His Broken Mate/ Tł

Rozdział 11

Zdjęcie Nick Bateman jako Tyler.

-Autor.

Carter Kelly P.O.V

Zniszczona.

Słowo którym opisywałam się przez całe życie- ponieważ właśnie taka byłam. Całkowicie i definitywnie zniszczona. Dlaczego taka byłam? Lista powodów wygląda jakby rosła każdego dnia.

Rzecz w tym, że kiedy jesteś zniszczony od dłuższego czasu, nadzieja jest tak pięknym kłamstwem, że ludzie kurczowo się jej trzymają.

Wszyscy mówią że zawsze jest nadzieja i może jest ale jeśli masz depresje albo jakąś inną chorobę mentalną, to już tak nie wygląda.

Chyba wszyscy znamy znaczenie skrótu nadziei (hope): Hold On Pain Ends. I może to prawda, może nadzieja to nie tylko piękne kłamstwo.

Ale tu chodzi o ludzką naturę: nie wiemy co jest kłamstwem, a co prawdą, a wybieramy to w co wierzymy.

W co wierze kiedy myślę o nadzii?

Ale nadzieja nie jest czymś w co mamy wierzyć. To ktoś lub coś nam ją daje.

Wszyscy jesteśmy zniszczeni- niektórzy bardziej od innych. Wszystkim nam brakuje jakiegoś kawałka. A to żałosne i głupie...

Pewnego dnia, ktoś przytuli cie tak mocno, że wszystkie twoje brakujące kawałki wrócą na miejsce. Tylko tego nam potrzeba- kogoś kto będzie wiedział jak cie poskładać w całość.

Ludzie może nie zawsze mówią ci co do ciebie czują, ale okazują ci to. Zwróć uwagę na tych, którzy robią obie rzeczy.

Niektórzy mówią ci, że jesteś piękna, a potem sprawiają, że tak się czujesz przez całowanie w czoło albo trzymaniem za dłoń.

Niektórzy mówią żebyś położyła się spać, a potem niosą cie do sypialni i czuwają przy tobie aż zaśniesz.

Niektórzy mówią, że się tobą zaopiekować, a potem naprawdę to robią. Myją ci włosy, rozczesują je, gotują dla ciebie...

Niektórzy nie przegapią żadnego dnia by powiedzieć ci jak dużo dla nich znaczysz.

I nie mam pojęcia czym sobie zasłużyłam by znaleźć kogoś takiego. Dlaczego miałby ze mną zostać? Kolejne pytanie bez odpowiedzi.

Przekręcam się na plecy i zarzucam włosy do tyłu leżąc na łóżku. Jest po 4 rano, jestem u siebie w pokoju całkowicie rozmbudzona.

Dziś mam coś do przemyślenia. Możliwość iż zbuntowany mogą kogoś skrzywdzić przeze mnie, fakt, że są oni w jakiś sposób powiązani z moja matką, która mnie przeraża, a na dodatek wie gdzie jestem i jedyną pocieszającą rzeczą jest to, że mam przyjaciółkę- Lee i zaakceptowałam Tylera jako mojego matę.

Jestem kompletnie wykończona, ale nie mogę zasnąć. Ziewam i układam sie w innej pozycji po czym rozglądam sie po pokoju aż mój wzrok pada na bawełnianą meską koszulke należącą do Tyler.

Wstaje powoli i zdejmuje piżamię zostając w samych majtkach i sportowym staniku po czy nakładam na siebie jego koszulkę. Od razu uderza we mnie ten cudowny zapach i teraz nie mam już żadnego problemu by wrócić do łóżka i ponownie zasnąć.

<3 <3 <3

-W porządku! Witam wszystkich! Nazywam sie dr. Andrews - odezwał się głośny głos.

Utknęłam tu siedząc na krześle w gabinecie doktora psychiatry wraz z innymi dzieciakami.

Nie jestem w stanie określić jak bardzo tego nienawidzę.