BERDEL

1. BÖLÜM

Her şey abimin aşık olup kız kaçırmasıyla başlamıştı...

O gün yine her sabah olduğu gibi o kafa patlatan alarm sesiyle uyanmıştım, okula gidecektim o okuldan nefret ediyordum keşke İstanbul'dan kaçıp Şanlıurfa'ya gelmeseydim. Burada babaannem ve dedemin yanında kalıyorum şimdilik; abim de buraya geldi o da İstanbul'dan sıkılmış olmalı.. Aslında burası daha iyi ama okul yok mu en kötü şey o benim için. Okulda Baran adında bir çocuk var benden nefret ediyor. Nedenini bende bilmiyorum ama nefret ediyor bende ondan nefret etsem de bazen de ona karşı bir şeyler hissettiğimi düşünüyorum.. Ahh ne diyordum ben benim bir sevgilim var zaten dünya tatlısı çok cana yakın bir çocuk; o benim çocukluk aşkım her şeyimizi beraber yapardık kısacası ona çok bağlıyım ben..

Hem zaten Baran'ın da bir sevgilisi var. O kız için tüm ailesini karşısına aldı yani o kızı bırakmaz bırakmasında...

Kafam bu düşüncelerle dolmuşken kahvaltıya başlamıştım bile. Birden abimin sesiyle irkildim "Ne o Karadeniz'de gemilerin mi battı, sabah sabah bu ne sessizlik böyle?"

Ona gülümseyip cevap verdim "Bugün gideceksin.."

diye söylendim konu değiştirip abim "Öyle hemen sevinme belki de gitmem bugün bazı işlerim var." Dedem de konuşmaya başladı:

"Haah şöyle be oğlum geldin daha bir şey anlamadan geri gidiyorsun kal biraz daha hem insanlar ne der Ahmet Ağa'nın torunu gelmiş de buralardan sıkılıp gitmiş

derler.. Hem daha sana fabrikaları evleri tarlaları gezdireceğim ben..........."

Onlar konuşmaya devam ediyordu kafam da yine ne olduğunu anlayamadıgım korkunç sesler oluşmaya başlamıştı "Size afiyet olsun." deyip masadan kalktım hemen odama gittiğimde sesler çoğalmaya başlamıştı hemen çantamı alıp evden çıktım. Kapıda bir sürü koruma vardı bugün okula yürüyerek gideceğimi söyledim ve yürümeye başladım.

Merhabaa :) Bu benim ilk hikayem ve biraz acemilik de var tabi umarım beğenip votelarsınız :)