Bay Sessiz

♧Kaba Davranışlar♧

Okyanus ağrıyan başıyla beraber zorlukla gözlerini açtı. Karşısında Bay Sessiz hiç de mutlu olmayan bir ifade ile oturuyordu. Toplamış olduğu saçları dağılmış ve perçemleri yüzünün iki tarafından salınıp duruyordu.

Derin bir iç çektikten sonra tükenmez kalemini açtı ve not defterine bir şeyler yazmaya başladı.

O sırada genç kız bir sandalyede bağlanmış olduğunu fark etti. Ne kadar süredir baygındı bilmiyordu. En son hatırladığı şey kapının koluna ulaştığı an boynuna sert bir cisim gelip gözlerinin kararmış olduğuydu.

Bay Sessiz yazısını bitirip genç kıza gösterdi defterini.

"Böyle aptalca bir hareket ile beni gerçekten hayal kırıklığına uğrattın."

Not defterinin diğer sayfasını çevirip bir şeyler daha yazdı.

"Sana yoldaşım gibi davranma niyetindeydim ama sen bir tutsak gibi davranılmayı hak ettin."

Okyanus kafasını geriye itti ve tavana bakındı. "Beni ne zaman öldüreceksin?"

Başını dikleştirip yeşil gözlerini mavi irislere dikti. "Öldür gitsin işte."

Ruhsuz bir şekilde gülümsedi. "O kadar boş bir hayatım var ki... Ölsem kimsenin ruhu duymaz."

Burnunu çekti. "Neden beni kaçırdın?"

Bay Sessiz bir süre bekleyip Okyanus'un davranışlarını inceledi. Ardından not defterine yeni şeyler yazmaya koyuldu.

"Ben seni kaçırmadım."

Okyanus güldü. "Ciddi değilsin? Değil mi?"

Bay Sessiz'den herhangi bir tepki gelmedi. Okyanus'un yüzündeki gülümseme yavaşça soldu. "Sen ciddisin."

Dudaklarını yalayıp devam etti. "Peki ne yaptığını düşünüyorsun eğer kaçırmadıysan?"

"Seni kurtardım. Tıpkı söz verdiğim gibi."

"Ne saçmalıyorsun?"

Gözlerinin yanmaya başladığını hissetti. Boğazındaki yumru tekrar belirmişti.

"Kurtarılmak mı? Sence kurtulmuş gibi mi gözüküyorum?"

Gittikçe sesini yükseltti ve sesi yükseldikçe yüzü daha acı bir ifadeye büründü. "Kurtarma anlayışın bu mu senin?"

Boğazından bir hıçkırık koptu.

"Ben kurtarılmadım."

Bay Sessiz'in ifadesiz gözleri yavaşça yerini hüzün ve hayal kırıklığına bıraktı.

İsteksiz bir şekilde defterine yazdı.

"Kaba olmaya devam etmemeni öneririm. Sonradan pişman olacağın şeyler yapma."

Okyanus küçümseyici bir ifade ile gözlerini karşısındaki adama çevirdi. "Seçeneklerim yeterince kısıtlı değil mi zaten?"

"Ne yaparsın yoksa öldürür müsün? Sen siyah bir maskenin arkasına saklanmış olan bir korkaktan başka bir şey değilsin."

Bay Sessiz bir süre tepkisiz durduktan sonra aniden sandalyesinden kalktı ve alnını Okyanusun alnına birleştirdi. Genç kız siyah maskenin ardından gelen soluk alışverişleri yüzünde hissediyordu.

Aynı zamanda ağzının olması gereken yerden gıcırtıların geldiğini de duyuyordu.

Genç kız gözlerini kapadı ve karşılaşacağı şiddetli tepkiye hazırladı kendisini. Ancak hiçbir tepki gelmedi. Yavaşça gözlerini araladığında ise Bay Sessiz'in geriye çekilmiş olduğunu fark etti.

Gözleri tekrar ifadesiz bir şekilde bakıyordu.

Derin bir iç çektikten sonra masanın üstünde duran siyah koli bandından Okyanus'un ağzını kapayacak kadar bir parça kesip kızın dudaklarına yapıştırdı. İşaret parmağını maskesinin önüne götürdü. Bu Okyanus'a sessiz olması için yapılmış olan uyarılardan biriydi.

Ardından kızı tek başına yıkık binanın salonunda, gecenin son karanlık saatlerinde yapayalnız bırakıp gitti.

--

Genç kız yorgun gözlerini tutmak için kendi çapında bir savaş veriyordu. Güneş tepeye ulaşmıştı ve gönderdiği ışık ısınmasına yardımcı olmuyordu. Susamıştı. Uyumak istiyordu ama sandalye uyuyabilmek için pek rahat bir yer değildi. Boyun ağrısı ile kaşlarını çattı ve başını geriye itip tavanı izledi.

Bay Sessiz'in nereye gittiğini merak ediyordu. Etmemesi gerekirdi ama tuhaf bir şekilde merak etmekten alıkoyamıyordu kendisini. Belki de bu şekilde ölüme terk edilmişti.

Bunu yapması çok da şaşırtıcı olmazdı.

Gözlerini kapadı.

Başını öne eğdi ve dalgalı kahve saçları yüzünü gölgeledi..

Yerdeki tahtaların çatlakları arasından birkaç böceğin nasıl kıvrandığını izledi. Yüzünü buruşturdu. Ayaklarını geri çekmek istedi ama bileklerinden onların da bağlanmış olduğunu hatırladı.

Bir süre daha sessizlik hakimken apartmanın boş koridorlarında adım sesleri yankılandı.

Biraz merak ve korkuyla arkasına baktı.

Anahtarın deliğe girişini ve ortaya çıkan 'klik' sesini duydu. Ama bu sesin yanında boğuşan birinin sesini daha işitti.

Bay Sessiz gözlerinde güneş gözlükleri ve bu sefer beyaz olan bir maskeyle içeri girdi.

Peşinde ise bir genci sürükledi. Genç ne kadar çırpınırsa çırpınsın Bay Sessiz'i bir adım bile yerinden oynatamıyormuş gibi gözüküyordu.

Gencin sarı saçları terden alnına yapışmıştı. Okyanus ne kadar çabalasa da gencin yüzünü göremiyordu. Ama bir şekilde kendisine tanıdık geliyordu.

Bay Sessiz Okyanus'un karşısındaki sandalyeyi genç kıza yaklaştırdı ve elinde debelenip duran genci zorla sandalyeye oturttu.

Genç kızın önüne geçti ve gencin omuzlarını geriye itip sırtının sandalyenin arkasına yapışmasını sağladı.

Elindeki plastik ip ile sıkıca arkadan bileklerini bağladı.

Ardından eğilip ayak bileklerini halletti.

Ayağa kalktığında arkasını döndü ve Okyanus'a baktı. Kaba bir şekilde hızla genç kızın ağzından bandını çıkardı. Okyanus yüzünü buruşturdu. Bay Sessiz kenara çekildi ve uzun keskin ellerini sarışın gencin saçlarından geçirip tuttu ve geriye çekti. Böylece gencin yüzü ortaya çıkmış oldu.

Okyanus şaşkınlıkla karşısındaki gence baktı. "O-Onu.. sen nasıl?"

Genç mavi gözlerini genç kıza çevirdiğinde ağzından acıyla dolu bir şaşkınlık nidası yükseldi.

"Okyanus?"

Öne, genç kıza doğru eğilmek istedi ama Bay Sessiz sert bir şekilde genci geri çekerek buna izin vermedi.

Kafasını genç kıza çevirdi. Ardından gencin sarı saçlarını bıraktı ve masaya yönelip not defterine bir şeyler karaladı.

Defteri Okyanus'a çevirdi.

"Kaba olmanın bedelini en yakın arkadaşın ödeyecek."

Genç kız okuduğu satırlarla gözlerini açtı. "H-Hayır.."

Oturduğu yerde bedeni küçük bir titreme ile sarsıldı.

"B-Bunu yapamazsın."

Bay Sessiz gözlüklerini çıkardı ve alaycı bir şekilde parlayan mavi irislerini Okyanus'un arkadaşına çevirdi.

"Okyanus, sana en başından pişman olacağın şeyleri yapmaman gerektiğini söylemiştim.

Bir şeyler yapman için artık çok geç."