Uşaq vaxtı onunla əyləncəli vaxt keçirərdik maraqlı oyunlar oynardıq.On ildən sonra isə o,artıq qarşımda oturmuşdu və çox gözəl idi.Təsüfki məni tanımırdı nədə olsa doqquz yaşımdan bəri məni görmür.Özü İki ildir ki,miqren xəstəliyindən əziyət çəkirdi.Uzun baxışmalardan sonra işimə başlamalı idim.Əlləri və ayaqları bağlı olduğundan sadəcə qıvrına bilirdi.Son dəfə üzünə baxıb gülümsədim.O,mənə qorxu dolu baxışlarla baxırdı halbuki əvvəllər sevgi dolu baxışları var idi.İti bıçaqla onun döş qəfəsini yarıb içəri doğru isti qurğuşunu tökdükdə buxar çıxmağa başladı.Şiddətli ağrı səbəbiylə o qədər qışqırırdı ki,səs telləri qopacaqmış hissi verdi.Göz bəbəkləri çölə fırlayacaqmış kimi olmuşdu.Artıq can verirdi bu ağrıya dözə bilmirdi.Son dəfə mənə nifrət dolu baxışı ilə baxdıqda nifrət hissi təəcüb hissi ilə qarışdı və üz mimikası dəyişdi.Təəsüflər olsun ki,məni tanıdı və son nəfəsinidə verdi.Beş dəqiqəlik donuq bir baxışla onu seyr etdim.Ayağından tutub sürüyərkən cibindən pul qabı düşdü.Pul qabını açdıqda onunla birlikdə çəkdirdiyimiz şəkli gördüm və mənim ətrafıma ürək fiquru çəkmişdi.Cəsədi sürüyərək bağdakı quyuya atdım.Son dəfə şəklə baxıb onuda quyuya atdım və cəsədlə birlikdə yandıraraq əbədiyyətə qovuşdurdum..
