Albion: back in Albion

Hoofdstuk 8

Eriu wacht me op bij het meertje. Als ik er hijgend bij kom, maakt ze een buiging: "Hallo prinses de Milesiër" Ik kijk haar lachend aan: "Wacht jij maar" hijg ik. Eriu lacht ook en zegt: "we hebben volgens mij een perfect plekje uit gekozen." Ik kijk om me heen; het is het zelfde meertje waar de vorige keer de poort naar Albion verschenen was. Het meertje is helderblauw, De bomen zijn prachtig groen. Bijna magisch. Maar niet magisch genoeg voor de poort naar Albion. Ik glimlach een beetje triest; ik wilde dat het wel de poort was. Ik zie Eriu vanuit mijn ooghoek de paarden vastmaken aan een boom. Ik kijk haar aan: "Het is bijna magisch". Eriu knikt, ze heeft ook gemerkt dat dit de laatste plek was die wij hebben gezien waar de poort is verschenen. Er valt een traan langs haar gezicht die ze snel weg veegt. 

We gaan zitten langs de waterkant. Ik kijk naar Eriu: "Heb jij een idee om naar Albion te komen, en dan mijn vader meenemen?" Eriu staart naar het water en schud haar hoofd. Ik begin ook naar het water te kijken. Het is prachtig. Bijna adembenemend. Bijna. Ik kijk treurig naar het meertje, als ik gewoon toen ik de poort had gezien had er in was gegaan....... Ik schud mijn hoofd; dan had ik Eriu achtergelaten, en pap. Dat zou ik nooit doen. Zelfs niet om naar Albion te gaan. 

Ik zie dat het water een beetje kronkelt. Dag Dia hinnikt hard. Snel draai ik me om en ik schrik: "Eriu?" vraag ik angstig. Dag dia is weg. Gewoon verdwenen, uit het niets weggevaagd, Alleen de boom is er nog. De boom heeft opeens een rare twinkeling gekregen. Is zie in mijn ooghoek dat Eriu zich omdraait en schrikt. Ik heb even tijd nodig om dit te verwerken. Dag Dia is weg. Eriu's paard ook. Ik kijk om me heen, in de hoop dat ze gewoon zijn losgebroken, dat ze ergens rondrennen. Of dat ze aan een andere boom vastzitten. Maar er is niets. Geen Dag Dia of een bruin paard. Ik kijk Eriu aan: "Waar zijn ze?". Maar Eriu zegt niets en kijkt naar de boom. De boom die nog steeds twinkelt. De boom waar Dag Dia aan vastgebonden was. We springen tegelijk op om te kijken wat er met hen is gebeurt en lopen naar de boom. We raken de schors aan en alles begint te draaien.