P.o.v Terra
Ik zucht nog een keer geïrriteerd en sta dan op. Snel loop ik achter Mira aan, die heeft besloten die jongens te gaan zoeken. Net kwamen er 3 jongens voorbij lopen, maar ook zij merkten dat ze via deze kant niet weg kwamen. Na een tijdje lopen komen we 2 jongens tegen, maar niet de jongens van zonet. 'Hoi, hebben jullie heel toevallig 3 jongens gezien' vraagt Mira. 'Nee, maar wel 2 meisjes' antwoord een van de jongens. Ik zucht diep. 'Wedden dat ze al weg zijn' zeg ik. 'Ter, je kan hier niet weg! We zitten vast, stop met zeiken en heb wat plezier' zegt Mira. Ik rol met mijn ogen en probeer te luisteren naar het gesprek. 'Oke, daaag' zegt Mira lachend en loopt weg. Ik loop snel achter haar aan. 'Wat heb jij ineens' vraagt Mira. 'Hoezo' vraag ik. 'Je doet zo boos.' 'Ja tuurlijk.. We zitten vast. In een bos. Zonder eten. Met gekke mensen. Waarvan ik geen idee heb wie het zijn' zeg ik. 'So?' 'Laat ook maar' mompel ik. We lopen in stilte verder tot we meer stemmen horen. Mira rent als een gek die kant op en ik hobbel er maar een beetje achteraan.
'Ja, maar hoe weet je dat' hoor ik iemand vragen. 'Gewoon' antwoord iemand anders. Kort daarna komt er een groepje mensen deze kant op lopen, inclusief Mira. 'Hey Ter' zegt ze. 'Hoi' zeg ik terug. Er zijn nog 3 andere meisjes en 3 jongens die ik niet ken. Ze lopen verder dus loop ik maar met ze mee. 'Hoe zouden ze kunnen weten dat wij hier zijn' vraagt een jongen. 'Ik heb geen idee. Misschien weet Terra het' zegt Mira. Opeens kijkt iedereen me aan. 'Hoezo zou ik dit moeten weten?' 'Omdat jij verstand hebt van computers' antwoord Mira. 'Dit is geen computer Mira, dit is een bos' zeg ik. 'True' zegt een meisje. 'Wacht even, wat zijn jullie namen?' 'Ik ben Link' antwoord een jongen die een gele muts op heeft. 'Dit zijn Jeremy en Harm' zegt hij en wijst naar de andere twee jongens. 'Ik ben Nikita, dit is Sarah' zegt een meisje met blond haar en een bril. Ze wijst naar het meisje dat naast haar loopt. 'Ik ben Lotta' antwoord het laatste meisje. 'Nice' zeg ik.
'Mier? Heb je de andere jongens al gevonden' vraag ik. 'Andere jongens' herhaalt Lotta vragend. 'Ja, er zijn nog 2 jongens, ergens. En nee, ik heb ze nog niet gezien' zegt Mira. 'Wat welke jongens' vraagt een stem, en er komt een jongen van achter een paar bomen tevoorschijn. 'Jij' zegt Sarah. 'Ronald? Waar ben je' roept een andere stem, die ook al snel voor onze neus staat. 'We hebben ze gevonden' zegt Mira. Ik lach even en kijk dan de jongens aan. Er valt een ongemakkelijke stilte. 'Uhm, wat gaan we nu doen' vraag ik. 'Geen idee' antwoord Mira. 'Laten we opsplitsen en een uitgang zoeken' stelt een van de lange jongens voor. 'Sure' zegt Sarah. Ze trekt Nikita mee en loopt weg. 'Lets go' zegt Mira en begint met lopen. Ik loop snel met haar mee.
'Die jongen was wel cute' zegt Mira als we al een tijdje lopen. 'Welke?' 'Die Jeremy.' 'Neh' zeg ik en ga op een rots zitten. 'Waarom ga je nou zitten' vraagt Mira. 'Hmm even denken. Ik weet nog dat je zei "Terra we zitten hier vast we kunnen niet weg". Dus is zoeken naar een uitgang hopeloos' antwoord ik. 'Je hebt gelijk' mompelt ze en komt naast me zitten. Ik pak een steentje van de grond en kijk er even naar aan. Een saaie, grijze, normale steen. Maar toch is hij anders dan alle anderen, want niemand is het zelfde. We zeggen altijd wel, iedereen is hetzelfde. Maar dat is niet waar. Iedereen is gelijk, niet hetzelfde. Iedereen heeft gelijke rechten om te doen wat hij wil, en niemand verdient het om gediscrimineerd, gepest of vermoord te worden om wie ze zijn. Maar als we allemaal hetzelfde zijn, is het anders.
'Waar denk je aan?' Ik schrik op uit mijn gedachtes en kijk haar kort aan. 'Niks' mompel ik en kijk weer naar het steentje dat in mijn hand ligt. Allemaal anders, maar toch gelijk. Ik schud even met mijn hoofd en gooi het steentje weg. Ver komt hij niet want hij komt tegen de muur aan. 'Hoe weten ze dat wij hier zijn?' 'Ik denk dat de muur eigenlijk een veel te realistisch beeldscherm is, wat in een koepel gaat. Ze hebben vast wie ergens kleine camera's hangen die wij niet zo snel zien. Ze kunnen ons dan zo in de gaten houden en misschien wel zorgen dat wij dood gaan.' 'Zie je, je weet het wel' zegt Mira lachend. 'Ik weet het niet, maar ik denk het wel' zeg ik en pak nog een steentje van de grond. Zachtjes gooi ik hem tegen de muur aan. 'Wacht even' mompel ik en loop er heen. Ik pak het steentje en gooi hem nu wat harder tegen de muur aan. 'Nope' zeg ik en ga weer bij Mira zitten. We zitten hier nog wel even vast..
Neem dit kut deel Xoxi
Maar de volgende delen worden wel beter hoop ik
Oke ja doei
