Zagubiony w zakazanym lesie ~ZAKOŃCZONE~

Intruzi

Rozdział 5

Pająki nie przeraziły się beż powodu. Te starsze wiedziały, że mężczyzna stojący przed nimi jest alfą. Jego ciało przypominało ludzkie, jednak ostre pazury i zęby oraz świecące złote oczy zaprzeczały tej opcji. Nawet te młode osobniki odczuwały potęgę promieniującą z ciała wilkołaka.

Harry nie wiedział czy powinien się cieszyć, czy płakać. W końcu nie zostanie zjedzony przez pająki, jednak teraz jego los był w rękach niebezpiecznego dorosłego. 

- Znaleźliśmy go pierwsi. - powiedział niepewny Aragog.

Wilkołak spojrzał na niego i odrzekł z kpiną w głosie:

- I tutaj się mylisz poczwaro. To ja go znalazłem pierwszy i nie zamierzam się z wami sprzeczać. Jeżeli chcesz aby twoja rodzina przeżyła dzisiejszą noc, to radzę wam zabierać stąd swoje odwłoki.

Na władczy ton mężczyzny stworzenie nakazało odwrót i już po chwili nie było po nich żadnego śladu.

- Czas się skończył króliczku. Znalazłeś swoją pelerynę? - zwrócił się do chłopca.

Zielonooki już wiedział że nie wróci do szkoły. Zagadką nadal pozostawała jedna kwestia: Co stanie się z Harrym?

°°°

Fenrir ciągnął za sobą swojego towarzysza. Przez całą drogę zastanawiał się skąd wzięła się w nim chęć pomocy temu chłopcu. Starał się wytłumaczyć to swoją niechęcią do dzielenia się ofiarą, jednak wilk zaprzeczał temu stwierdzeniu. Im dłużej trzymał go blisko, tym większe zamieszanie panowało w jego głowie.

Podczas gdy mężczyzna bił się ze swoimi myślami, Harry starał się domyśleć dokąd zmierzają.

- Gdzie idziemy? - przerwał ciszę młody.

Wilkołak wyrwany ze swojej bitwy otrząsnął się i wrócił do rzeczywistości. W końcu zdał sobie sprawę z tego, że zbłądził z drogi do swojej chatki i nie ma pojęcia gdzie ich zaprowadził.

- Do mojego domu. - powiedział po chwili wahania.

Gorączkowo starał się znaleźć odpowiedni kierunek, jednak nie był już na swoim terytorium.

- Intruzi! - dobiegł do nich krzyk zza drzew.

Stukot kopyt dobiegał z każdej strony. Mieszkańcy tej części lasu wykryli obcy zapach.