ATEŞİN İZLERİ

10-Kırmızı Kucaklar

BÖLÜM SONUNDA ILK DEFA KIZILAY'IN YÜZÜNÜ GÖRECEKSİNİZ VALLAHI.BENIM HIC AKLIMDA DEGILDI.KIZI GÖRÜNCE BU OLMALI DEDIM BB ÖPÜLESİ OLUN HEMI!!!

●
●
●
●
●

Evren, soğuğun yenilmezliğini yok etmiş, yeni yelkenlere yol açıyordu.Boşlukları dolduran acılar kanatırdı sahici derinden kainatta...Bmw okulun dar sokaklarında tiz bir çığlık attı.Arabadan inip kendimi okul kapısına yasladım.Nefes nefese kalmıştım.Yaşlı güvenlik bana seslendi."Kızım,hertarafların boya olacak daha yeni boyandı."Kısa çaplı bir küfür savurdum.Pantolonuma ve bluzuma ilmek ilmek işlemişti tiner kokulu boya...Batum alayla bakındı."Iki dakika boş bırakmaya gelmiyorsun kızım"
Okulun boyalı kapısından arabaya ilerledim.Kapı kilitliydi.Üstünden zıplayıp koltuğa yerleştim.Tinerli siyah boyan koltuğa gelmişti.Umursamadım."Yavrumu kirlettin lan"Sesi tok ve ciddiydi."Umrumda değil,böyle dolaşmamı istemezsin herhalde"can yerinden vurmuştum.Büyük bir zafer kazanmış gibi elime yukarı atıp yumruk yaptım ve kendime çektim."En yakınlarda tanınan bir yer var.Sana oradan üst baş alalım."
Kaşlarımı çattım."Kro, parana ihtiyacım yok""Var diyen de yok güzelim."Mağazanın süslü kapısından adımımı attığımda Batum'a çarptım.Enfes çikolata kokusu burnuma misafir olmuştu.Kıyafetlere bakmak yerine fiyatlarına bakmayı seçtim.Elime aldığım beyaz beyziğin 120 tl olduğunu gördüm."Oha!"Batum elinde mor günlük ve uzun bir tulumla geliyordu."Bunu dene, ben de başka şeyler bakayım"
"Olmaz, bunlar çok pahalı istemem"gülümsedi fakat kaşları hala çatıktı.Çakma sarı kadının bana gösterdiği kabine ilerledim.Mor tuluma göz gezdirdim.Dekoltesi yerinde ve zevkli bir tulumdu.Ağır bir halle üstüme giyindim.Giyinme kabininden çıktığımda Batum oturuyor, Çakma sarıysa koca bir tepe olmuş kıyafetleri zorca tutuyordu."Bunu sadece benim yanımda giyebilirsin Kızılay"
Batum gözüyle çakma sarıya işaret etti.Kabinin yarısını dolduran kıyafetlere bakındım.Aralarında gördüğüm beyaz elbiseyi aldım.Elbise üstüme tam oturmuştu.Gülümsedim ve geri çıkardım.Arada kaynayan koyu tonlardaki beyzikleri ve pantolonları denedim.Dört çift ayakkabı vardı.Siyah,beyaz mor ve bej.Hevesle giydiğim beyaz ayakkabıları ayağımdan
Çıkarmak istemedim.Kıyafetleri  çakma sarıya verip Batum'un yanına tünedim."Şey çakm..Hanfendi bu beyaz sporları unutmayın."Az daha çakma sarı diye seslenecektim.Dudağımı dişledim.Batum, halime alayla bakıyordu.Güldü demek isterdim, ama gülmesi çok rastlanabilecek bir şey değildi.Batum kasaya gerekli parayı verip poşetleri aldı ve beni arkasında bırakarak çıktı. Pis adi herif.Beyaz arabanın ön koltuğuna zıplayarak geçecekken bana seslendi."Orayı kirlettin, unutma ben temizlerken üstünü giyin"Daha demin çıktığımız mağazaya tekrar girdim ve kimseye sormaya gerek duymadan kabine ilerledim.Haki yeşili beyzik ve siyah pantolonla saliselerce bakıştım ve bir kaplumbağa misali yavaşlıkla giyindim.Sokağa çıktığımda sürücü koltuğuna kurulmuş beni bekliyordu.Poşetleri arka koltuğa atıp tekrar ön koltuğa zıpladım."Kızım,sen deli misin? Kapı var kapı."Bende biliyordum."Biliyoruz herhalde"Gözlerini devirdi ve arabanın tiz çığlığı eşliğinde okulun tinerli kapısına geldik.Ders başlamış, basketbolcular dışında etrafta kimsecikler yok gibiydi.Askay, oyundan sıyrılıp yanıma geldi.O da basketbol takımındandı."Bu kim kızılay?"Batum'un yüz ifadesi değişmiş, yüzü elmacık kemiklerine kadar gerilmişti."Sen kimsin lan?"Askay genişçe sırıttı.Ciddi olsa donuna kadar alırlardı sanki.
"Ben Kızılay'ın kankisi."Batum elini yumruk yapıp Askay'ın alnına yapıştırdı.Korkmuştum. Hem de çok."Napıyorsun Batum kendine gel ben senin hiçbirşeyin değilim."Bana doğru yanaştı,fısıldadı."Sen hiçbirşeyim olamayacak kadar herşeyimsin Kızılay'ım".Söylediği kelimeler kalbime sert bir darbe gibi vurmuştu.Askay yerinden doğruldu ve bir şey olmamış gibi gitti.Bense dediklerini düşünüyordum."Anlatamaz derler kalbi,anlarsın yanaştıkça kalbi.Yanarsın alevler içinde bir yangının arasında.Bir kalp yanarsa diğeri daha da yanar.Yangın sönmez daha da alevlenir.Kalpler, yangın yeridir.Sense benim yangınım"
Yangınım.
Böyle demesi hoşuma gitmişti.Belli etmemeye çalışarak konuştum."Bir gün bir kalp yanarsa acıdan yanabilir, hiçbir duygu yakamaz bir kalbi."tekrar konuştu."Sarışın bir melek sanar ki kalp acıdan yanar.Bir görecektir kalbin acıdan yanmayışını..."Sertçe yutkundum, sınıfıma ilerledim.Telefonum titredi, titredi ve titredi...
MESAJ:Kızılay Sarte, Nasılmış bugün.Yeni bir gerçeğe hazırlan.Sen Batum'un annesini öldüren adamın kızısın.Batum bunu öğrenecek.Bir saat içinde.Ya sen ya ben.
Kalbimden sökülerek en uzak mezarlıklara gömülen parçalara el salladım.Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Söyleyemezdim annenin katili benim babam diye.Ben bir katilin kızıydım.Paramparça olan organlarım önem taşımıyordu artık.Bunu öğrendiğinde benden nefret edecekti.Kim nefret edinilmek isterdi ki? Hiç kimse.Onun için ağladım,kendim için ağladım.Bitip tükenmezdi bu gözyaşlarım.Batum,yanıma gelip defterini masaya bıraktı ve bana bakıp kaşlarını çattı."Noldu? Kızılay, güzelim cevap ver! Amınakoyayım cevap ver."
Telefonu titredi ve eli cebine gitti.Ağzı hayretle açılmış gözleri öfkenin son raddesine gelmişti."Siktir ol! Neden söylemedin lan orospunun kızı.Babanın canı cehenneme lan.Defol.Siktir git daha gelme.Katil kızı."Gözümü zorlukla açıp tutabiliyordum.Sendeledim ve daha demin yaşadıklarım önümden bir sinema şeridi gibi geçti ve koridorun soğuk mermerlerine yığıldım.

★

Gözlerimi açtığım soğuk odada, ürpermiş gibiydim.Sağımdaki koltukta Askay uyukluyordu.O yoktu.Gelmezdi ne de olsa ben orospunun kızı,katilin kızıydım.Gözlerimden tekrar yaş süzüldü ve hastane önlügünü ıslattı.Yerimden doğrulup serumu ve iğneleri yere savurdum.Askay uyanmadığı için gitmem zor olmamıştı.Onu nerede bulacağımı bilemesem de evine gittim.Oradaydı.Gözleri öfkeyle etrafa bakıyor, ağzı içkiyi yudumluyordu.Derin mavileri bulanmıştı.Çığlık attım."Ben mi istedim lan katil kızı olmayı."Boğuk sesimin ve bulanık gözlerimin esiri olduğumda karanlık bir perde inmişti harelerime.Soğuk mermerin tenimde bıraktığı hisle ürperirken ağlamayı sürdüyordum.Ne zaman bu kadar güçsüz olmuştum? Kendimi sorguladım.Derin mavilerine bakmak için kafamı kaldırdığımda uyuduğunu farkettim.Kâbuslarının içinde minik ve savunmasız bir çocuk gibi oluyordu.Daha önce görmüş ve hissetmiştim."Anne, anne lütfen ölme, beni bırakma,beni kimsesiz, çaresiz bırakma"sesi boğuktu.O an öz babamı kendi ellerimle öldürmek istemiştim.Bir ölü olan babamı..."Piç bir adamdan farkın yok baba.Canın cehennem"Avazım çıktığı kadar bağırdığım için öfkeli mavileri açılmıştı."Ne bağırıyors-"dudaklarımı dudaklarına kapadım.O konuştukça ıçimdeki acılar daha da büyüyor gibiydi.Onun acıları ve benim acılarım...Acemiydim.Yumuşak dudaklarını öpmeye çalıştım.Bana karşılık verip acemiliğimi örtmeyi başardı.Utanıyor,gözlerimden süzülen yaşlara küfürler yağdırıyordum.Kendini geri çekti ve konuştu.
"Lanet olsun ki benim cehennemimdeki tek cennetsin."

♥

Ve Kızılay...

Bence tam adına yaraşır bir kız.Soğuk ve gülümsemeye çalışan...