FAHİŞENİN KIZI

karanlık karahan

Bazen böyle hiç olmadık anda kendinizi sorgulayıp nefret etmeye başlarsınız ya kendinizden sanki bütün dünya üstünüze gelirde sizde oturup yok ettiğiniz benliğinize bakarsınız ya işte öyle bakıyorum suan karşıma oturup benden hesap soran düşüncelerime öyle bır karmaşa içindeyim ki oynadığım senaryoyu kaybetmisimde doğaçlama yapmaya da gücü olmayan oyuncuyu andırıyorum şuan kendimi güçsüz hissediyorum  ilk defa oturup düşünmek istemiyorum parcaladigim insanı iyileştirmek istiyorum beni affetmesini sağlamak istiyorum onunla olmaktan vazgeçmek değil onunla olduğum için mutlu olmak istiyorum  bu yüzden hızlıca gidiyorum odaya kosarcasina biraz bile vakit kaybetmek istemiyorum kendimle ve o lanet gururumla kapıya vardığımda yavaşça açıyorum kapıyı karşımda uyuyan ve yorgun bır kadın görüyorum  hemen ve yavaş adımlarla ulaşıyorum kızıl saçlı meleğime öyle bır uyuyor ki kırılmışlıklari saçlarından okunuyor hemen boşluk olan yere oturuyorum  ve saçını oksuyorum hissediyorum cam kırıklarını ellerime batıyor saçlarından  nasıl da dayanmış bu acıya öpüyorum  saçlarının kırık yerlerinden gözlerini hafif açıyor  hemen anlıyor gözlerimden kalkıyor yattığı yerden kelimeleri ağzından çıkarmıyor bır türlü sonra kan kokan sözlerini sunuyor önüme
-öğrendin değil mi ?
Başımı sallıyorum hafifçe sanki konuşsam boğazımı birsey kesecek gibi hissediyorum 
Başını eğiyor sanki bütün suçlu oymuş  gibi ama değil ellerimle başını kaldırıyorum gözlerine baktığım da ağladını görüyorum sevdiğim kadının gözyaşlarını siliyorum ellerimle öylece bakıyor bana kırgın parçalanmış ve merhametle dudaklarını acıyor ve benim canımı yakan o cümleyi söylüyor
-Özür dilerim 
-Hayır sakin Özür dileme kırılmış biri varsa  oda sensin ben Özür dilerim kızıl saçlı melek şeytan yine seni üzdü
Gülüyor hafifçe ama bu acı bır gülümseme sarılıyorum geceye oda ellerini sarıyor ama farkediyorum kalbindeki keskin bıçakları  ne acı bu bıçakları sen saplayıp sonra güvenmesini beklemek sana
-Özür dilerim kızıl saçlı melek
-Özür dileme çünkü Özürle geçmeyecek kadar Yaralıyım ve kırgınım sana sadece sarıl kendini bana hissettirdiği yeter karanlık karahan yokluğun yeterince bedenimde zaten varlığınla sar beni
Güldüm ve ona daha sıkı sarıldım