Gözlerimi açtığımda kolumda serum,hastane yatağında yatıyordum.Baş ucumda uyuklayan bir adam vardı.
Serumu kolumdan yavaşca çıkardım.Çok acımıştı....
Uyuyan adam'ın beni fark etmemesini umarak sessizce kapıyı açtım.
Babam,annem....Beyza evde beni bekliyor olmalılar.Koridora çıktığımda saat'in gece bir olduğunu gördüm.Beni ne kadarda merak etmişlerdir.Benim hemen eve gitmem gerekiyor.
Üstümü başımı düzeltmeden hastaneden çıktım.Üstümde hastane önlüğü,ayağımda da iğrenç bir tuvalet terliği vardı.
Eve doğru koştum.Şimdi annem beni her zaman ki gibi azarlıycaktı.Kendi kendime güldüm.Babamla,Beyza'nın birbirleriyle inatlaşmaları.Bunlarsız ben nasıl yaşardım.
Renkli ışıkların dışarıya kadar geldiği yerden geçtiğimde yanıma üç tane erkek geldi.İlerlemeye çalışsamda önümü kapattılar."Çekilin!"
"Nereye böyle güzellik?" üstümde ki önlüğü çekiştirmeye başlamışlardı."Durun,Çekilin önümden!"
Uzun boylu iri yapılı adam."Sakin olsana tatlım" diyerek yanağımdan makas aldı."Ya,lütfen çekilin....eve geç kaldım."gözlerim dolmuştu.
Sarışın orta boylu"Boşver o evi,gel bize gidelim."dedi.
İttirdim.
" Ya,çekilin önümden!"göz yaşlarımı sildim."Eve gitmek istiyorum."ittirdiğimi yanındakiler gönderip yanıma geldiler."Nerde oturuyorsun,gel seni biz bırakalım."
"Ben,ilerde oturuyorum." bana eşlik ederek yürümeye başladığımız sırada beni duvara itip durdurdular."Ne....ne yapıyorsunuz?(!)"
"Ciddimisin,gerçekten seni evine götüreceğimizi mi sandın!" diğeri kolumu tutmuş bana sırnaşırken diğeride önlüğümün düğmelerini açıyordu."Bırakın beni!!İmdat!!!"hıçkıra hıçkıra ağladığım sırada biri geldi ve onları dövmeye başladı.Yerde kendime sarılmış bir şekilde ağlıyordum.
"Bir daha sizi buralarda görmiyim.!" yanıma doğru gelen sesin sahibi kolumdan tutup beni nazikce kaldırdı." İyimisin? "
Kafamı kaldırdım.
"Sen....."
"İyimisin?" ona sıkıca sarıldım."Ben...,ailem beni bekliyor.Beni merak etmişlerdir.Eve gitmem gerek."bu ani çıkışım karşısında biraz durdu."Nerde oturuyorsun?"
"İlerde..." benle birlikte evime kadar geldi.Allah'ım ne olur o gördüklerim gerçek olmasın.
Köşeyi dönmemizle evimin önünün polis şeritleriyle kapatılmış olduğunu gördüm.
Yere çökerek ağladım."İyimisin?"
"Hayır,ben...hiç iyi değilim."
"Evinin önünde neden polis şeridi var?" yanıma çömelmiş bana bakıyordu.Eğer dün kafede ona yardım etmeseydim şuan yanımda olmaz,o adamlardan beni kurtarmamış olurdu.Her yaptığımız iyilik er yada geç tekrar bize ulaşıyordu.
Sırtımı sıvazladı.
"Annem,Babam....kardeşim..." hıçkırarak ağladım.
"Ben....çok üzgünüm.Başın sağolsun."
"Hayır hayır ölmediler." ayağa kalkıp eve doğru koşmamla evimizin karşısında duran arabadan iki kişi inip bana doğru geldiler.
"Dur!Polis"evin kapısını açmaya çalıştım ama zorlamalarım boşaydı.Kapıyı kitlemişlerdi.Arkadan biri beni kollarıyla sarıp geriye doğru çekti.
" Bırak beni!"karnına dirseğimle vurdum ve koşmaya başladım."Dur yoksa ateş ederim!Beni zorlama!"acemi olduğunu belli eden kadın polis arkamdan bağırdı ama durmadım.Selim'e çok yaklaşmıştım ki arkamdan silah sesi geldi.Yerimde donup kadına baktım.Yerde kanlar içinde yatıyordu.
Kalbim hızlanmış ne yapıcağımı bilmeden orda öylece durdum taki Selim beni yanına çekene kadar.
Bileğimi tuttu."Koş!"
"Ne oldu,demin....o....polise....ne oldu?"arada bir arkamada bakıyordum.
" Kimin vurduğunu görmedim ama belli ki peşinde olan tek polis değil."koşarken ona baktım.Nasıl yani..
Yutkundum.
"Kim olduğunu,neden sana yardım ettiğimi ve ne yaptında peşinde o kişilerin olduğunu bilmiyorum ama artık ikimizin de başı bellada..."telle kapatılmış bir yerin üstünden atladı. "Hadi atla"üstümde sadece önlük ve iç çamaşırlarım vardı."Arkanı dön"gözlerini devirip arkasını döndü."Böyle bir durumda cidden bunu mu düşünüyorsun?"telden atladım." Evet"bileğimi tekrar eliyle kavadı ve koşmaya devam ettik.Bilmediğim,hiç görmediğim yerlerden geçirdi beni.
Boş bir apartmanın içine girdik."Şimdi bana ne olduğunu anlatmak istermisin?"yüzüne uzunca baktım.
Siyah saçları beyaz tenine yapışmış,ela gözleriyle bana bakıyordu."Ben.."dememle göz yaşlarım yine yüzümü sırıl sıklam etti."Okuldan eve döndüğümde...."cümlemi bile bitirememiştim ki silah sesi duyuldu ve Selim yere yığıldı.
Kapıya baktım ama kimseyi göremedim.Tekrar Selim'e baktım.Ağlamam şiddetlendi.Yerde kanlar içindeydi yere eğilip elini tuttum.Gözlerimin içine baktı."Kaç"sesi çok cılız çıkmıştı ama duymuştum."Hayır!Seni burda tek başına bırakamam!"
"Kaç dedim!"cebinde ona verdiğim saç bandanamı gördüm.Ayağa kalkmamla bir silah sesi daha duydum.Beni teğet geçerek yanımda ki cama isabet etmişti.Kulağımı kapattım.
Selim'e baktım.Gözleri kapalıydı.
Benim yüzümden ölmüştü.Burdan hemen kaçmam gerekiyor.Bunları sonra düşünüp ağlayabilirdim.Yan tarafımda ki yangın merdivenine baktım.Tek kurtuluş yolumdu.Koşarak yangın merdivenlerinden aşağı indim ve cadde de koşmaya başladım.Elimle ağzımı kapatıp ağladım.Bugün ne çok şey yaşamıştım.
Üçüncü kurşun sesini duyduğumda bir acı hissettim.Ayakta duramıyarak yere düştüm.Nefes alamıyordum canım çok acıyordu.Etrafta bir kararma ve bana doğru gelen ayak sesleri duydum.Anılarım gözlerimin önünden hızlı hızlı geçmeye başladı.Bunun benim için artık çok geç olduğunun farkına vardım.Her şey bitmişti.
Gözlerimi kapatıp vücuduma yayılan acıyı daha fazla hissettim.Sonrası zaten koca bir boşluk....
