuz derecede dar pantolon ve yakasında düğme barındırmayı başaran siyah bir tişört. Yorgun görünüyordu, uyumamış gibi —en azından huzurla uyumamış gibi— ve Louis onu açık kalmış ağız ve genişlemiş gözlerle karşılamıştı.