BIRAKAMAM!

5.bölüm~~Yağmursuzluğa Gitmek!

"Ey yalnızlık! Herkesin koynuna girip çıkarsın da, bir tek benimle mi düzenli bir ilişkin var?"

Ece Ayhan

Multimedyadaki anne-kıza bayıldım ve kullanmak istedim ☺️

Bu bölüm yalnızlıkla düzenli ilişkisi olanlara gelsin 😂

İyi okumalar!

Defne sabah çalan kapının sesiyle uyandı. Önce ne olduğunu anlamaya çalıştı ama pek başarılı olamadı. Ardından usulca Yağmuru uyandırmamaya çalışarak yataktan kalktı ve odadan çıktı. Başı acayip ağrıyordu ve kapı durmadan çalarak işini hiçte kolaylaştırmıyordu. En sonunda başını tutarak kapıyı açtı ve karşısında bir adet sinirli Aras buldu.

"Neden geç açtın kapıyı? Kızımı benden kaçırmaya mı çalışacaktın yoksa?" Aras sinirle bağırmıştı Defneye. Defne başta biraz afallasada ardından sinirlendi ve Arasa öldürücü bakışlar yollamaya başladı.

"Ben bu zamana kadar kızımı üzecek birşey yapmadım. Seni bilmem ama ben onu çok sevdiği babasından ayırmak gibi bir düşünceye sahip değilim. Şimdi sakinleşir misin lütfen! Yağmuru uyandırmak istemiyorum. En azından kahvaltı hazır olmadan önce."

"O zaman neden geç açıyorsun kapıyı da beni bu kadar endişelendiriyorsun?!" Aras kapı aralığından içeri girerken yine öfkeyle çıkışmıştı Defneye ama bu kez sesi daha kısıktı. Oda Defne gibi uyandırmak istememişti Yağmuru. Defne derin bir nefes alarak sakinleşmeye ve başının ağrısını geçirmeye çalıştı ama başarılı olamadı.

"Uyuyordum gördüğün gibi yeni uyandım. Kapının sesini duyuncada açmak için geldim zaten. Şimdi rica ediyorum sakinleş, başım yeterince sorun yaratıyor zaten birde seni çekemeyeceğim."

Konuşmasını bitirip mutfağa doğru ilerledi. Acilen ağrı kesici alması gerekiyordu, şuan birde baş ağrısıyla uğraşacak modda değildi. Aras ise hala siniri geçmemiş bir şekilde Defnenin peşinden mutfağa girdi. Yarım saattir kapıyı çalıyordu nerdeyse ve hanım efendi ancak uyanabilmişti. Bide üstelik sanki kendisi paranoya yapıyormuş gibi davranıyordu. Ona nasıl kayıtsız şartsız güvenebilirdi ki? Tanımıyordu bile! Kızını alıp kaçmayacağının garantisini kim verebilirdi?

"Bak seni tanımıyorum tamam mı? Kızımı alıp kaçmayacağın konusunda nasıl emin olabilirim? Belkide ruh hastası kaçığın tekisin ve onu kendi çocuğun sanıyorsun?! Onu almak istediğim için kaçırmak isteyebilirsin, yada ne bileyim belki benim zengin birisi olduğumu öğrendin ve kızımı kaçırarak bende parada isteyebilirsin! Herşey mümkün sonuçta insanlar güvenilmez varlıklardır!"

Defne elindeki su bardağını sertçe tezgahın üzerine bıraktı ve sinirle Arasa döndü. "Ben zaten onun annesiyim! Biyolojik olarak olmayabilir ama ben onun gerçek annesiyim. Serpil abla onu bana bıraktığında sadece birkaç dakika önce doğmuştu! Doğduğu zamandan itibaren ben baktım ona, ben büyüttüm, ben karnını doyurdum. Bütün bunlar bir anne olmak için yeterli değilse senin gözünde, bu tamamen senin sorunun. Psikopat yada kaçık değilim eğer öyle olsaydım muhtemelen Yağmuru asla bulamazdın! Ayrıca paran gram umrumda değil. Senin hakkında bildiğim tek şey adın ve inan para zerre umrumda değil. Önemsediğim tek şey kızım ve bende sana güvenmiyorum ama serpil ablaya olan saygımdan ve yağmur için sana katlanıyorum. Yağmuru benden öyle kolay alabileceğinide sanma! Önce benim güvenimi kazanmak zorundasın! Kızımı nasıl bir adama emanet edeceğimi bilmem gerek!"

"Evet ona bakmışsın bunun için sana minnettarım zaten ama sen onun annesi değilsin. Ayrıca ben kızımı senden alacağım ve bunu ne kadar kolay yaptığımı gördüğünde şaşıran taraf sen olacaksın!"