FAHİŞENİN KIZI

Seni sevmemeyi denedim

Bana şaşkın gözlerle bakarken gözlerini gözlerime sabitledi bu anın bozulmasını istemiyorduk ama ben bu hastane kokusuna daha fazla dayanamayacaktim onu kendime çekip kulağına fisildadim
-beni burdan kaçırmaya ne dersin
Gülümsedi şeytanın bile kiskandiracak kadar güzel olan gülüşünü gördüm gözlerimin içine baktı o da benim gibi fisildadi
-ne duruyoruz o zaman alev saçlı melek
Hemen kolunda duran serumu çıkardım canım acısada farketmezdi onun gülüşünü gördükten sonra hızlıca yerinden kalktım ve kapıya yürüdük hastanenin çıkışına doğru hızlıca yurudukten sonra temiz hava yüzüme vurdu ona döndüm oda tam yanımda duruyordu ona döndüm
-denize bakmaya ne dersin karanlık Karan
-evet derim
Hızlıca arabaya bindim ve İzmir'in denize sürmeye başladı hiç bilmediğiniz bir yol vardır ya merak edersiniz sonunu neler barındırdığını işte ben öyle merak ediyordum bu adamı onun bütün hücrelerini bilmek istiyordum ezbere arabanın durmasiyla geldiğimizi anladım arabadan ikimizde indik arabayi kitledikten sonra banka doğru ilerledik ikimizde banka oturduk gözlerinin içinde karanlığı barındıran bu adama aittim ben aynı ateşin şeytana ait olduğu gibi
-denizi neden seviyorum biliyor musun karanlık Karan
-neden kızıl saçlı melek
-çünkü sana benziyor
Güldü bana binlerce duygu veren gülüşü dudaklarindayken konuştu
-neresi bana benziyor bu kadar masum ve saf olan Deniz
-neresi mi dalgalarinda binlerce duygu hüzün taşıyor işte tam da sana benzeyen bu tarafı
-peki sen neye benziyorsun
-ben denizin içinde sürüklediği çakıl taşına benziyorum kimsenin benim alıp denizden koparmamasi için dua eden bir çakıl taşıyım denizin her hücresinde kaybolan
Kafasını oluşmaz bir şekilde salladı
-sen gecesin denize muhteşem bir siyahlık veren ve ondan ayrı kalınca bile muhteşem
O an da gözlerimiz buluştu ve sadece benim duyacağım şekilde konuştu
-gece denizsiz olabilir ama deniz gecesi bidaha siyaha karışamaz...