BIRAKAMAM!

7.bölüm~~Unutulmak

Yeni bölüm geldi! Umarım beğenirsiniz 🤗

İyi okumalar!

Anne ile evladın aşkı Mecnun ile Leyla'nın aşkı gibidir!
Aşk annesinden dayak yiyen bir çocuğun anne anne diye ağlamasıdır!

7.bölüm

Defne sabah uyandığında gözlerinin, boğazının ve başının ağrısıyla baş etmesi gerekmişti. Allahtan pazar günü Arasın gelmesiyle birlikte her ihtimale karşı işten bir haftalığına izin almıştı. Yoksa bu baş ağrısıyla birde işe gitmesi gerekecek üstelik bir gün önce işe gitmediği içinde azar işitecekti.

Yavaşça uyuyakaldığı Yağmurun yatağından kalktı ve sarsak adımlarla banyoya gidip elini yüzünü yıkadı. Başı çatlayacak gibi ağrıyordu. Daha fazla bu acıyı çekmek istemediği için yavaşça mutfağa ilerledi. Attığı her adımda başına ağrılar saplanıyordu. Damarları zonkluyordu kafasının içinde. Hızla dolapları karıştırarak bir ağrı kesici buldu ve su yardımıyla içti. Ardından dolabı açarak bir şeyler yemek için bakındı. Gördüğü yeşil elmayı aldı ve yıkayarak yemeye başladı. Canı başka bir şey istememişti.

Salona ilerlerken çalan telefonunun sesini duydu. Yağmurun odasında unuttuğu telefonu almak için hızla odaya gitti. Arayan yine Arastı. Endişeyle telefonu açtı.

"Aras? Yağmura birşey mi oldu?"

Aras Defnenin endişeli sesini duyunca onu sakinleştirmek için sakince açıkladı durumu. "Hayır Defne merak etme Yağmur iyi. Benim seninle konuşmak istediğim bir konu var. Yardımına ihtiyacım var desem daha doğru olur sanırım."

Defne hangi konuda yardım edeceğini düşünmedi bile çünkü tahmin edebiliyordu. Aras Yağmur için yardım isteyecekti. Zaten Yağmurdan başka bir ortak noktalarıda yoktu. Tahminin doğruluğundan emin bir şekilde konuşmaya başladı.

"Senin müsait olduğun bir zamanda oturup uzun uzun konuşalım Yağmur hakkında. Bu durum çok ani olduğu için henüz onu tanıma fırsatı bulamadığının farkındayım. Merak etme elimden geldiğince yardımcı olacağım sana."

Aras duyduklarıyla biraz rahatlamıştı. Çünkü Defneninde dediği gibi henüz kızını tanımak için fırsatı olmamıştı. Bunun içinde yardımcı olabilecek yegâne insan elbetteki onu büyüten kişiydi. "Teşekkür ederim Defne.. Anlayışın için."

"Önemli değil Aras, senin için değil kızım için yapıyorum bunu. Onun iyiliği için. Biran önce sana alışmalıki zorluk çekmesin!"

Aras Defnenin böyle düşüneceğinden elbette emindi çünkü Defne kızından başkasını düşünecek bir durumda değildi şuanda. Ama yinede biraz bozulmuştu böyle söylemesine. Bozulduğunu belli etmemeye çalışarak birşeyler söyledi ve kapattı telefonu.

"Tamam o zaman ben yeri ve zamanı sana söylerim."

⏳⌛️

Konuşmanın üstünden yaklaşık olarak iki gün geçmişti. Defne o akşam Yağmuru yine telefondan ninni söyleyerek uyutmuştu. Yağmur ertesi gün annesinin yanına geleceğine dair söz istemişti Defneden. Arasta onu onaylamış ve Defneye eve gelmesini söylemişti. Konuşmak için iyi bir zaman gibi görünüyordu. Defne akşam saat sekiz civarı eve gelmiş ve birlikte yemek yemişlerdi. Saat dokuzu çoktan geçmiş ona gelirken Defne Yağmura uyku saatinin geldiğini söylemiş ve onu odasına çıkartmıştı. Defne eve gelir gelmez Yağmur heyecanla elinden tutup odasını gösterdiği için biliyordu odanın yerini.

"Söyle bakalım bebeğim, bugün sana ninni mi söyleyeyim yoksa şarkı mı? Yada istersen masalda anlatabilirim!"

Defne seçenekleri sunduğunda Yağmur biraz düşünmüş ve en sonunda karırını vermişti. "Anne bugün bana şarkı söyle! Ama Yağmur şarkısını söyle olur mu?" Defne Yağmurun söylediklerini duyunca gülümsemişti istemsiz. Bahsettiği şarkı Defnenin yurtta kaldığı zamanlarda oynayan bir diziye aitti. Unutulmaz.. Defne yurtta kalırken ne zorluklarla izlemişti o diziyi. Hatta izleyemediği bölümlerin gece tekrarı olurdu bazen ve sırf onu izleyebilmek için kış günü soğukta yemekhanede titreyerek izlerdi. Müdüre hanım duymasın diye sesini en kısık seviyede izler reklam aralarında kapatırdı. Dakika tutardı reklam boyunca kapalı kalsın diye ve dizi başlayıncaya kadar açmazdı televizyonu. Dizideki favori karakteri elbetteki Edaydı. Bu şarkıda onun bebeğine olan sevgisi üzerine yazılmıştı zaten. Onunda kızının adının Yağmur olması güzel bir tesadüftü elbette.