Yüzyıllar öncesinden gelen bir efsaneye göre 'sihir' sıradan bir alfayı dünyanın en güçlü alfası yapacaktı. Ve Byunların sonsuz hayat ile taçlandırılmasının sebebi 'sihri' koruyacak olmalarıydı. Verilecek kayıplar ve alınacak kararlar ise bencilce g...
"Kyungsoo sana lanet okumadan yavaşla lanet olası!"
Arkamdan gelen ses ile hızımı arttırıp okul kapısından girdim. Yaklaşan sert adım sesleri hızlanmamın bir yararı olmadığını göstermişti bile. Kolumdan tutup beni durdurduğunda nefesinde en ufak bir aksama olmayan Baekhyun' a döndüm.
"Birisi sana yavaşla dediğinde yavaşlarsın Kyungsoo, koşmaya başlamazsın!"
"Genelde 'okumadan' dedikten sonra cümleni de okuyarak tamamlamazsın Beakhyun-shi"
Gözlerini düz ifademde birkaç saniye dolaştırdıktan sonra omuzlarımdan tutup bedenimi sarsmaya başladı.
"Bana böyle donuk bakmayı ne zaman keseceksin lanet olası, lanet Kyungsoo! Başkası dur dese durursun ama... Tanrım çıldıracağım bir de -shi ekliyor."
Beni rahat bırakıp elini alnına koydu. Dramatik bir klasik film sahnesi yaşayan Baekhyun' u orada bırakıp ilerlemeye karar verdim. İki adım atamadan beni geri yakaladı. Bakışları biraz sonra narsist kişiliğini yere sereceğini gösteriyordu.
"Minik Kyungsoo? Sanırım benim bir kurt olduğumu unutuyorsun auuu anlarsın ya? Benden korkup biraz ciddiye almaya ne dersin?!"
Minik olduğumu söyleyen boydaşıma ifademi sabit tutarak bakmaya devam ettim. Tartışmasız bir gerçekti ki Byun Baekhyun sabahları daha çekilmez oluyordu.
"Sen bir omegasın Baekyun, alfa gibi davranma ve ders zili çalacak yürü, derim."
Lanet olası olduğumla ilgili sıradanlaşmış konuşmasını yaparken beraber sınıfımıza ilerledik. Okulumuzun üst sınıf insanları sabah kavgalarımıza alışmış tepki vermeseler de hala izliyorlardı. Onlar için Byun neslinin ilk omegası ve kurtlar okulundaki burslu insan fazla cazipti. Baekhyun sınıfa girdiğimizde hızla beni itip sırasına geçerken bugün fazladan para harcayacağımı anlamıştım. Pis Byun istediği hamburgeri aldırmadan barışmayacaktı. Parama veda ettim. Kafadan kalan paramı hesaplarken Luhan ile oturduğum sıraya ilerledim. Başımı birinin göğsüne çarptığımda boyumdan nefret ederek başımı kaldırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çarptığım kişi, hazırlıksız karşılaşmak istemeyeceğim tek kişiydi. Siyahın en çok yakıştığını düşündüğüm kişiydi. Luhan ve Baekhyun pek bilmese de rüyalarımda misafir ettiğim kişi Hyungsik' di... Gözlerim büyürken nefes almadan ona bakmaya devam ettim. Konuşması ile ancak kendime gelebildim,
"Kyungsoo, iyi misin? Telefona bakıyordum üzgünüm."
Mesaj ekranı açık olan telefonuna bakmamaya çalışıp bir süre parmaklarını izledim sonra gözlerine döndüm.
"A- ah önemli değil Hyungsik!"
Ellerimi önemli olmadığı anlamında sallarken gülümsüyordum,
"Yani... İyisin değil mi?"
Gülümsemeye devam ederken yüzünün ne kadar güzel olduğunu düşünüyordum. Bu okuldaki diğer alfalar gibi değildi, kalbi vardı hayran olduğum... Baekhyun' un öksürmesi ile yüzünü izlemeye devam ettiğimi fark ettim dahası vermem gereken cevabı vermemiştim bile. Beynim de ruhum da, neden böylesin dese de sebebim tam karşımdaydı. Soru dolu bakışlarını görünce irkilip cevap aradım.
