Little Guy

-7-

Pov. Harry

"Het is warm." Ik neem hem even mee naar buiten. Er is een kleine wind waardoor Louis zucht. "Is dit beter?" Ik wrijf door zijn haren en hij knikt. "Ik zal straks je pyjama uit doen, dan is het wat minder warm voor je." Hij knikt en legt zijn hoofd op mijn schouder. "Je gaat straks wel weer naar bed." Zeg ik als ik terug op de stoel ga zitten. De wind zal Louis nu wel goed doen. Zijn haar is ook een beetje nat en zijn lichaam voelt ook warm en plakkerig. Ik kan hem nu wel douchen, maar het zal waarschijnlijk de hele nacht warm zijn.

"Oké Boobear, we gaan weer naar bedje." Zeg ik na een paar minuten. Louis geeft iedereen een knuffel en dan lopen ik naar onze kamer. Ik pak uit de badkamer nog een handdoek en loop dan de kamer in. "Zullen we je pyjama uit doen?" Hij knikt en ik doe zijn pyjama uit. Met de handdoek ga ik door zijn haren zodat dat nog wat droger is. "Ik doe de deken alleen over je voetjes veder niet." Zeg ik als hij de deken wegtrapt. Hij laat zijn voeten stilliggen en ik leg de deken tot zijn knieën. Hij zal straks wel weer boven op de dekens liggen. Ik ga naast hem zitten en streel door zijn haar. Zijn ogen zijn gesloten en als snel is hij in slaap gevallen. Ik kus zijn voorhoofd en loop dan de kamer weer uit. Ik kan het raam ook wel open doen, maar dan komen er vliegen/ muggen enzovoort.

Dag 4

Ik wordt wakker door Louis die onrustig beweegt. Ik ga rechtop zitten en ik kijk op mijn telefoon. Drie uur 's nachts. Ik doe een lichtje aan en ik kijk naar Louis. Tranen lopen over zijn wangen, maar hij slaapt wel. Hij heeft weer een nachtmerrie. "Louis, Louis baby wordt wakker." Zeg ik terwijl ik door zijn haar streel. Door lichamelijke contact kan hij wakker worden. Louis mompelt wat en krimt dan in. "Baby, wordt wakker." Zijn ademhaling versnelt ook, zo heb ik hem nog nooit gezien. "Louis, open je ogen." Ik pak hem voorzichtig vast en hou hem dicht tegen me aan. Zijn lichaam is nat en het trilt lichtelijk. "Louis, alsjeblieft wordt wakker." Ik heb geen idee wat ik moet doen. Meestal wordt hij meteen wakker. Het enige wat ik kan doen is wachten, wachten tot hij wakker wordt.

Na wat minuten schrikt Louis wakker. Hij ademt snel en kijkt in paniek om zich heen. "Papa!" "Sshh baby, ik ben hier. Ik heb je." Zeg ik en hij drukt zich dicht tegen me aan. Hij begint te huilen en ik probeer hem te troosten, maar hij blijft huilen. Ik sta op en hij pakt me steviger vast. Ik hou hem vast en loop door de kamer. Niall komt de kamer  binnen. "Wat is er? Waarom huilt Lou?" "Papa." Snikt Louis en ik hou hem iets dichter tegen me aan. "Nachtmerrie." Fluister ik in Niall's oor. "Ik haal wat water." "Dankje." Hij loopt weg en ik loop naar het bed. Ik ga zitten en pak de handdoek die op de grond ligt. "Loubear, kan je me aankijken?" Hij snikt en kijkt me aan. Zijn ogen zijn rood en mijn hart breekt meteen als ik hem zo zie. Ik haal de handdoek over zijn lichaam terwijl ik allemaal woorden fluister. Hij wordt iets rustiger en Niall komt naast me zitten. "Lou, even wat drinken." Zeg ik en Niall zet het bekertje tegen zijn lippen en Louis neemt wat slokken. Hij haalt zijn hoofd weg en Niall het bekertje. Ik streel door zijn haren die nogsteeds vochtig zijn. "Kan ik nog wat doen?" Ik schud mijn hoofd. "Dankje dat je wat water haalde." "Geen probleem. Ik laat jullie alleen. Als je me hulp nodig hebt kom naar me toe. Ik glimlach en bedank hem. Als Niall de kamer uit is begint Louis weer te snikken. "Sshh, ik heb je Boo, ik heb je." Ik druk hem zacht tegen me aan en ik sta op. Ik loop naar de woonkamer en ondertussen begin ik zacht te zingen.

"Papa, kunnen we naar buiten?" Vraagt Louis zacht. "Heel even. Je hebt geen kleding aan en ik wil niet dat je ziek wordt." "Ik wil even naar buiten, papa." Snikt hij. Ik doe snel mijn slippers aan en ik haal de deur van zijn slot. Ik open de deur en de wind voel ik meteen. Het is ook ongeveer drie uur 's nachts en ik sta hier in mijn onderbroek met een snikkende  Louis in mijn armen. Ik loop wat door de tuin en na een paar minuten loop ik weer naar binnen. Ik doe de deur meteen weer op slot en ik loop naar de keuken. Louis is gestopt ondertussen gestopt met snikken. Ik zet hem op de aanrecht en ik kus zacht zijn neusje. "Ik ga even wat drinken voor je pakken, Boobear." Hij knikt en ik pak een pakje. Ik geef het aan Louis. Met mijn ene hand hou ik zijn pakje vast en mijn andere hand ligt op Louis zijn onderrug. "Niet alles meteen drinken, want dan krijg je pijn aan je buikje, Lou." Hij knikt en drinkt zijn pakje langzaam op. " Zullen we weer naar bed?" Meteen kijkt Louis me bang aan. Hij schud zacht zijn hoofd en tranen komen in zijn ogen. "Oké en wat als we op de bank gaan liggen?" Hij knikt en ik til hem op. Ik ga op de bank liggen en leg hem op mij. Ik streel door zijn haar en begin weer zacht te zingen. Mijn andere arm gaat om zijn lichaam. "Papa." Snikt hij weer. "Sshh, ik ben hier. Ik blijf bij je." Na een paar minuten is hij in slaap gevallen. Ik blijf nog ongeveer een uur wakker, maar daarna val ik zelf ook in slaap.

Pov. Niall

Rond zes uur wordt ik wakker. Ik doe een joggingbroek aan. De hele nacht was het warm dus slapen heb ik amper gedaan. Ik doe mijn shirt niet aan en loop naar de woonkamer. Ik pak wat drinken voor me en loop dan de woonkamer in. Ik zie Harry en Louis op de bank. Louis ogen zijn open en die van Harry dicht. Ik leg mijn drinken op tafel en kniel voor hun neer.

"Hey, baby." Zijn blauwe ogen kijken die van mij aan en hij glimlacht zwak.  "Ben je al lang wakker?" "Nee." Komt er zacht uit zijn mond. "Wil je wat drinken?" Hij knikt. "Zal ik je optillen?" Hij knikt weer en ik til hem voorzichtig op. "Hoe voel je je?" "Moe." Zegt hij zacht en ik voel zijn hoofd op mijn schouder. Ik wrijf rondjes bij zijn onderrug. Als ik in de keuken ben open ik de koelkast. "Wat wil je drinken?" Hij wijst naar een pakje. Ik pak het en die de koelkast weer dicht. Ik loop naar de bank en ik zet Louis op mijn schoot. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en ik maak het pakje open. "Lou, je moet even rechtop gaan zitten." Hij gaat rechtop zitten en ik geef hem zijn pakje.

"Kan je me vertellen wat er vannacht gebeurde?" "Enge droom." Mompelt hij. "Waarover?" Hij schud zijn hoofd. "Wil ik niet vertellen." "Babe, als je het hebt gezegd kunnen we erover praten en dan kan je het een plekje geven en heb je er geen last meer van." Hij schud weer zijn hoofd. "Ik kan het niet vertellen." Snikt hij. "Sshh, geen traantjes. Het is oké. Als je er later over wilt praten kan je het tegen mij zeggen en tegen de andere en papa is er ook voor je. Hij maakt zich zorgen om je, kleine."  "Sorry." "Je hoeft geen sorry te zeggen, smurf." Hij grinnikt zacht waardoor ik glimlach. Hem laten lachen als hij verdrietig is één van de beste dingen. Zijn armpjes gaan op mijn nek en ik doe de mijne om zijn lichaam. Zijn gezicht legt hij in mijn nekholte. Ik wrijf over zijn onderrug en zo blijven we een tijdje zitten.

Ik probeer dat de hoofdstukken wat langer worden :) hoe vinden jullie dit hoofdstuk?