''Sevgilin bu kadar sürtük olmasaydı bunlar olmazdı'' bak bak cesarete bak. Ben hala bunu hangi cesaretle söylediğimi düşünürken Miran kolumu tuttu.
''Ona bir kez daha kötü bir şey söylersen'' dedi sinirle.
''Nolur?'' dedim alay eder gibi. Kolumu bırakıp hızla odadan çıktı ve kapımı sertçe çarptı.Bir şeyler atıştırıp üzerimi değiştirdim sırt çantama Azad'ın eşyalarını koyup aşağı indim.
''Nereye?'' dedi Miran bana dönerek.
''Birbirimize ne zamandan beri hesap soruyoruz? Sevgilinle takıl işte'' dedim ve evden çıktım. Taksi çağırıp gelmesini bekledim.
Azad kapıyı açtı.
''Konuşmamız lazım'' diyerek içeri girdim.
''Söyledi mi?'' dedi sakince ona dönerek ''Evet'' dedim ve koltuğa oturdum.
''Miran beni pek dinlemediği için, doğruyu kabul etmek istemediği için doğruyu bilmiyor'' dedi ve yanıma oturdu.
''Ben Miran ve Arzu'nun ilişkisi olduğunu bilmiyordum ayrıca sarhoştum kendimde olsaydım o kaşarla işim olmazdı'' dedi.
İşte şimdi rahatlamıştım, en azından o aklını kullanabiliyordu.
''Miran o kızla sevgili ve kız onu parmağında çeviriyor'' dedim. Gülümsedi, ''Miran tamamen aptallık yapıyor Lara, sen varken o kaşarla olmak akıl işi değil'' dedi.
Yanaklarımın pembeleştiğini hissettim. Telefonum çalınca açtım.
''Efendim Eylül?''
''Kalk kafeye gidiyoruz matematik çalışmamız lazım''
''Bize gel ya'' dedim.
''Tamam oda olur, Miran ve sevgilisi rahatsız olmasın'' dedi ve güldü.
''Amacın onları rahatsız etmek değil mi sanki?'' dedim gülerek. Kıkırdadı ve ''Beni bu kadar iyi tanımak zorunda mısın?'' dedi.
Telefonu kapattıktan sonra Azad'a döndüm.
''Gitmem lazım'' dedim. Ayağa kalkıp beni kapıya kadar geçirdi . Duymam gerekenleri duymuştum zaten. Eşyalarını da vermiştim.
''Mutlaka gel yine'' dedi gülümseyerek. Eğilerek yanağıma bir öpücük kondurdu. Kapıyı açtı.
''Görüşürüz'' dedim gülümseyerek.
''Görüşürüz'' dedi ve kapıyı kapattı. Taksiye binip eve gittim. Miran evde değildi.
''Matematikten nefret ediyorum'' dedi Eylül sitemle, akşam olmuştu ve biz tüm gün çalışmıştık. Kapı çalınca inip kapıyı açtım ve Arzu. Yaşasın! İçeri geçti.
''Miran'a söyle ben geldim'' dedi ve koltuğa yayıldı. Hizmetçiyim sanki ben!
''Evde değil'' dediğimde bana döndü.
''Yalan söyleme ufaklık'' dedi.
''Sevgiline sahip çıkamıyor musun yoksa?'' dedi Eylül merdivenlerden inerken. Arzu sinirle ona baktı.
''Eve gideceğini söyledi, birazdan gelir'' kollarımı bağladım.
''Git başka yerde bekle'' dedim. O sırada kapı açıldı ve Miran içeri girdi. Arzu'ya yaklaşıp onu öptü. Ne muhteşem bir sahne ama! Eylül gözlerini gözlerime dikti.
''Miran gelsene'' dedim sakince. Arzu bana dönüp
''Burada konuşabilirsiniz'' dedi. Ha birde sana soracağım!
''Özel''dedim ve sahte bir gülümsemeyi yüzüme oturttum. Miran peşimden geldi.
''Azad'ın suçu yok Miran, haberi bile yokmuş'' dediğimde güldü.
''Lara sen ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokma dedi ve dönüp gitti.
Bu kadar aptal olmak zorunda mısın sanki Miran? Zorunda mısın?
