Daymon's Dark Secret (Completed)

Chapter 4

Chapter 4

Sa narinig ko noong nakaraang gabi, bigla tuloy akong takot kay Daynom. Iba ang sinasabi ng kanyang mukha sa kanyang pinapakita.

�Bakit hindi mo ginagalaw �yang pagkain mo?� naputol ang aking pag-iisip ng marinig kong magsalita si Daymon.

�A-ahh. E-hh. A-no bang�� �Huwag mo nang ituloy iyang itatanong mo.

Hindi ko naman sasagutin iyan. Kumain kana, baka malate pa ako sa school, kasalanan mo pa.� at nagsimula na siyang sumubo. Ang suplado talaga kahit kailan. Pero mas okay na ito.

Kaysa naman kay Daynom na hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa kanyang isip. Pagkarating ko nang school sinalubong agad ako ni Daynom ng isang matamis na ngiti.

Si Daymon naman ay nakasimangot na galit. Iyong tipong ano mang oras ay mananakmal.

�Hatid ko na siya bro.� sabi ni Daynom saka ngumisi. Kahit na takot ako sa kanya, hindi ko malaman kung bakit sumama pa rin ako. Pakiramdam ko ay mas ligtas ako kay Daynom kaysa kay Daymon.

Hanggang sa room ay nakangiti pa rin ito. Suot ang kanyang makapal na salamin. Tingin ko nga walang nakakakilala sa totoong siya dito sa school, maliban sa akin.

�Gabi na pala.� Napatingin ako sa relo ko nang mapansing madilim na sa labas.

May pinatapos pa kasi ang homeroom teacher naming sa akin. Kaasar nga eh. Bakit sa akin pa. Haist. Pagtingin ko sa phone ko, naka 27 missed calls na pala si Daymon. Tsk! Sesermonan na naman ako niya panigurado.

Inayos ko na ang gamit ko at lumabas na nang silid.

�Hello Daymon. Sunduin mo ko��

�The fuck honey!! Hindi ka ba marunong tumingin ng oras?!!� kitams? Kala mo naman tatay ko eh.

�Aish!! Sorry naman po. May tinapos lang ako sa school. Bilis na. Sunduin mo�Hello?! Daymon!� ay bastos lang. Patayan ba naman ako. Tinext ko na lang siyang aantayin ko siya sa parking lot.

Habang papunta akong parking lot, pakiramdam ko may sumusunod sa akin. Kaya naman panay lingon ko.

Yakap yakap ko ang aking backpack. Umupo ako at sumandal sa isang poste habang hinihintay si Daymon.

Maya maya ay may naramdaman akong presensiya sa aking likuran. Nang lingunin ko nawala ang aking kaba napalitan iyon ng ngiti.

Inilapit niya ang mukha niya sa akin.

�Day��

�Sleep.� Mahinang bulong niya sa tainga ko at naramdaman ko ang pamimigat ng aking mga talukap.

Ramdam ko pa ang kanyang mga braso bago pa man ako bumagsak. Nagising akong nakaupo sa isang upuan. Nakatali ang aking mga kamay at paa. Nakabusal din ang aking bibig.

Anong nangyayari dito? Bakit ako nandito? Anong ginagawa ko dito?

�Oh. Gising kana pala Princess.� Sabi niya saka marahas na tinggal ang nakabusal sa aking bibig.

Habol ko ang aking hininga.

�A-anong g-gagawin mo? B-bakit mo ito ginagawa? A-anong ginawa kong m-masama sayo Day��

�Wala kang ginawang masama sa akin pero ako, may gagawing masama sayo.� Pagkasabi noon ay lumabas ang matutulis nitong mga pangil. Nakangisi lang siya sa akin.

�A-ano.. Ano.. y-an. Ba-bakit may mga p-pangil ka? A-ano ka talaga? Ano ba t-talaga kayo?!� sabi ko na pilit kinakaslas ang pagkakatali ko.

�Isn�t it obvious? We�re vampires, baby. Ang bango bango ng dugo mo. Ang halimuyak nito ay nakakabaliw. Rinig na rinig ko ang pagdaloy niyon sa iyong mga ugat.� Nakapikit niyang sabi na para bang ninanamnam ang bawat sinasabi.

�P-pakawalan mo na a-ako. P-please. Baka h-hina..hanap na ako ni Day��

�Ni Daymon? Bakit lahat na lang napupunta kay Daymon? Bata ka palang sinusubaybayan na kita. Kahit isang minuto hindi ako umalis sa tabi mo. Laging akong nakabantay sa tuwing matutulog ka! Pero bakit si Daymon parin ang hinahanap mo kahit na nandito naman ako?!� bumilis ang tibok ng aking puso ng makita kong naging pula ang mga mata nito.

�D-daynom. Anong pinagsasabi mo?�

�Kung hindi kita pwdeng angkinin, lalong lalo na si Daymon.�

Pumikit na lamang ako ng makita kong papalapit na si Daynom sa akin . Ito na ba ang katapusan ko? Hinintay ko ang ang susunod na gagawin ni Daynom.

Pagdilat ko ng aking mga mata, nakita kong nakahandusay na sa sahig si Daynom. Papalapit sa akin si Daymon.

Hindi ko alam pero pakiramdam ko safe and secure ako sa pagnasa malapit lang siya.

�You�re safe now.� Saka tinggal ang mga lubid na nakatali sa akin. Hinawakan ako ni Daymon sa beywang sa nilagpasan lang ang nakaupong si Daynom.

�Try to control the Hypro inside you. Gawin mo pa ulit ito, hindi lang ako makakalaban mo.� Iyon lang ang sabi ni Daymon saka lumabas na kami sa naturang silid na iyon.

Wala kaming imikan habang nasa kotse. Wala man lang ni isa sa amin ang gustong magsalita. Ako na ang bumasag ng katahimikan.

�D-Daymon� A-Alam ko na ang lahat...� Hindi pa rin umimik si Daymon.

�Ano?! Hindi ka man lang ba magpapaliwag?� itinigil niya ang kotse saka humarap sa akin.

�Okay. Sasabihin ko na ang lahat lahat sayo. Ang lahat lahat tungkol sa pagkatao namin at pagkatao mo.� Kumunot ang aking noo.

�Pagkatao ko?�

�Oo. Kaya makinig ka. Isa ang pamilya namin sa respetado at pinakamaimpluwesya sa Vampire Society. Kambal nga kami ni Daynom, pero magkaiba ang ugali naming dalawa. Noong nabubuhay pa si Ina lagi niya akong inaasikaso. Si Daynom, laging ang mga tagapagsilbi lamang ang nagpapaligo, nagpapakain at nagpapatulog sa kanya. Samantalang nasa akin lahat ng atensyon ni Ina. Ang inggit na iyon dinala niya hanggang sa lumaki na kami. Wala kaming kaalam-alam lahat na may Hyro palang nabubuhay sa loob ni Daynom. At iyon ang nag-udyok sa kanya upang patayin si Ina. Nilalason ng Hypro na iyon ang kanyang utak. Hanggang sa dumating na lumala ang kanyang inggit na humantong sa kamatayan ni Ina. Pagkatapos ng insidenting iyon ay nagdesisyon si Ama na ilayo siya sa Vampire Society dahil oras malaman nilang may Hypro sa loob niya ay hindi magdadalawang isip ang mga committee na patayin siya.� So ganoon pala ang nangyari.

�Eh ano naman about sa pagkatao ko?�

�You�re...� he pause for a long time saka seryusong tinitigan ako sa mga mata.

�..a vampire too.�