P.o.v Sarah
'Goedemorgen mensen van het goede leven' zeg ik als ik de woonkamer in loop. Jeremy kijkt me raar aan. 'Wat kijk je nou' vraag ik lachend. 'Waarom ben jij zo vrolijk' vraagt hij, met zijn ogen gefocust op zijn telefoon. 'Nikita komt straks' antwoord ik.
Nikita is mijn beste vriendin, maar helaas ging ze verhuizen. En dan niet naar een straat verderop, nee letterlijk 2 uur verderop. En ze wil wel komen, maar ze heeft het elke keer druk met familie en werk en al die dingen, maar vandaag kon ze komen.
Ik stop snel wat brood in mijn mond en pak mijn telefoon. Aandachtig lees ik de berichten die zijn gestuurd en pak dan wat drinken. Als ook dat op is doe ik mijn schoenen en jas aan, zeg gedag tegen Jeremy en loop dan naar buiten. Gehaast loop ik naar het station, omdat ik al te laat ben.
Eenmaal aangekomen op het station zie ik Nikita al staan. Ik geef haar een knuffel. 'Hey' zegt ze blij. 'Hai' zeg ik terug. We praten verder terwijl we naar mijn huis lopen. Ik zwaai de deur open en ga naar binnen. 'Het is hier ook niet veranderd' zegt Nikita met een klein lachje. 'Ow wacht maar' zeg ik en doe de deur naar de woonkamer open. 'Oke, ik heb niks gezegd' zegt Nikita snel. Jeremy komt de trap af lopen. 'Ik ga naar Link en Harm. Tot vanavond' zegt hij en hijst zijn tas op zijn schouder. 'Doei' zeg ik. 'Doei' zegt Nikita. Jeremy loopt weg en daarna hoor ik de deur in het slot vallen.
'Zullen we naar het bos gaan' vraagt Nikita na een half uur. We zitten in de woonkamer allebei een beetje niks te doen. 'Sure' zeg ik en sta op. Ik doe mijn schoenen aan, pak mijn jas en wacht even op Nikita. We lopen samen naar buiten. 'Hoe is het thuis' vraag ik, omdat het anders zo stil is. 'Goed. En bij jou?' 'Jeremy is altijd bij Link en mijn ouders zijn aan het werk so.. Er is nooit iemand thuis, dus ik kan doen wat ik wil' zeg ik en sla linksaf. In de verte zie je al een aantal bomen boven het mais uitkomen. 'Wie is Link eigenlijk' vraagt Nikita. 'Een vriend van hem. Een nieuwe jongen die hier echt net een maand woont' antwoord ik en loop rustig het bos in.
'DOWN IN THE FOREST' schreeuwt iemand als we op een bankje zijn gaan zitten. Ik kijk Nikita even raar aan. 'WE'LL SING A CHORUS' schreeuwt iemand anders. Dan lopen er twee meisjes lachend deze kant op. Als ze ons zien beginnen ze nog harder te lachen. Dan lopen ze weer weg. 'Oke wat was dat?' 'Ik heb geen idee' antwoord ik.
'Laten we hier weg gaan. Het is raar hier' zeg ik lachend. 'Goed plan' zegt Nikita en we staan op. Langzaam lopen we terug naar waar we vandaan kwamen. Net als ik het bos uit wil lopen knal ik tegen iets aan. 'Auw' mompel ik. 'Wat doe jij nou weer' zegt Nikita, bijna huilend van het lachen. 'Niks aan de hand' mompel ik en loop door. Maar weer knal ik tegen iets aan, waardoor Nikita nog harder moet lachen. Ik doe mijn handen vooruit alsof ik een of andere zombie ben en loop dan verder. Mijn handen komen tegen een soort onzichtbare muur aan. Het voelt een beetje als een heel groot televisie scherm. 'Nou kom, lopen' zegt Nikita die snel doorloopt, maar ook tegen iets aan knalt. Ik doe mijn best om mijn lach in te houden.
Ik leg voor de zoveelste keer mijn handen tegen de muur aan, maar ik kom er niet doorheen. 'Misschien de andere kant' zegt Nikita. 'Goed plan' zeg ik, en begin verder het bos in te lopen. Iets later komen we die 2 meisjes weer tegen die allebei mokkend op een boomstronk zitten. Ik loop maar gewoon verder tot ik weer tegen iets aan knal. 'Verder ga je niet komen' zegt een meisje met bruin haar. 'Nee dat merk ik ook' zeg ik en trek Nikita mee weer terug.
'Laten we de andere kant op gaan' zegt een stem. Er komen 2 jongens van achter een paar bomen vandaan. Ze zijn allebei erg lang. De ene heeft blauwe ogen en blond haar, terwijl de andere juist bruin haar en bruine ogen heeft. 'Euhh.. Hoi' mompel ik. 'Ga je me nog loslaten' zegt Nikita lachend. 'Huh wat? O ja sorry' zeg ik en laat haar pols los. 'Laten we weg gaan' mompel ik en loop snel verder. Ik kijk even achterom of Nikita ook komt, maar loop dan tegen iemand op. Ik verlies mijn evenwicht en val achterover. 'Saar?' 'Jer?' Hij helpt me overeind. 'Wat doe jij nou weer hier' vraag ik. Dan pas merk ik dat er nog 2 jongens staan, die dan Harm en Link moeten zijn.
'HELP IEMAND RED ME' roept een stem. Ik kijk om en zie een meisje over het zandpad deze kant op rennen. Als ze naast ons staat kijk ik Nikita aan. 'Ren' roep ik en ren zo snel als ik kan naar het zandpad, maar ver kom ik niet door de onzichtbare muur. 'Nee tuurlijk, logica.' Ik loop weer terug naar Jeremy en Nikita. 'Nou, we zitten hier vast.. En nu?'
--------
Hello
Eerste deel :)
Het is anders dan ik normaal schrijf
Maar hopelijk wel leuk
Ja Bye
