Oh no. Close to ending. :(
Guise. PATIENCE IS A VIRTUE. Kahit po ako, naranasan at natutunan ko pong maghintay ng Updates mula sa favorite authors ko. Thank you sa mga nakakaintindi at sa mga hindi, thank you din kasik binabasa nyo pa din. :)
-----------------------------------------
Mikay's POV
Simula ng malaman ni Kambal at ni Dad, hahaha, sya nagsabi na tawagin ko siyang Dad since dun din naman daw mapupunta yun.
Anyways, un na nga, simula nung malaman nila, life is much more easier. Pero syempre, kailangan ko ng sabihin 'to kay Mommy. Lord, I need your help.
Alam kong kahit iwasan kong masaktan si Mommy, masasaktan pa din siya. Pero, mas mabuti ng malaman nya ang masakit na katotohanan kesa mas matagal pa namin siyang saktan. Tsaka, I'm not getting married, kapag wala si Mommy.
I'm on my way sa bahay. Andrea's there. And of course, si Kiko. Hindi ko sinama si Gino at Mikki dahil baka mabigla si Mommy.
Kausap ko nga pala ngayon si Gino.. syempre sa phone.
G: Sigurado kang ayaw mo kaming isama?
M: Oo nga, wag muna ngayon..
G: Hay.
M: Don't worry everything is going to be fine. Alagaan mo muna jan si Mikki.
G: I know..
M: Tsaka, you'll properly meet them again. Soon.
G: Sana nga.
M: Wag ka ngang nega.. ako 'tong mag-eexplain tas ikaw tong kinakabahan.
G: Sige na sige na.. I'll play with Mikki
M: Sige.. Bye.. I love you..
G: I love you too..
Yown. Nandito na ko sa bahay.. Wish me luck!
"Kambal!" salubong agad sakin ni Kiko. Niyakap ko siya.
"You ready?" tanong nya.
"As ready as it will ever be.." pero ang totoo, nanginginig ung kamay at tuhod ko.
"Kaya mo yan.." bulong naman ni Andrea.
"Mikay!" lumapit si Mama sakin at yumakap. Syempre yinakap ko din sya pabalik.
