Melez Anıları

-5-

@KartaliceSeda'nın anısı

Kampa geleli beş ay olmuştu. Ben yine yalnızım. Sanırım bunu seviyorum. "Forever Alone" Dalgın bir şekilde ilerlerken arkamda bir nefes hissettim. Arkamı döndüğümde kimse yoktu. Bu kaçıncı? Son bir haftadır yalnızken hep bu oluyor... Arkamı dönüyorum kimse yok. Danışmanla konuşmalıyım.

*

Bu sefer onu yakalayacağım. Kendi kendime yalan söylüyor olamam, bunun bir açıklaması olmalı.Üstüme genelde giydiğim siyah eşofmanımı ve beyaz tişörtümü giydim.

Dışarı çıkmayı pek sevmem aslında. O yapmacıklık ve yalancılık dolu kahkalar gelir kulağıma. Nedense arkadaşlık bağlarına inanmam. Düşünüyorumda insana en yakın kişi kendidir. Ben biraz farklıyım sanırım. Özellikle kızlardan ve benim gibi olanlardan... Aynalar, takılar ve tokalar, aşk olayları bana göre değil.

Tekrar birilerinin beni izlediği hissine kapıldım. Ormana doğru yürümeye karar verdim.Ormana merkezinde büyük bir ağaç var. Ağacı arkama aldım. Eğer arkamda gerçekten biri varsa az sonra yapacağım hamleyle onu göreceğim. Yavaş yavaş ve sessizce ağacın etrafında gezmeye başladım.

O da ne? Ata? Kartal Ana'nın oğlu olan ve sürekli benimle "Ateşli Görl" diye dalga geçen teneke kafanın kardeşi. Ne yani ben bir haftadır o mu takip ediyor? Peki neden? Belimden çıkardığım bıçağı boğazına dayadım. Korkmuş görünüyordu.

"Söyle bakalım Junıor teneke kafa neden beni takip ediyorsun?" Bir an gülmeye başladı. En çok sinirimi bozan da bu! Ciddi bir şey soruyorum burda Bay Yavşak.

"Yapma böyle Ateşli Görl. Neden seni takip ettiğimi anlamaman senin geri kafalılığını gösterir."

"Bir an için ciddi olup bir açıklama yap! Yoksa..."

"Küçük seksi kızımız asabiymiş de! Yoksa ne? Bu kadar zorlamana gerek yok. Seni Seviyorum Bayan Ateşli Görl."

WTF? Pardon? Beni seven bir erkek!! Gerçekten şaşırtıcı. Anlamıyorum. Bir an kalbim sıkıştı ve onu orada öldüreceğime serbest bıraktım. Çok ahmağım....