BIRAKAMAM!

15.bölüm-- Bana Aşık Ol İstiyorum...

Yeni bölüm geldi.

İyi okumalar herkese...

---------

15.bölüm- Bana Aşık Ol İstiyorum

Yeni bir gün tüm güzelliği ile başlamıştı Aras için. Defne kollarında tüm masumluğuyla uyuyordu. Aras ise onu izlemekten kendini bir türlü alıkoyamıyordu. Bu öyle bir şeydi ki sanki bağımlı olmuştu Defneye. Ondan gözlerini bir an olsun ayırmak istemiyor onu her göremeyişinde içini bir huzursuzluk kaplıyordu. Onsuz bir hayat düşünemiyor olması da bunun bir göstergesiydi zaten. Bu kız kendisine ne yapmıştı böyle!

Bazen ona dokunmamak için kendini öyle zor tutuyordu ki anlatamazdı bu hissi kimseye. Bazense dayanamayıp ona dokunuyor ve ufacık temasların bile onda nasıl etkiler bıraktığını hayretle izliyordu. Bu kız inanılmaz derecede güzel ve özeldi. Sanki onun için özel olarak yaratılmıştı. Sevmediği tek bir özelliği, onaylamadığı tek bir davranışı bile yoktu.

Şimdi yine saçları dağılmış bir şekilde yanında yatan bu güzellikten nasıl olmuşta bu kadar yıl ayrı kalmış, onsuz nasıl yaşamış onu düşünüyordu. Güneşin aydınlattığı saçları kızıla dönmüş, beyaz teni daha da parlak bir hale gelmişti. Küçücük burnu dolgun kırmızı dudaklarıyla tam öpülesiydi her zamanki gibi. Defne'nin kıpırdanmaya başlamasıyla uyanacağını anlamıştı ama bu kez onun öyle kolayca kaçmasına izin verecek değildi. Hele dün yaşananlardan sonra elinden öyle kolay kurtulamazdı.

Defne yüzüne vuran rahatsız edici güneş ışıklarından dolayı sinirleri bozulmuştu. Zaten başı inanılmaz ağrıyordu. Bir de bu güneş ışıkları iyice sinirlerini bozmaya başlamıştı. Yavaşça gözlerini açmaya zorlayarak uyanmaya çalıştı.

Gözlerine akın eden gün ışınlarıyla baş ağrısı daha da artınca yüzünü buruşturup tekrar kapattı gözlerini. Elini başına götürerek bir yandan alnını ovalıyor bir yandan baş ağrısına ve güneşe söyleniyordu.

"Hadi kalk artık uykucu! Kalk bir şeyler ye daha sonra bir ağrı kesici al."

Defne yanı başından gelen ve oldukça halinden memnun çıkan ses tonunu duyunca hızla gözlerini açıp o tarafa baktı. Ama hızlı hareket etmesi ve gözlerine akın eden gün ışıkları ona pek yardımcı olmamış ve başı zonklamaya başlamıştı yine. Yine de kendini zorlanarak Arasa odakladı ve konuştu.

"Aras? Senin burada ne işin var?"

Aras Defne'den duyduklarıyla kısaca bir etrafına baktı. Ardından yeniden hala gözlerini açmakta zorlanan Defneye bakarak konuşmaya başladı.

"Kendi odamda ve kendi yatağımda olmamdan daha doğal bir şey yok bence!" dedi eğlendiği her halinden belli olan ses tonuyla. Arasın söylediklerini duyunca etrafı kısaca bir kontrol etti ve ardından kendi kendine konuşmaya başladı.

"Allah aşkına benim bu yatakta ne işim var!?" daha sonra Arasa dönerek sorusunu ona yöneltti. "Aras benim yine burada ne işim var? Biz neden yine birlikte uyuduk acaba?"

Aras kendisine yöneltilen soruyla muzipçe gülerek baktı Defneye ve ardından kendisi de bir soru yöneltti. "Dün gece olanları hatırlamıyor musun?"

Defne Arsasın kendisine yönelttiği soruyla kaşları çatıldı önce daha sonra mırıldanarak düşünmeye başladı.

"Dün gece mi?"

Defne aklına gelen birkaç detayın daha da şekillenmesiyle gözleri kocaman açıldı. Dün gece olanlar bir bir gözünün önüne geliyordu. Arasın arkadaşlarıyla tanışması daha sonra sohbet etmeleri, içilen içkiler ve Arasla ettiği dans... Daha sonrası ise yanaklarının kızarmasına ve gözlerinin kocaman açılmasına sebep olan detaylarla doluydu. Arasla öpüşmüşlerdi. Hemde hiç masum olmayan bir şekilde! Defnenin tek aklında olan şey biran önce Arasın yanından ayrılmaktı çünkü nasıl yüzüne bakacağını bilmiyordu.