Merhaba herkese!
Yeni bölüm geldi! Sonunda dediğinizi duyar gibiyim!
Çok beklettim sizi farkındayım bunun için özür dilerim!
Bu arada 1K olmuş okunma! Çok teşekkür ederim! 😍
İyi okumalar!
9.bölüm~
Defne Arasın onu bulmasının ardından tam 32 saat sonra uyanabilmişti. Uyandığında Yağmur yanında uyuyordu ve sabahın erken saatleriydi. Odada Yağmurdan başka kimse yoktu. Geçen bir kaç dakikanın ardından odaya elinde dosyayla bir hemşire girmiş ve Defnenin uyandığını görünce oldukça sevinmişti. Aradından doktora haber vermek için odadan ayrılmıştı. Defnede yanında uyuyan Yağmura sıkı sıkı sarılmış, öpmüş koklamıştı. Neler olduğunu neden bir hastahanede olduğunu bilmiyordu. Buraya nasıl geldiğine dair hiç bir fikri yoktu. Ama bunların hiç birini umursamadan gözlerini açar açmaz kızını gördüğü için oldukça mutluydu. Kızı onun herşeyiydi. Kendisinden çok sevdiği ilk ve tek insan!
Bir süre sonra Defne Yağmura sıkıca sarılmış yatakta uzanırken kapı açılmış ve içeriye Aras girmişti. Oldukça yorgun görünüyordu ama Defnenin uyandığında görünce rahatlamış gibi bir nefes verdi ve Defneye seslendi.
"Defne! Uyandın sonunda! Nasıl hissediyorsun kendini?"
Defne Arasa dönüp onun dağılmış halini görünce biran şaşırsada belli etmeden Arasın sorusunu cevapladı. "Gayet iyiyim Aras, kızım yanımda ya benden daha iyisi olamaz herhalde!"
Aras Defnenin söyledikleriyle kaşlarını çatmıştı. Kız ölümlerden dönmüş ama sırf kızı yanında diye oldukça iyi olduğunu söylüyordu! Aras tam ağzını açıp bir şey söyleyecekken içeri doktor ve hemşire girdi peş peşe. Bu yüzden sözlerini yutmak zorunda kalmıştı.
"Defne hanım! Sonunda uyanmışsınız! Kendinizi nasıl hissediyorsunuz? Herhangi bir şikayetiniz var mı?"
Defne odaya girip kendisiyle konuşmaya başlayan adamda bakışlarını gezdirdi. Sanırım doktordu çünkü üstünde beyaz bir önlük vardı. Hafifçe gülümseyerek cevapladı doktorun sorusunu.
"Gayet iyiyim herhangi bir şikayetim yok!"
Doktor duyduklarıyla memnunca gülümsemişti. Ardından gülerek sarf ettiği sözler Defneyi bir hayli şaşırtmıştı. "İyi olmanıza sevindim Defne hanım yoksa Yağmur canımıza okurdu muhtemelen!"
"Nasıl yani? Ne demek istediniz?" Şaşkınlığı sesine yansımıştı Defnenin. Yağmur neden bir şey yapsındı ki onlara?
Defnenin sorusu üzerine odada olan herkes aynı şekilde anlaşmış gibi gülmeye başlamıştı. Dün Yağmurun yaptıklarını düşündükleri içindi muhtemelen ama bu Defneyi dahada şarkın bir hale getirmekten başka bir işe yaramamıştı.
⭐️⭐️⭐️
Bir gün önce...
Yağmur yaklaşık iki saat boyunca annesinin koluna sarılarak yanında uzanmıştı ama annesi bir türlü uyanmamıştı. Üstüne babasıda uyuyakalınca odadan dışarı çıkmış ve önüne gelen doktora bağırmaya başlamıştı.
"Siz benim annemi neden iyileştirmiyorsunuz? Babam annemi iyileşsin diye buraya getirdiğini söylemişti ama annem hala uyanmadı. Üstelik şimdi babamda uyumaya başladı! Ya oda uyanmazsa! Çabuk annemi iyileştirin yoksa sizi polis amcama şikayet ederim!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BIRAKAMAM!
Literatura FemininaBu adam az önce resmen ayaklarını yerden kesmişti ve Defne bunu bir kez daha yaşamayı çok istiyordu. Bu yüzden kedini sürekli adamın dudaklarına bakarken yakalıyordu. Aras derin bir nefes alarak konuştu. "Defne çok tehlikeli sularda yüzüyorsun güzel...
