Kadın eve vardığında kapının önünde beklemeye başladı hazır değildi içeriden sesler geliyordu güneşin abisiyle olan kahkahası geliyordu sevdiği adamın kahkahası kadının gözyaşı olarak düştü gözlerinden kadın yavaşça kapıya dayanarak bacaklarındaki gücü serbest bıraktı yere oturduğunda kalbin deki acıyı kimseyini anlayamacagini hissetti kadın onu bu acıya mahkum etmek istemedi kadın hani gitmek istersin ama canın onun yanında son nefesini vermek ister ya işte öyle bir kararsızlık vardı kadının aklında yavaşça kendini topladı gözyaşlarını sildi ve yerden kalktı ve kapıyı çaldı sevdiği adam kapıyı açtı ve gülümsedi o ana hapsolmak istedi kadın yavaşça adama sarıldı kokusunu içine çekti ve dudagindan öptü onu o ana sığdirmak istedi kadın .
Karanlık karşımda duruyordu ona sarılmam onu şaşırtmıştı ama ona kendi kaybımı yaşatamazdım bu yüzden ondan gitmek zorundayım bu gece son gecemiz karanlığında kaybolduğum adam artık bensiz olmayı öğrenmelisin sevgilim seni seviyorum
Karanlıktan ayrıldığımda gözlerine baktım ve dudaklarımdan çıkacak sözleri onun yanına bıraktım
-ben gidiyorum karanlık Karan
-nereye gidiyorsun gece
-senden sıkıldım ne zannetmistin seni sevdiğimi falan mı
Karanlık öylece dururken herkes bana şaşkın gözlerle bakıyorlar onları umursamadan hemen Odamıza çıktım sevdiğim adamla zamanı geçirdiğim odaya geldim bavulumu sonsuza dek topladım Özür dilerim sevgilim diye fisildadim bana inanmamasina yalvardi kalbim bavulumu hazırladığımda kapıya doğru döndüm kapıda yıkık dökük bir karanlık Karan vardı ama ölümümle onu yikamazdim toplayamaz kendini benim gidişin terk etmek olarak bilsin onun yanından kendimi toplayarak geçip gittim dış kapıya vardığımda arkama bakmak istedim ama bakarsam gidemezdim ki kapıyı arkamdan çekip kendimide sende bırakıp gidiyorum karanlık Karan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FAHİŞENİN KIZI
Teen FictionAnnesinin fahişeliğine katlanamayan bir kız kendini güvende hissettiği bir adam ya hepsi bir yalandan ibaret se karanlığın yanlızlıkla olan savası sizi beklemekte
