Little Guy

-18-

Dit hfst is op de computer geschreven dus als er hoofletters of wat dan ook komt het door de computer. Wattpad op de computer doet niet automatische hoofdletter en ik vergeet het enz.

Pov. Niall

Ik lig al een tijdje in bed. Louis slaapt nu al een hele tijd door waar ik blij mee ben. Harry is net thuis gekomen. Volgens mij ging hij meteen naar de badkamer.

Als er op de deur geklopt wordt ga ik rechtop zitten. "kom maar." roep ik. De deur gaat open en ik zie Harry's hoofd door de deur. "mag ik binnenkomen of zal ik maar meteen weg gaan?" "kom." Hij doet de deur veder open en loopt naar binnen. Hij doet de deur dicht en loopt naar mijn bed. " Liam zei dat je met me wilde praten." Zegt hij zacht. Ik open mijn armen en hij komt tegen me aanliggen. Mijn vingers gaan door zijn krullen. " ik wil geen ruzie hebben." "ik ook niet." mompelt hij.

" ik had alles gehoord van de ruzie tussen jou en Lou. Toen ik zag dat jij hem wou slaan... Je kan niet ontkennen dat je dat niet wou doen, je hand ging de lucht in. Je weet hoe ik ben over Louis en je bent een geweldige vader, maar dit doe je niet bij je eigen zoon, Haz. Hij heeft zoveel om je gehuild, hij is bang om je kwijt te raken en hoe jij tegen hem doet denkt hij dat hij je kwijt is. Hij wilt naar huis, omdat hij bang voor je is. Alles wat hij nu wilt doen bij jou durft hij niet, omdat hij bang is. Toen we onze ruzie hadden en jij hem uit mijn arm pakte keek hij zo bang. Hij had zijn handen op zijn oren gedrukt, omdat wij schreeuwde. Hij verstopte zijn hoofd niet in jou nek, omdat hij bang voor je is. Hij vraagt zo vaak of jij hem ooit nog lief gaat vinden. Elke keer antwoord ik 'tuurlijk gaat hij je nog lief vinden' en ik weet dat jij nog harstikke veel van hem houdt."

"ik hou nog harstikke veel van hem en dat is nooit veranderd." onderbreekt hij mij. "I know. " "ik kan gewoon niet geloven dat door hem iemand zijn arm gebroken heeft. Hij heeft nooit iemand geslagen of wat dan ook. Ja, dat hij speels slaat zoals bij ons, maar dit niet. Hij doet niemand kwaad, maar ik was zo boos." Hij stopt met praten. Een snik verlaat zijn mond. Ik bijt op mijn lip en hou hem steviger  vast. Zijn armen gaan om mijn middel en ik druk hem nog  dichter tegen me aan.

"je hebt gelijk, ik ben een klootzak." mompelt hij. "ik zou liegen als ik zei dat je dat niet was, maar ik weet dat je er spijt van hebt." " Als ik terug kon had ik het gedaan." Ik wrijf over zijn rug terwijl we allebei niks meer zeggen. Ik kon zeggen dat hij geen klootzak is, maar hij weet dat ik hem een klootzak vond. Ik zie dat hij er veel spijt van hebt en dat hij nu huilt vindt ik moeilijk. Hij heeft nooit echt bij mij gehuild, natuurlijk wel is, maar het blijft moeilijk.

"je moet morgen met hem praten." "was ik al van plan." mompelt hij. "je moet niet schreeuwen en blijf rustig. Je moet hem niet meer bang maken dan hij al is." "jij kan bij ons blijven. Als ik wat fout doe kan je meteen ingrijpen." "nee, ik weet dat jij het kan. Ik heb vertrouwen in je Haz." "ik kan niet geloven dat jij dat nu zegt." Hij kijkt me aan en ik kijk hem vragend aan.

"waarom?" "vanmiddag schreeuwde we nog tegen elkaar en nu zeg je dat je vertrouwen in me hebt." " Louis is je kind en ik hoop voor je dat je hem nooit zal slaan en ik heb altijd vertrouwen in je alleen als ik boos ben zeg ik van niet." "ik ben bang om naar hem toe te gaan. Wat als hij helemaal overstuur raakt of wat dan ook." "dan roep je mij of de andere." "slaapt hij nu?" ik knik. "hij slaapt nu door. Vanmiddag was hij om de zoveel tijd wakker." "oke."mompelt hij. "ga nu naar hem toe." "alleen als je met me mee gaat. Als hij wakker wordt en in paniek raakt kan jij naar hem toe." Ik knik. Hij staat op en steekt zijn hand naar me uit. Ik pak hem aan en hij trekt me van het bed.

"is het goed tussen ons nu of?" vraagt hij zacht. Ik glimlach en veeg zijn tranen weg. "ik kan toch niet te lang boos op je zijn ook al zou ik het soms willen, maar ik ben niet meer boos, want ik zie dat je er spijt van hebt." Hij glimlacht en omhelst me. Ik doe mijn armen om zijn middel en wrijf weer over zijn rug. "zullen we naar hem toe?" hij knikt en laat me los. We lopen naar hun kamer. Hij opent de deur en we lopen samen naar binnen. Ik kijk naar Louis die op het andere bed ligt. Hij is dus van bed gewisseld. ( hij ligt op de 1 persoons bed.) Heb jij hem op die bed gelegd?" ik schud mijn hoofd. Hij bijt op zijn lip en loopt naar Louis toe.

Pov. Harry

Voorzichtig ga ik op het bed zitten waar Louis ligt. Het raakt me wel dat hij niet bij me ligt vannacht, maar net als wat Niall zei, hij is bang voor me. Louis ligt vredig met zijn ogen dicht. Zijn knuffeltje heeft hij dicht tegen zich aangedrukt, iets wat hij altijd doet. Ik wil hem nu zo graag vastpakken en nooit meer loslaten, maar hij moet blijven slapen. Voorzichtig veeg ik zijn haren uit zijn gezicht, ik kan het niet laten. Ik doe het zo vaak, maar nu was het enger om te doen. Ik bijt op mijn lip als zijn arm beweegt, maar hij blijft slapen, gelukkig.

"slaap lekker, Boobear." Zeg ik zacht. Ik geef zacht een kus op zijn voorhoofd en sta op. "kom voordat hij wakker wordt." Mompel ik en we lopen de kamer uit. Ik slaap straks in de tweepersoonsbed, zonder Louis.