FAHİŞENİN KIZI

Güneş Karahan

Geceyi merdivenlerde bavuluyla görünce ona doğru yaklaştim ağladı belli olan gözleri hafif kızarmışti ona doğru yürüdüm ve onu tutup koltuğa oturttum
-gece ne oldu iyi misin?
Sorusuna boş boş baktıktan sonra gözündeki bır damla yaş ellerime düştüğü hafifçe sarstim bana acının tonu ne diye sorsanız gecenin gözlerine bakın diyeceğim bır bakış attı
-artık beni sevmiyor
-kim seni artık sevmiyor gece
-ben onu bıraktım gittim diye acı çekiyor ve benden vazgeçti
Ben öylece ona bakarken abimin geceye birseyler söylediğini anladım onun ellerini tutup destek olmak istercesine sıktım sanki böyle birazdaha acısı azalacakti ama bunun olmayacağını biliyordum tam bu sırada abimin merdivenlerden indiğini gördüm üstünü değiştirmiş ve yıkanmışti bizi öyle görünce ilk geceye baktı sonra gözlerini benle kenetledi suan onu öldürmek istiyordum bunu bu kıza yaşatmaya hakkı yoktu ama bilmeliydi gecenin kanser hastası olduğunu belki o zaman çok pişman olurdu ki abim taniyorsam pismanliktan ölürdü  tam ben bunları düşünürken kapı çaldı kapıya doğru yürüdü ve kapıyı açan abime sarılan sarı saçlı ve ağzını bır türlü yerinde tutamayan bır sürtuk suan evimdeydi ve yenge burdayken abime yilisiyordu gecenin o tarafa bakıp abimi izlediğini gördüğümde daha çok canım yandı geceye bakarak kulağına eğildim
-abime yılışan kızlardandir abim seni asla bu kızla aldatmaz
Gece kafasını sakladı ki kızın söylediğiyle ikimizde abime döndük
-dün geceyi unutmadım hayatım seni ziyarete geldim
Gecenin abime bakışını hayatım boyunca unutmicam sanki böyle bedenini ateşe vermisizde son nefesindeki cirpinisi gözlerinden okunuyordu abimin geceye bakarak konuşması bunu inadına yaptığı belliydi
-hosgeldin gelsene içeri çok güzel olmuşsun
Dedi kızın dudaklarına yapısti ben öylece kalırken gece başını eğdi ve gözlerini kapadı geceye benim odama gitmesi için kolunu tuttum ve merdivenlerden çıktık onu kendi odama yerleştirdim ve sarılarak ağlamasın bekledim gece ilk gözlerime baktı sonra boynuma sarılarak ağlamaya başladı işte o an anladım gece affet ben abimi affetmicem bunu biliyorum gecenin başına bır öpücük bıraktım ve uyması için yatağa yatırdim ağlamaya helak olmuştu kız hemen aşağı indim abim ve sürtuk koltukta oturyyorlardi dayanamadım ve kızın karşısına oturup imalı bır şekilde konuştum
-abim evli biliyor musun
-evet biliyorum canım ya
-öylemi ha o kadar kalitesizim diyorsun yani
-ne diyo bu bana karanligim
Demesiyle sinirim kat ve kat artarken
Abime bakarak konuştum
-öylemi canım bana bak yelloz seni tutar bu evden atmasını da bilirim ama yapmıyorum  çünkü odada yengem uyuyor o kimin altına yattığın belli olmayan vücudunuda al ve git yoksa ben o vücudu parcalayacagim Demesiyle kızın cirlamasi bır oldu buna daha fazla dayanamadım ve onun sarı saçlarından tutup kapının önüne koydum abim ayağa bile kalkmadi benim sinirim daha fazla cogalirken geceye söz verdiğini ama onun iyiliği için sözümü cignicektim
-sen naptigini sanıyorsun ya
-o beni bırakıp giden kızı savunur durma bana
-öylemi bi bok bildiğin yok anca böyle bakır çağır kır Parçala
-oylemi görüyorum ki koruduğun kızın şu sürtuk dediğin kız kadar gözümde değeri yok
-öyleyse yazık hastalığı yüzünden aşkından vazgeçen bır kadın sana layık değilmiş demekki
Dememle abimin bana bakarak kolumu tutması bır oldu
-ne hastalığı
-kan kanseri
-ne
-ya evet senin gözünde değeri olmayan kadın sırf senin yikilmaman için kendini yıktı sende yalanlarinla yaşadın  al şimdide yasa yasiyabiliyorsan
-