UMUDUMSUN

0.1

İyi okumalar... 💞

Sabahın ilk ışıkları göz kapaklarımı açmam konusunda uyarırcasına ışıldarken yüzümü buruşturarak uyandım.

Elim istemsizce kaşımla alnım arasındaki yere gitti. Dün gece fazlasıyla sızlamıştı. Dokunduğumda kanın kurumuş olduğunu farkettim.Fiziksel acıların bir önemi yoktu benim için, yürek acısıydı beni bitiren.

Yattığım koltukta doğruldum. Evimiz küçük olduğu için tek yatak odası vardı, onu da babam kullanırdı. Ben genelde mutfakta sürünür giderdim.

Bir ablam vardı benim. Babam hastahanede sevinçten dört köşe olmuş bir şekilde erkek evlat beklerken ablam dünyaya gelmiş.

Bunu duyan babam; hastahanede olay çıkmasın diye annemi ve daha küçücük olan ablamı alıp eve gelmiş. Anneme tonlarca şiddet uygularken küçüçük bebeği beşiğinden fırlatmış.

Ablam bu darbeden sonra sakat kalmış. Babam bunu duyunca iyice delirmiş ve ablamı alıp bir yetiştirme yurduna vermiş.

Bundan sonra erkek çocuk sevdası bitmemiş tabi. Sonra ben dünyaya gelmişim. Babam da bunu daha fazla kaldırmayıp bir cumartesi sabahı annem beni salıncakta sallayıp neşeli kahkahalar atarken... öldürdü.

Ben annesinin ölümüne şahit olmuş bir çocuktum . Daha 5 yaşımda.

Annem ölünce de babam beni kendine hizmetçisi gibi bakmam için saklamış. Yaşama nedenim sadece kendini düşündüğü için yani... Bu çok acı...

Her sabah yaptığım gibi karşımdaki mavi badanalı duvara bakar, bu acı gerçekleri beynim sürekli tekrarlardı. Gözümden sıcacık yaşlar akarken kalkıp banyoya yöneldim.

Yüzüme suyu iyice çarpıp doğruldum ve aynaya baktım. Alnımda kendini belli eden morluk vardı ve kötü görünüyordu. Elimle önümdeki vitrinden bir krem alıp başıma sürmeye başladım.

İşim bittiğinde sessizce evden ayrıldım. Onu görmem gerekiyordu. O kadar yolu yürüyerek de giderdim. Yeter ki onu görebileyim.

Yoldan geçenler merakla yüzüme bakarken kafamı önüme eğdim. Morarmış yere bakıyorlardı muhtemelen.

Babam... Uyanmamıştır umarım. Yoksa yüzümde yeniden bir morluk yerini alırdı. Bir zaman sonra geçerdi belki ama yüreğimin acısı sonsuza dek kendini belli edecekti....