Hayat Seninle Güzel

Hayat Seninle Güzel - 1

Eveet büyük bir cesaretle şuan ilk hikayemle karşınızda duruyorum. Aman tanrım çok heyecanlıyım!  20 saniyelik deli cesaretiyle ''oluştur'' a tıkladım ve şuan karşınızdayımm! :) Elimden geldiğince güzel yazmaya çalıştım, ayrıca ilk bölüm olduğu için pek ekşınlı değil :D Ama sonraki bölümler daha heyecan verici olacak diye umuyorum. Tabi bir-iki kişi beğenip okursa.

Her neyse iyi okumalar! Belkide asla bu satırları okumayacak olanlar, Sizleride seviyorum!

-Hmslove

 1.Bölüm:

Gecenin bir köründe annemin çığlığıyla uyandım, nasıl olduğunu bilmediğim bir hızda annemin odasına koştum ve içeri daldım, son 2 yıldır babam bizi terk ettiğinden beri onu görmemeye alışmıştım ama hala onların odasında onu göremeyince üzülüyordum işte. Anneme baktım, pembe ipek geceliğiyle boy aynasının karşısında durmuş dökülen saçlarına bakıyordu, evet benim annem kanserdi, 3 ay önce bunu öğrenmiştik ve bu 3 ayda annemin hastalığı son hız ilerleyip, onu içten içe öldürmeye başlamıştı çok yorgun görünüyordu gözlerinin altı mor halkalarla çevriliydi ve zorunlu olmadıkça yataktan kalkmıyordu. Ona bakabilmek için okulu bırakmıştım, babam bizi terk ettiğinde ondan geriye tek kalan şeyler milyon dolarları olmuştu ve ben bu parayı annemin tedavisine harcıyordum. Ben odada şok olmuş bir şekilde anneme bakarken birden kapı açıldı ve içeri her an her şey olabilir diye evimizde yatılı kalan doktor -adını bile unuttum, ki umurumda değil- içeri girdi. Hemen annemin yanına koşup ona fısıltıyla bir şeyler söyleyip rahatlatmaya çalıştı ve benide son zamanlarda her gece olduğu gibi onunla birlikte yatılı kalan oğlunun odası gönderdi. Berke çok iyi bir çocuktu ve bu 3 ayda her zaman yanımda olmuş, onun omzunda ağlayıp içimi dökmeme izin vermişti, çok iyi bir arkadaştı ve ayrıca doktorumuzun oğlu olduğu ve bizim evimizde kaldığı için hergün karşılaşıyorduk.

Son zamanlarda her gece olduğu gibi dolu gözlerimle direk Berke'nin odasına daldım ve o ne olduğunu anlayamadan sarılıp ağlamaya başladım, yeni uyanmış haliyle bile annemin yine bir sinir krizi geçirdiğini anlamış olmalı ki o da yavaşça sırtımı okşamaya başladı. Ondan ayrılıp burnumu çektim.

''artık dayanamıyorum Berke 3 aydır her gün, her gece aynı şey oluyor ben sadece 16 yaşımdayım anlıyor musun?  Gecenin köründe annemin çığlıklarından, hıçkırık seslerinden, evdeki ilaç kokusundan bıktım artık. En son ne zaman kahkaha attığımı hatırlıyorsun? Ben hatırlamıyorum bile, artık ne annem ne ben gülebiliyoruz birbirimizin yüzüne bile bakamıyoruz, onu çok seviyorum ve o gözlerimin önünde ölüyor. Biz bunları hak etmedik!'' önce fısıltıyla başlayan konuşmam haykırış ile bitmişti.

''Biliyorum Alev bunları hak etmiyorsunuz. Ah, keşke senin için birşey yapabilsem ama elimden hiçbir şey gelmiyor özür dilerim. Ama herşey henüz bitmiş sayılmaz değilmi? Her zaman bir şans vardır Alev.'' Bu sözlere o kadar inanmak istiyordumki, ama daha o bile söylediği sözlere inanmazken ben nasıl inanırdım ki?

''söylediğin sözlere kendin bile inanmıyorsun Berke. Bizim için, annem için mutlu bir son yok. O ölücek!'' ve bunu der demez tekrar hıçkırdım.

''haklısın özür dilerim. Neden sadece uyumuyoruz? uyumak sana iyi gelir'' 

''birlikte mi uyuyacağız?''

''neden olmasın? yalnız kalmandan daha iyidir değil mi?''

''tamam son kez anneme bakıp geleyim o zaman.''

''şey Alev dur. Bence rahatsız etmeyelim sinir krizi daha yeni geçmiş olabilir, babamla biraz yalnız kalmalı.''

Derin bir iç çektim. ''haklısın. tama uyuyalım''

''gel buraya'' deyip bazen sohbet ederken oturduğumuz yatağa doğru çekti beni. Önce ben yattım sonra o da yanıma yattı. Tek elini omzuma atıp beni kendine çekti ve başımı göğsüne yaslamamı sağladı. Belkide 3 aydır ilk kez mutlu bir şekilde derin bir nefes aldım, onun yanında güvende hissediyordum. Beni mutlu etmeyi, üzüldüğüm şeyleri, mutlu olduğum şeyler, alışkanlıklarımı, yeteneklerimi kısacası hakkımda herşeyi bilen sayılı arkadaşlarımdandı o. Bir karar aldım ve o an o ne derse desin, ne yaparsa yapsın onun yanından ayrılmamaya karar verdim. Beni mutlu eden ve benimle olunca mutlu olan bir insanı bırakmayacaktım.

''iyi geceler Berke''

''iyi geceler Alev'im''