Little Guy

-12-

Pov. Louis

Ik ga van de glijbaan af. Ik ben alleen in de speeltuin, maar na een tijdje komt er een andere jongen. Ik zit in de zand en maak met zand wat bergjes. Ik blijf hier tot iemand me komt ophalen van thuis. Meestal is papa bij me en maken we samen iets of spelen we samen. Ik kijk naar de jongen die met zijn bal aan het spelen is. Hij schoot de bal tegen de muur en soms kijkt hij mij ook aan. De bal gaat over mijn bergen en ik kijk die jongens aan. "Waarom doe je dat!" "Waarom kijk jij me steeds aan?" "Kijken wat je doet." "Waarom?" Ik haal mijn schouders op en veeg het zand van mijn broek.

Na een tijdje komt er een vrouw en man zitten. Die jongen gooit al een paar keer de bal tegen me aan. "Kan je stoppen!" Zeg ik als hij de bal gooit. Hij negeert me en klimt naar boven. Papa vertelt me dat ze je moeten aankijken. Ik klim ook naar boven en boven zit hij stil. Ik tik hem aan en hij valt naar beneden. Hij huilt en Schreeuwt. "Jackson!" Ik kijk met grote ogen  achter me en ik wordt van dit ding afgetrokken. "Waar sloeg dat op!" Sist die man in mijn gezicht. Ik bijt op mijn lip en hij pakt mijn arm strakker vast. "Auw." Ik leg mijn hand op zijn hand om hem weg de halen. Zijn nagels zitten in mijn huid. Ik voel een paar tranen over mijn wang. "Ik ga naar zijn huis." Zegt hij tegen die vrouw bij die jongen. "Hij heeft zijn arm gebroken." Hoor ik haar zeggen. Ik draai me om en zijn arm staat een beetje anders. "Waar woon je." Sist hij. Ik wijs naar mijn huis en hij sleurt me mee. "Auw, laat los." Piep ik en probeer zijn hand weg te halen. "Stop!" Hij schut me door elkaar en daarna loopt hij door. Ik moet bijna rennen, omdat hij snel loopt.

Als we bij het huisje aankomen belt hij aan. Hij houdt mijn arm nog sterker vast. Niall doet open. "Nini." Snik ik. "Hallo?" Zegt hij. "Ben jij de vader van hem?"

Pov. Niall

"Nee, die is binnen." Ik kijk naar Louis die bezig is met de hand om zijn arm. Ik zie de knokkels van de man duidelijk en bij Louis rollen er tranen over zijn wangen. "Ik moet hem spreken." "Kom maar binnen." Hij loopt naar binnen en hij sleurt Louis mee. Louis klapt bijna tegen de muur aan. "Laat hem los." Zeg ik als ik Louis "auw." Hoor mompelen. Louis kijkt me aan en ik zie dat hij pijn heeft. Harry kijkt hun ook aan. "Hallo?" "Ben jij de vader?" Hij knikt. "Laat Louis los." Zeg ik nog een keer. Hij laat Louis los en hij rent meteen naar mij. Ik kniel voor hem neer en neem hem in mijn armen. "Pijn." Snikt hij. "Wat is er gebeurd?" "Hij heeft mijn zoon van de klimrek geduwd." Met grote ogen kijk ik Louis aan. Hij draait zich om. "Louis!" "Nee! Dat heb ik niet gedaan!" Snikt hij. " Louis kamer! Nu!" Ik laat Louis los en hij rent huilend naar zijn kamer.

Pov. Harry

"Sorry hij is vandaag niet zichzelf." "Maak mij niet uit, maar iemand van een rek afduwen!" "Is het erg met uw zoon?" " We gaan nu naar het ziekenhuis. Zijn arm is gebroken." "Godverdomme." Mompel ik zacht. "Ik betaal het ziekenhuis." "Laat uw kind nooit alleen in de speeltuin." Snauwt hij. Hij loopt de deur uit. Louis komt naar me toegerend  en knuffelt mijn been. "Sorry." Snik hij. "Louis, kamer!" "Papa!" "Louis, nu!" "Papa, ik wou niet dat-" "LOUIS NU!"  hij blijft me huilend aan kijken. Ik rol mijn ogen en pak zijn arm vast en sleur hem naar zijn kamer. "En hier blijven!" Ik doe de deur dicht en meteen gaat hij weer open. "Louis!" "Papa ik-" ik doe de deur weer dicht en loop weg. Ik hoor hem huilen en schreeuwen. Ik haat het als hij zo doet, want dan wil ik hem knuffelen en zeggen dat het niks uitmaakt, maar wat hij heeft gedaan kan niet. "Jullie gaan niet naar hem toe. Laat hem met rust." Ik loop naar buiten en laat mezelf op het gras zitten. Wat bezielt dat joch om dat te doen.

Na weet ik veel hoelang loop ik terug naar de kamer. Ik blijf even voor de deur staan, het is stil. Ik doe de deur open en loop naar binnen. Hij ligt op bed in een bolletje. Ik bijt op mijn lip en ga op het bed zitten. Ik leg mijn hand op zijn heup en hij krimt in. "Ik ben het." Hij draait zich om en begint meteen te snikken. Ik til hem op en doe mijn armen om hem heen. "Sorry." Snikt hij. "Waarom Lou?" Hij begint harder te huilen en ik druk hem dichter tegen me aan. "Auw." Huilt hij. Ik hou laat hem iets losser en hij pakt meteen zijn arm. De plek waar die man hem vasthadt​ is rood. Zacht druk ik er een kus op. "Waarom duwde je hem?" Vraag ik nog een keer. "Deed ik niet." Snikt hij. "Louis." Zucht ik. "Hij deed gemeen." Snikt hij. "Jij ook." "Nee, papa." Ik zucht en zet hem op bed. "Louis je duwde hem eraf, dat doe je niet!" "Hij gooide een bal!" "Dan duw je hem niet van de klimrek, Louis!" "Ik tikte hem aan." "Louis, hij zat boven aan dan doe je dat niet!" "Hij gooide een bal!" "Godverdomme Louis! Denk na!" Hij begint harder te huilen. "Hij gooide een bal." Snikte hij. " Je duwt hem eraf voor een f*cking bal, Louis!" "Harry! Het is een kind! Niet die woorden!" Ik kijk achter me en ik zie Niall. Hij loopt naar Louis en tilt hem op. "Niall, flikker op." "Is goed." Hij loopt weg. "Louis blijft hier!" Hij draait zich om. "Zie je niet wat je met hem doe Harry. Je kan ook normaal tegen hem praten dan te schreeuwen. Hij haalt amper adem en dat komt door jou Harry." Met die woorden loopt hij de deur uit.