Albion: back in Albion

Hoofdstuk 12

We rijden nu al een uur, over bladeren, onder bomen, door takken, over struikjes. Maar nog steeds is er geen spoor van het paleis van mijn moeder te zien. Ik begin een beetje ongeduldig te worden. Ik bedoel, ik ben best geduldig, maar nu! Ik grimas. Het heeft geen zin om te grimassen, maar het helpt tegen ergernis. Net zoals het helpt om iemand heel hard te slaan als je boos bent. Om even je benen te strekken als je al heel lang zit. Of andersom. Heerlijk. "Eriu, wanneer zijn we er?" vraag ik. Maar ik denk dat ik het antwoord al weet. waarschijnlijk duurt het nog lang. De reis naar het klooster duurde ook lang. "Het is nog even" antwoord Eriu. Eriu is het gewend om lange ritten te maken. Op Dag Dia. Maar ik niet. Ik rijd alleen op maandag en woensdag. De andere dagen niet. Dan rijdt Eriu mijn paard en ik maak mijn huiswerk. Dat is lang niet zo geweldig als rondrijden in Albion, maar wel minder vermoeiend. En saaier.

Na een kwartiertje komen we aan de bosrand. Achter deze bosrand ligt het paleis. het paleis van mijn moeder. Maar als we door de bosjes gaan zien we niet het paleis da we gewend zijn. Er hangen andere vlaggen. Niet die met het teken van Albion. Vlaggen met een sierlijke C. En lichte strepen in de kleuren blauw, rood, groen en paars. "Caelië" hoor ik Eriu sissen. Caelië? Ik probeer het thuis te brengen, maar dat loopt uit op niets. Ik heb nog nooit van iets gehoord dat op Caelië lijkt. Nog nooit. Eriu springt van dag Dia af om te gaan kijken wat er aan de hand is, maar ze duikt meteen weet in elkaar van de pijn. Haar voet. Ik spring ook van mijn paard af en help Eriu weer op haar paard. Het is vreemd. Heel vreemd. Waarom hebben we vlaggen van Caelië? Ik snap er niets van. Ik kijk Eriu vragend aan: "Wat is Caelië?" Eriu weet het. Ze zucht en zet een geforceerde glimlach op: "Caelië is ons o zo lieve buurland, dat Albion blijkbaar heeft veroverd in onze afwezigheid" Ik knik. Albion is veroverd. Mijn moeder is geen koningin meer. Erémon heeft niet meer de plek van Eeder, van generaal. Het is niet meer Albion. Het is Caelië. Geen Albion. Caelië. Ik moet het even laten bezinken. Dan hoor ik opeens voetstappen. Ik draai me om. 

Cliffhanger :) is het nog leuk? reageer als je een tip hebt of als je iets anders zou hebben gedaan. Of een verzoek voor in het verhaal. Doe maar iets.