Beautiful Pain

Gözyaşlarım, onlar yıkılan hayallerimdi

*Sehun, Markete gittikleri gün*

Sıradan bir sabaha uyanmak isterdim ancak Hyun annenin odama kadar gelip şafakta uyandırdığı bir gün ne kadar sıradan olabilirdi ki?

"Sehun acele et Chanyeol ve Jongin seni toplantı odasında bekliyor."

Ediyordum zaten sabahın köründe en etmiş halim böyle oluyordu ancak. Bunları Hyun anneye söylemeye cesaretim yokken odadan çıkmasıyla derin bir nefes verdim. Oğlu gibi o da istediğinde fazla baskıcı olabiliyordu.
Daha fazla oyalanmadan odamdan çıktım. Etrafta hissedilen huzursuz havanın kaynağı ilerlediğim toplantı odasıydı muhtemelen. Çalmadan kapıyı açtığımda her zamanki hali diyebilirdim. Chanyeol' ün yüzündeki şok ifadesini görmeseydim. Jongin şakaklarını ovalıyordu. Neyin çaresizliğiydi bu böyle. Uykum korkup ardına bakmadan kaçmıştı işte şimdi.

"Otur artık Sehun yapacaklarımızı konuşmalıyız."

Nihayet Jongin konuştuğunda her kelimesi baş ağrısını arttırıyor gibi açtığı ağzını hızla geri kapattı. Gergin ortama dayanamayıp masanın önünde kalan iki koltuktan boş olanda yerimi aldım.

"Chanyeol sen başla."

Chanyeol başı ile onaylayıp bana döndüğünde, yeter bu gerginliğe dayanamıyorum diyip bileklerimi kesmek üzereydim.

"Sehun, bildiğin gibi Byun' un iyileşmesi için bekliyorduk, gece en başından beri planladığımız gibi konuşturmaya çalıştık."

"Sizin planladığınız gibi?"

Sözünü kesmeme ikisi de sinir olsa da aldırmayarak devam etti.

"Evet, evet herneyse Byun dün konuşacak gibi oldu ama..."

Chanyeol susup Jongin' e baktı bitirmediğini sözünü onun devralmasını istiyor gibiydi.

"Chanyeol, sakın bana ona bir şey yaptık demeyin! "

Jongin' den tepki gelmeyince bağırmamla Chanyeol çaresiz geri bana döndü.

"Yaşıyor tabiki de biz senin gibi gerizekalı mıyız? Sana bıraksak şimdiye çocuklarıyla ziyarete dönerdi."

Jongin bile alnından atan damarına rağmen bu cümleye güldüğünde ikisine de sert bir yumruk atmak istedim. Sanki doğduğumdan beri gardiyanlık yapıyordum!

"Yah şimdiye kadar köyde kapı mı kilitledim de şimdi kilitleyeyim, unuttum iyi ki bir iki defa?!"

Chanyeol de sesimi yükseltmeme sinirlenip karşılık verecekken Jongin masaya elini sertçe vurdu.

"Konuya odaklanın!"

Chanyeol bıkkınlık bana döndüğünde siniri yerini yorgunluğa bırakmıştı. Ben uyurken kaç saat çalışmışlardı?

"Konseyden haber geldi. Luhan denen arkadaşları konseye arama emri çıkartabilmiş."

Luhan mı? Minik adamdan artık neredeyse silinen güzel koku... Aklımı konseye zar zor da olsa döndürebildim. Arama emrinden bahsediyorlardı burada!

"Saçmalamayın söylentidir sadece. Nasıl çıkartabilir Bang' lar Hyun' ların şefinin oğlunu kaçırdı, diplerindeki sürüyü arayamadılar-"

"Yarın son onay görüşmesi yapılacak Sehun ve akşam üstü aranacağız."

Jongin' in sözleri ile odanın dönmeye başladığına yemin edebilirdim. Yanımdaki koltuğun başını bilinçsizce sıkıyordum. Nasıl, o arama emrini bu kadar zamanda nasıl alabilirler ki? Yerden kaldırmaya gücüm yetmedi gözlerimi, parkelere sorar gibi sordum