Three: To that little Red

170 9 0
                                        

'And you know it, little red. You are "that one". You're my little red.'

~~~~

*LORRIENE HEIZE TORREZ*

Ever woke up with a heavy migraine? It is a sunny day and you want to enjoy it, yet you can't because your head freaking hurts.

"Aww!" I gently rub my temple.

Para akong lalagnatin sa lagay na 'to.

"Gosh. Ang sakit talaga." Pakiramdam ko puputok 'yung ulo ko. Gusto kong mahiga ulit pero may quiz kami mamaya at ayokong bumagsak kay Mrs. Quin.

"Shocks! Baka malate pa 'ko."

Dali-dali akong tumayo mula sa higaan ngunit muli akong napaupo nang umikot ang paningin ko.

Then suddenly, I heard some knocks outside my door.

"Wait," ani ko sa kung sino mang nasa labas.

Marahan akong naglakad at binuksan ang pinto.

"Hey there, little red." I saw him standing at my frontdoor.

He was wearing his hoodie and his disheveled hair swayed on his forehead.

"Gray, anong ginagawa mo rito?"

"Bought you some medicine. Drink it if you still want to last for the day." Inabot niya sa 'kin ang isang plastic bag na may mga lamang gamot.

Tinignan ko muna siya. Hindi na 'ko magtatanong pa'no niyang nalaman na masakit ang ulo ko. Alam ko na din naman ang sagot.

"Grabe naman 'to. Last for the day talaga? Kaya ko pa naman," saad ko bago siya pinapasok sa kwarto ko.

"Nope. You're not really that fine, aren't you?" He touched my forehead and flicked it.

"Aray! Okay lang nga ako. May quiz mamaya. Baka ibagsak pa 'ko ni Mrs. Quin," paliwanag ko pa.

"Stop overthinking things. You're emotions are rummaging. And it's annoying," he said then sat on my bed.

"Sama nito. Why are you absorbing my emotions, anyway? You can just ignore it if you're annoyed." I rolled my eyes heavenwards.

Bakit ba kasi ang lakas makaramdam ng isang 'to?

To tell you about Grayson. He can easily recognized someone's emotion, even unintentionally. Kaya hindi ka pwedeng magsinungaling sa harapan niya, lalo na kung kabado ka pa, malalaman niya kasi. He can recognize it. Recognize and not feel.

This guy is numb. Literally numb. But being an emotion sensor, is not really his gift. He's a necromancer. Parang package nalang ang pagiging sensor niya.

"I said you're emotions are annoying. Not you, little red. So stop that irritating feeling you're having."

I sighed.

"Fine." I smiled and walked towards him.

"Labas ka na. Maliligo na 'ko," saad ko at bahagya siyang tinapik.

"Fine with me. I won't even feel anything even if you walk here, naked." I immediately blushed and so I punched his head.

"Lalabas ka o palalabasin ko lahat ng dugo mo sa katawan?"

"How sweet."

"Labas na nga!" Sinipa ko ang binti niya at nagtungo na sa kabinet at kumuha ng damit.

"Fine. I'll wait for you outside, little red."

"Ge." I heard my door creaks open, then closed.

AnathemaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon