Güneşle birlikte eve gelmiştik barış ve savaş beni görünce sinirli sinirli bakmaya başlamışlardı güneşin onlara dönerek konuşmasıyla ikiside gözlerini benden almıştı
-siz ikiniz geceye öyle bakmayı kesinde konuşalım
Berm ve savaş karşı koltuğa otururken ben ve güneşte karşılarında ki yere oturduk güneşin napmaya çalıştığını anlamamistim ama söylediği cümleyle güneşe döndüm
-gece kan kanseri bu yüzden abimi terk etmiş onun bu acıyla yüz yüze gelmesini istememis
Barış şaşkın gözlerle bakarken savaşın sesi yeri yerinden oynattı
-nasıl böyle bişeyi bize söylemezsin gece karanlık keşke bilseydi onu sevmediğini düşünmekten deliye dönmezdi
-yapamazdim savaş onu bu acıyla bırakıp olemezdim
-ölecegini nerden biliyorsun tedavine başlardiķ düzelirdin
Barış kendine yavaş yavaş gelirken bana doğru yürüdü ve kollarimdan tutup kaldırdı ve bana sarıldı
-keşke senin kadar sevebilseydik seni bizi affet gece
Gece ne olduğunu anlamıyordu oda barışa sarıldı ve hiç unutmayacağı cümleyi ortaya bıraktı
-bazı şeylere geç kalıniyor sende kalma sevdiğini söyle kaybedecek bişeyin olmaz
Barış ona daha sıkı sarıldı
Gece barışı kendinden uzaklaştırdı ve hepsine dönerek
-karanlığın bundan kesinlikle haberi olmayacak anlaşıldımı
Hepsi başını salladı bende yorgun olduğumu ve karanlığın evde olmadığı için yatağında uyuyacağımı söyledim hepsi onayladı odaya girdiğimde sevdiğim adamın kokusuyla uyudum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FAHİŞENİN KIZI
Fiksi RemajaAnnesinin fahişeliğine katlanamayan bir kız kendini güvende hissettiği bir adam ya hepsi bir yalandan ibaret se karanlığın yanlızlıkla olan savası sizi beklemekte
