De Veilige Haven

Anoniem

Waar begin ik? Ik was dertien toen het begon. Veel van die tijd weet ik niet meer zo goed, ik heb het achter me gelaten. Een ding weet ik nog goed. Het was de introductie week van de middelbare school.

Ik ging als enige van mijn hele school naar die school, dus ik kende niemand. In de klas moesten we ons voorstellen. Ik zei wat waarover direct grapjes werden gemaakt. Het was nog onschuldig plagen, maar ik heb het altijd onthouden. De tijd verstreek, de vriendschappen werden gesloten en ik viel overal buiten. De klas deelde zich op in groepjes, maar ik hoorde nergens echt bij.

Er was een jongen die het zelfde probleem had. Langzaam begonnen we met elkaar op te trekken. Het is nooit meer als vriendschappelijk geweest. Wij hadden daar beiden geen behoefte aan. Maar op die leeftijd dachten onze klasgenoten dat er wel iets was, en al snel de hele school ook. Het plagen werd pesten. Het waren een aantal jongens die het echt op mij voorzien hadden. Steeds maakten ze vervelende opmerkingen en Iedereen sloot mij buiten. Het erge is dat ik dacht dat het er bij hoorde. Pas achteraf zag ik wat het met mij gedaan heeft. Ik ben al een stil meisje van mijzelf, maar ik trok mijzelf nog verder terug. In totaal ben ik twee maanden lang echt gepest, maar het voelt nog steeds als twee jaar. Mijn redding kwam toen ik een niveau hoger mocht doen omdat het veel te makkelijk was. Ik kwam in een nieuwe klas en daar werd ik geaccepteerd. De ene jongen met wie ik in die twee maanden veel optrok heb ik nooit meer gesproken. Dat is omdat ik niet meer durfde. Er zijn veel dingen die ik niet meer durf sindsdien. Ik probeer het wel, maar sommige dingen blijf ik onthouden.

***

Project Stop Pesten: verpest het pesten

***