Bir Melezle Karanlık Kurdun Aşkı

Karanlık bir dünyada...

Yorum atıp volvelede bulunmayı unutmayınız!

**
Hayat bazen o kadar acımasız olabiliyor ki en sevdiğin şeyi bile elinden alabiliyor.
Hayat bazen o kadar tatlı , güzel olabiliryor ki en sevdiğin şeyi yanında tutuyor.

Ve benim hayatım bana hep acımasız davrandı taki Mary görüp aşık olana kadar ama oda şuan hareketsiz bir şekilde kucağımda yatıyor. Şuan o karanlık bir dünyada yaşıyor .
Gözleri hayata kapalı, göz altları çökmüş,dudağı kurumuş , rengi bembeyaz bedeni ise kanlar içindeydi.

Albert o sırada kapıya tekme atarak girdi.
Ve yanıma koştu.

"Mary iyimi?"

"Sen ne zamandan beri burdasın! Ha! Neden mary yardımcı olmadın!ha!"

"Oldum ama benim geldiğimde de aynı durumdaydı ve büyücülerin boynunu kırdım."dedi Mary yavaşça koltuğa yatırdım ve bez alıp yarasına tutum.

"Albert yardım et napıcaz!"

"Babama götürelim." Dedi o an hayır diyesim geldi ama Mary iyleşmeliydi.

"Tamam."dedim arabanın anahtarını alıp alberte verdim. Mary kucağıma alıp arabaya doğru ilerledim . Arka koltuğa geçtim Maryi yavaşça yatırdım ve kafası bacağıma getirdim.

Albertda arabaya binip kullanmaya başladı.

Marynin yüzüne bakıyordum. Yüzünü ellerimin arasına aldım.
Bedeni soğuktu .

"Albert gördüklerini bana anlat."

"Mary kanlar içerisinde yatıyordu ve senin yerini asla söylemiyeciğini durup durup söylüyordu bana ne yaparsanız yapın onun yerini asla söylmiyeceğim diyip duruyordu."dediğinde yıkıldım Mary benim yüzümden bu haldeydi marye birşey olursa kendimi asla affetmem.

"Daha hızlı!"dedim.

****

Eve gelmiştim ve evin kapısını çok hızlı bir şekilde vuruyordum ayağımla.

"Jason ."dedi ne diyeceğimi bilemedim vede Albert bunu anlamış olmalı ki konuşmaya başladı.

" Anne Mary yaralı ona yardım etmeliyiz!"dedi anneside (kendi annem olarak söylemek istemiyorum ) yol verdi.

İçeri girdim ve Maryi koltuğa yatırdım.

"Anne babam nerde?" Dedi Albert.

"Yukarda hemen çağırıyım."gitti.

"Sakin ol."

"Mary bu haldeyken nasıl sakin olmamı bekliyorsun!" Koltuğa oturup ellerimi saçlarıma geçirdim. O sırada alberten babası geldi. Telaş için deydi.

Mary nın yanına gitti.
Bende hemen ayaklandım.

Bedenine baktı heryeri yaralar içindeydi. Ama bunlar derin yaraydı. Bacağına baktığında kopmak üzere olduğunu gördü . Albertdan malzemeleri istedi oda koşup getirdi. Bacağını dikmeye başladı . Yaralarına pansuman yaptı ve bezle sardı .

Ve bedenini bir örtüyle örttü.
Bana döndü.

"Ona ne yaptılarda bu kadar yorgun düştü."dedi.

Albert;

"Büyü yapıyorlardı hareket edemiyodu ve sanırım acı çektirmek için de büyü yapıyorlardı ve diğer adamda eline ne geçerse onla vuruyodu."

"Sen nerden biliyosun."dedi.

"Uzun hikaye ." dedi.

Ben ise maryden hiç gözümü ayırmadan bakıyodum. Gözlerim dolu şeklinde...