𝙳𝙸𝚉𝚉𝚈

♡eighty seven♡

Βγαινω απο το σπιτι της Ευας με τα πραγματα που μου αφησε στα χερια .Σκουπιζω τα δακρυα μου και κοιτω μπροστα μου .

Εφυγε .Δεν θα την ξαναδω ποτε ξανα .Ηταν η τελευταια φορα που την ειδα .

Σκεφτομαι για λιγη ωρα τον αδερφο μου και το πως νιωθει.Εκει που την βρηκε ,εκει την χανει .Χωρις να περιμενω ουτε λεπτο ,βγαζω το τηλεφωνο μου και καλω τον αριθμο του .

-Ιρις."ακουω την βραχνιασμενη φωνη του και μπορω να καταλαβω οτι εκλαιγε."Πως ειναι ;"με ρωταει και νιωθω εναν πονο να εξαπλωνεται στο στηθος μου .

-Εφυγε ."του απαντω με σταθερη φωνη παρολο των δακρυων που εριξα πιο πριν .

-Και εγω ."μου λεει μπερδευοντας με ."Φευγω.Πεταω για Αγγλια ,σημερα το απογευμα ."μου λεει αργα .

Φευγει; Γιατι ολοι πρεπει να φευγουν ;Σε λιγο θα φυγει και ο Στεφανος ετσι οπως το παμε .

-Γιατι;"τον ρωταω την μονη ερωτηση που μου ερχεται σγτο μυαλο εκεινη τη στιγμη.

-Γιατι αποφασισα να κανω εκεινο το μεταπτυχιακο που ελε-"παει να συνεχισει αμ τον διακοπτω.

-Γιωργο ,ξερεις τι εννοω."του λεω και τον ακουω να παιρνει μια βαθια ανασα.

-Γιατι δεν αντεχω ,χωρις να την εχω .Δεν αντεχω να ειναι μακρια μου .Δεν αντεχω να βρισκομαι σε νεα μερος ,με χιλιαδες αναμνησεις μας .Δεν αντεχω ."μου λεει και η φωνη του ξαναβραχνιαζει ,δειχνοντας μου οτι κλαιει.

-Ενταξει."λεω απαλα ενω αρχιζω να κατευθυνομαι προς το σπιτι του Στεφανου ,ειναι ο μονος που χρειαζομαι αυτη τη στιγμη.

-Οχι ,δεν ειναι ενταξει.Δεν ξερω πως θα συνεχισω να ζω χωρις εκεινη .Ποιος εζησε χωρις οξυγονο ;Εμενα γιατι μου παιρνουν και αυτο;"με ρωταει ερωτησεις που δεν μπορω να του απαντησω .

Ειναι συντετριμμενος και με το δικιο του .Φαινοταν οτι την αγαπαγε την Ευα .Το να φευγει ενας ανθρωπος που αγαπας,δεν ειναι κατι ευχαριστο.

-Συγνωμη"τον ακουω να μου λεει απο το ακουστικο ."Θα ηθελα να σε δω πριν φυγω ,αλλα ξερεις πως δεν αντεχω τους αποχαιρετισμους."μου λεει και μου ερχονται στο μυαλο οι λεξεις που μου ειχε γραψει η Ευα."Θα ξαναρθω ,Πολυ συντομα.Απλως θα ειναι ενα διαλειμμα απο την ζωη μου ,απο εκεινη .Απο τα παντα.Αντιο."μου λεει και πριν προλαβω να του το ανταπεδωσω ,η γραμμη νεκρωνει .

Το εκλεισε.

Βαζω το κινητο μου στην τσεπη μου ενω περπατω την τελικη ευθεια για το σπιτι του Στεφανου.