Gözlerimi karanlık bir odada açtım gözlerimi hafif kırpıştırdım gözlerim daha yeni karanlığa alışırken kapının açılma sesiyle duvara daha da yakınlaştım kalın ve sert bir ses karanlık ortamda yankılanırken adım sesleri bana doğru ilerlediğini gösteriyordu. Karanlık nasıl hissettiriyor dedi kalın bir ses korkudan sesim çıkmıyordu korku bedenimi ele geçirmişti bile bacaklarım ve bedenin benden izinsiz hareket ediyordu tam bu sırada gür ve öfkeli bir ses tekrar aynı soruyu sordu karanlık nasıl hissettiriyor dedim sana demesiyle yerinden sıçradım tam bu sırada elleri saçlarımı kavradı gözlerimdeki yaşlar akmaya çalışırken ben onları akmaması için zor tutuyordum tam bu sırada boynunda bir nefes hissettim seni karanlığa gömeceğim diyen erkek sesine karşılık sadece benden habersiz olan ve yürek yemiş boktan cesaretim ortaya çıktı senden korkmuyorum diyen dudakların benden bağımsız hareket ediyordu histerik bir kahkaha karanlıkta yükselirken nedense söylediklerine bedenin inanmıyor gibi fahişenin kızı demesiyle olduğum yere çöktüm ben fahişenin kızı olamazdım o benim annem değildi eskiden sadece masum teniyle saçlarımı okşayan kadın şimdiki kadın olamazdı ciğerlerimin acımasını önemsemeyerek sın sesim le bağırdım ben fahişenin kızı değilim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FAHİŞENİN KIZI
Teen FictionAnnesinin fahişeliğine katlanamayan bir kız kendini güvende hissettiği bir adam ya hepsi bir yalandan ibaret se karanlığın yanlızlıkla olan savası sizi beklemekte
