Albion: back in Albion

Hoofdstuk 6

Eriu kijkt me aan: "Evie, waar gaan we heen? Hoe komen we in Albion?" Ik minder vaart en besef dat is iets ben vergeten in mijn eerst zo geniale plan: het meest cruciale ding. De poort naar Albion. Ik bijt op mijn lip. Ik had bedacht dat ik pap met een smoes naar een heel mooi plekje in het bos zou leiden en dat de poort daar gewoon was. Achteraf gezien is dat een heel erg naïef plan. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik kijk Eriu opgelaten aan: "Eriu, dat wilde ik dus nog even zeggen........" begin ik ongemakkelijk, maar Eriu onderbreekt me: "Ben je serieus het belangrijkste vergeten? Heb jij nog nooit een plan gemaakt of zo?" ze schud geërgerd haar hoofd; "Lekker Evie". Ze draait haar hoofd van me weg om haar teleurstelling te verbergen. "Sorry" stamel ik. Nu heb ik Eriu ook nog boos gemaakt. Slim gedaan Evie! Wat ben je toch een geniaal kind, sukkel! Ik scheld mezelf uit in mijn hoofd. Hoe kon ik zó dom zijn? Eriu draait zich weer om en ik zie een traan van haar wang rollen terwijl ze triest glimlacht: "Maakt niet uit Evie, we verzinnen wel iets anders. Laten we even gaan zitten bij het meertje daar" zegt ze, terwijl ze wijst naar een meertje in de verte. Ik kijkt haar opgelucht aan; gelukkig is ze niet boos. Eriu kijkt me vragend aan. (Kun je wel vragend kijken?) Ik knik: "Ja, goed idee". Eriu begint te galopperen: "Wie er als laatste is is een Milesiër!" schreeuwt ze naar me. Ik lach en galoppeer snel achter haar aan: "Milesiër zijn is niet heel erg hoor, er zijn ook goede!" schreeuw ik haar achterna, zogenaamd beledigd. Ik weet dat Eriu me maar plaagt. Ik ben ook Milesiër; mijn vader was er ook een. Maar mama is een Danan, dus ik ben een rare mix van beide. Goed bloed dat besmet is, zoals mijn opa zou zeggen. Mijn opa was de koning van Albion. Hij had het met een list gekregen, nadat de Abbess Albion in tweeën had gedeeld om een oorlog te voorkomen. Ik heb een hekel aan hem: hij heeft Eriu en mama onder de grond laten leven. Dus ik noem mezelf liever een Danan, hoewel ik graag gebruik maak van de gave die Milesiërs laat spreken via hun gedachten. Uiterst handig als je iets geheims doet.