Beautiful Soul

Chapter 14

"Living in"

***

Nandito na kami sa pad ko. Ly choose to live with me than I on her place. NPA daw kase sya. She don't have a permanent nor a decent place to live with.

"You'll be ok here?" Tanong ko sa kanya. May dala syang back pack at andito kami sa guest room.

"Awkward. Ok lang ako dito, para namang di ako naging akyat bahay nito dito eh." Isang marahan na tawa ang pinakawalan nya after saying those.

"Malay ko ba kung nanibago ka. The last time i remembered mas gustong gusto mo na sa sofa ka natutulog kesa sa kama." Natatawa ko nalang ding sabi.

"Don't worry 'bout me. I'll be ok. Pag luto mo nalang ako, I'm kinda starve." 

Naka akbay sya habang naglalakad kami papuntang kitchen.

"Ikaw dapat ang mag luto I want your Kare-kare for the lunch, ang tagal ko ding di yun natitikman."

"Kare-kare it is!" Naka ngiting sabi nya. "Daya, dapat ikaw nag luluto. I'm your guest" reklamo nya habang nag sisimula nang mag hiwa ng ingredients.

"Well sad to say Ms. Collins di po ako magaling mag luto. Unlike you na naka-close agad ang kitchen ko." Naka simangot kong sabi na tinawanan nya lang.

"Kaya pala puro processed foods nanaman yung nandito."

Di na ko sumagot. Pinanood ko nalang syang gumalaw sa kusina ko na parang kanya ito. Napaka swerte ng taong mamahalin nya.

She's close to perfection.

Maalaga, marunong sa gawaing bahay, mabait, kayang tumayo sa sarili nyang mga paa. Bonus mo nalang yung looks nya na kahit sino kayang mapaamo. And don't forget to less the troubles coming on her way. Pero kahit ganon, sya pa din yung tipo ng tao na gugustuhin mong mahalin at mahalin ka.

"Hey, kalalim ng iniisip mo. Kanina pa kita tinatawag." Naka ngiti nyang sabi sakin. I looked at her eyes. That deep brown eyes, hindi mo gugustuhing tingnan dahil daig pa nito ang isang napakalalim na dagat na kaya kang lunurin. "Hey! Den! Ok ka lang?" Nag aalalang sabi nya.

I gave her a smile. "Uhm-yes. Sorry may iniisip lang ako."

"Konti nalang iisipin ko na, na pinag nanasahan mo ko. Kanina ka pa nakatitig sakin eh." Pang aasar nya sakin kaya tinaasan ko sya ng kilay and I crossed my arms on my chest. Na tinawanan lang naman nya. "I'm just kidding honey, kanina pa kasi naka ready yung foods. Kaso nag spaced out ka naman. Tara na luto na yung kare-kare mo."

We enjoyed our lunch together. Kahit yung pag i-stay nya dito we enjoy every bit of it. Masaya. I feel the satisfaction, the happiness, the comfort, the security in her presence. I feel complete. I feel like I'm always at home.

Tulad ng dati, magigising nalang ako na nagluluto na sya tapos ihahatid nya ko tsaka sya pupunta sa mga raket nya. But she's always making sure na masusundo nya ko at maipag luluto ng dinner tsaka sabay kaming kakain bago ulit sya umalis para sa night shift raket nya.

Gusto ko sana syang pigilan sa mga raket raket nya sa gabi. Dahil sabi naman nila Kim naka graduate naman sya ng Bachelor's Degree. With flying colors pa nga daw eh. Kaso nung minsan na mapag usapan namin yun, yun daw kase yung stress reliver nya. Besides lagi naman nya kong sinasamahan wherever I go.