kısacık bir anda azat ağa ile göz göze geldik. mavi okyanusları beni sanki dibe çekmek ister gibi bakıyor. o kadar öfkeli bakıyorki beni öldürmek ister gibi. ama benim bir suçum yokki. hatta aralarında en masumu benim. ben istemedim kuma olmayı. ben...
Yatakta oturmuş azatın gelip ölüm fermanımı imzalamasını bekliyordum. Civanı nasıl öğrendi hiç bir fikrim yok. Bildiğim tek birşey var oda azatın çok sinirli olacağı.
"DİLBAAAAAA!"
Azatın ismimi bir aslan misali kükremesini duymam ile yatakta iyice küçüldüm. Bedenimden geçen titremeyi kontrol edemiyordum. Kapının aniden açılması ile yerimden sıçradım. Azat hızla yanıma gelip beni kollarımdan tutup ayağa kaldırdım. Sadece yüzüme bakıyordu. Birden bana sarılması ile ne yapacağımı şaşırdım. Sonra hemen kollarımı boynuna sardım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(temsili)
"Ben sana güvenmiştim. Havinin yaptığı hainlikten sonra sana inanmıştım. Niye dilbam? Niye söylemedin en yakın arkadaşım ile bir geçmişin olduğunu.".
Bunları söylerken sesi öyle aciz çıkmıştıki ona daha da sarıldım.
"Azat yemin ederim geçmişti o. Ben seni seviyorum artik. Hem bak yeni bir hayat kurduk. Sen ben ve bebeğimiz."
Ondan ayrılıp elini şiş karnıma koydum.
"dilbam doğruyu dersin demi."
"Delirtme beni adam."
"Tamam tamam. Ama bu konuyu daha detaylı konuşacağız sonra tamam mı? Şimdi sadece sana sarılıp herşeyi unutup uyumak istiyorum."
"Tamam"
Dediğini kabul edip yatağa geçtik. Uzun zaman sonra huzuru tatmıştım.
