Fedai
Bölüm 14
Ji-Yong elindeki hareketsiz bedeni sıkıcı kavradı ve hastaneye doğru koşmaya devam etti. Gömleği tamamen kana bulanmıştı. Seung’u sarsmamaya çalışıyordu çünkü bıçak iç organlarına zarar vermeye başlayabilirdi.
Beyaz binaya bağırarak girdi. İnsanların garipseyen bakışları umurunda değildi.
“Yardım edin!”
Birkaç doktor hızla yanına geldi ve Ji-Yong’un elindeki yaralı çocuğu sedyeye taşıdı. Savaşçı uzun zamandır geriye gönderdiği gözyaşlarını serbest bıraktı.
“Yalvarırım beni bırakma.”
Bedeninin yavaşça yere doğru süzüldüğünü hissedebiliyordu. Buna engel olmadı. Soğuk betona oturarak sedyedeki çocuğun arkasında bıraktığı kan izlerine baktı. Ne yapacaktı? Daha ona kendini affettirememişti bile!
Sehun otomatik kapılardan içeri girdi. Ji-Yong göz ucuyla ona baktı. Arkasında gözleri kızarmış, ufak bir çocuk duruyordu. Luhan. Kurtarmak için sevgilisini feda ettiği çocuk.
Kafasını iki yana salladı. Luhan’ı suçlayamazdı. Bu planı yapan oydu. Sehun’a üzülmüş ve onu kurtarmaya çalışmıştı. Lanet olsun! Neden başkalarını düşünüyordu ki!
“Onun yerine ben bıçaklanmalıydım.”
Ji-Yong burnunu çekerek konuştu.
Sehun gerçekten üzgündü. Eğildi ve ağlayan adamın başını göğsüne yaslayarak onu rahatlatmaya çalıştı.
“İyileşecek. Senden intikamını almadan hiçbir yere gitmeyeceğine eminim.”
Ji-Yong’un sırtını okşado.
Uzun süre Soo’yu yakalamaya çalışmıştı ama lanet olası çocuk bir anda kaybolmuştu. Yer yarılmıştı da içine girmişti sanki! Kyungsoo’nun izini kaybettiklerini Ji-Yong’a söylemeyecekti. Gerçi şu durumda 3. Dünya Savaşı’nı bile umursamazdı genç savaşçı.
Luhan neler olduğunu anlayabilmiş değildi. Tek bildiği Ji-Yong’un fedaisinin kendi yüzünden yaralandığıydı.
Eğildi ve burnunu çekerek özür diledi.
“Senin suçun değildi Luhan. Yorgun gözüküyorsunuz. Gidin ve biraz dinlenin.”
Ji-Yong kollarıyla ayaklarını sardı, oturduğu yerde küçülebildiği kadar küçülmüştü. Yakında yok olacakmış gibi gözüküyordu. Sevgilisi dönene kadar onu beklemeye devam edecekti.
Sehun, fedaisinin kolunu tuttu ve onu çıkışa doğru yönlendirdi. Luhan’ın sıcaklığını hissetmeyeli çok olmuştu. İki gündür onu göremiyor, kokusunu içine çekemiyordu. Çocuğa fark ettirmeden burnunu Luhan’ın boynuna dayadı.
