PINOY HORROR SHORT STORIES (Updated)

[18] Do you see it?

  Kuwento ito ng isang mag-ina, kasama niya ang ang kai-sang
isang anak na lalaki na si June.

Kilalang sikat na pintor ang ina ni June kaya naman na mana ni June ang talento mula sa kanyang ina Mrs. Sierra Ravales.
at mula pagkabata ay nakita na rin ito kay June sa pinamalas din talento ngunit,

sa hindi inaasahan pangyayari na iyun na hindi kinatutuwa ni Sierra sa kanyang anak ang sarili nitong gawa matapos makita ang pininta ni June.

"Mag mula ngayun! ipipinta mo kung ano ang sasabihin ko maliwanag!" ani niya na galit sa anak niya.

"Ngunit sabi mo ma' na iguguhit ko kung anu ang gusto ko?"paliwanang ng bata. (12 yr old palang si June).

"basta huwag na wag ka na mag dradrawing na hindi ko gusto!"
ani ng ina niya. "Claudia! paki tapon itong gawa niya dali!"

"O-opo ma'am!"

*hindi ko maintindihan kung bakit ayaw ni mama ang gawa ko, ipinipinta ko naman kung ano ang aking nakikita*

sa isip ni June sabay tumingin sa isang sulok sa taas ng kisame na blanko.
"tandaan mo hindi lahat ng nakikita mo ay totoo!"
paliwanag ng ina niya na matapos kumalma ang boses.

"yan tatandaan mo anak... ha?"(sabay hawak nito sa balikat ng kanyang anak)
tumango lang ang bata na tila sumasangayon.

Samatalang ang ina niya ay hindi parin mawala sa isip ang isang pangamba matapos makita ang iginuhit ng kanyang larawan.

Isang mukha ng babae na gulo ang buhok kulay itim at nakanganga lubog ang mata at duguan.

***
Dumaan ang ilang taon lumaki si June isang teenager 16.
hanggang ngayon patuloy niya sinusunod ang sinasabi ng ina niya kung anu ang kanyang ipipinta at natapos niya ipinta ang isang basket ng prutas, katabi ay isang flower vase na napaka-kulay.

"Ang galing anak napakaganda!!!" bati ng ina niya.
At sa isang Art Gallery (na ang ina niya din may-ari) idinisplay ang gawa ni June. Madami napamangha sa kanya obra.

"Mrs.Ravales walang duda talaga na anak mo ang may gawa nito dahil manang mana talaga!" ani ng isang babae.

"nakakahanga talaga sa murang edad pinamalas mo ang talento mo iho!" ani ng isa pang babae, sabay hawak sa balikat ni June.

Ngunit si June ay nanatiling tahimik maghapon at ni hindi kumikibo.

" ah!, e...pagpasensyahan ninyo ang anak ko kase natural talaga sa kanya ang pagiging mahiyain!" ngiti ng ina niya na napansin niya ang pagaka-ignorante ng kanyang anak.

"naku! okay lang yan, nasa puberty stage eh ganun naman talaga mga nagbibinata hahaha!, mas malala pa nga anak ko e!" sabay tawa.

Matapos ang araw na iyon sa bahay nag uusap ang mag ina habang nag prapraktis magpinta si June.

"Ano bang problema?" tanong ng kanyang ina.
"ang gusto ko lang naman ma' ay magpinta ng sarili kong gawa na ako lang?"

"hindi bat nag usap na tayo tungkol diyan?!... at hindi puwede!"
"Please ma' just this once? na makapagpinta ako ng sarili ko na ako gumawa..."

"anung ibig mong sabihin?"

"hindi naman po kase ako talagang gumawa nito lahat ma!... GAWA mo po ito talaga at walang ako sa mga pininta ko na sarili ko! dahil all of my entire life puro mga sinasabi niyo lang ang pinipinta ko!"

"What..." natigilan ang kanyang ina at natauhan.

(sabay hawak sa noo niya) "okay let's just stop, lets take a break."

"P-PLease mom kahit ngayon man lan..." (aabutin ang braso ng ina niya)

"I SAID NO!!! okay let's stop this non-sense!" sigaw nito (sabay iwas). "mula ngayon ayaw ko na marinig yan ha! end of discussion!" sabay alis nito.

napayuko si June at sabay tingin sa dingding mula sa likod ng board ay may lumabas na itim na babae nakangiti ito, tulala lang si June.
...
Hanggang sa isang kalunos lunos na insidente ang nangyari kay June sa School.

"Okay Class, dismissed, huwag ninyo kalilimutan ang mga project bukas deadline na ha?" ani ng prof nila.

"OPO!" (everyone)

"ohh, June... hindi ka pa ba uuwi?" ani ng prof niya (lalaki)

"uhh may nakalimutan lang ako sa art room po na gamit ko susunod na din po ako." ani niya na mahina ang boses.

"ok bilisan mo mahirap na abutin ng dilim."

* hmm parang hindi maganda ang awra ni June? may sakit ba siya? ang putla niya?* ani sa isip ng prof niya.

sa ART ROOM...
kung saan napapalibutan si June ng mga paintings at Scultptures at mga ilang libro.

Bigla siyang napatigil sa harap ng isang blankong board (gamit sa pagpinta) at tulala nang nakita niya na may dalawang batang babae na lumulutang at nakapulang damit (o gawa ng dugo) at nakangiti sa kanya.

Samantala...
*hindi ko maiwasan mangamba ano ba itong pakiramdam, i should go check June if he's okay* at nag tungo sa Art room.

At nang buksan niya ang pinto nagulat ang prof niya na nagkalat ang mga pulang pangkulay (pampinta) sa sahig nakita si June na nakatayo sa bintana (nakatalikod), habang hinahangin ang kurtina.

"June anung ginagawa mo!, umalis ka diyan JUNE!"
babala ng prof niya.

(Pero sa paningin ni June kasama niya ang dalawang batang duguan na tila hinihikayat siya na tumalon.)

ngunit huli na tumalon si June,sa 3rd flr storey building ng school.
"JUUUNNEE!!!"

Madali naman naisugod sa ospital si June, ayon sa doktor himala lang na nabuhay pa siya natagpuan siya sa isang makapal na halamanan sa mula kanyang pagkakahulog, bukod sa tinamong sugat at ilang fractured bones sa binti,

habang iniimbestigahan at tinatanong ng mga pulis ang prof na nakasaksi.
sa pangyayari nito agad na sumugod ang ina ni June.]

"JUNEE!!!" hingal nito.

"Mrs. Ravales huminahon kayo." ani ng pulis.

"JUNNE! ok lang ba siya anu kalagayan niya!" sabay napatigil matapos makita ang prof nito.
sabay sampal.

"anung klase kang guro! hindi mo man lang siya iniligtas! nakita mo lang!"
"patawad Mrs.Ravales napakabilis na pangyayari... hindi ko din akalain na magagawa niya yun!" sabay hawak sa pisngi niya.

hindi na nakipagtalo si Sierra at agad pumasok sa kwarto nakita niya nakahiga at may malay na ang anak niya na tulala at puro benda ang katawan.

"Ju-Junne?"

tumingin si June sa ina niya.

"Ma'..." (broken voice)

"...IM IM SO-Sorrry." sabay luha nito at hinawakan ang kamay ng anak niya.

***
Sierra's Past ...

"...Akala ko matatapos na ang bangungot na ito,
at hindi ko akalain na magsusuffer ang aking anak din."

Noong bata pa ako 10, Close talaga kami ni Ate Sheila 12.
napakagaling niya din na magdrawing sa murang edad niya, at pareho namin gusto ang drawing kaya yun na din ang bonding naming dalawa.

"anu tinitignan mo teh?" sabi ni Sierra.

"ahh! mahirap ipaliwanag eh?" ani ni Sheila. (tumitingin sa kisame)

" ganun ba? bakit hindi mo idrawing yan nang mas maiintindihan natin... kung ano nasa isip at mga gusto mong iguhit?"ani ni Sierra.

"oo nga no? gandang ideya sige! wait ah!"

ilang oras nakalipas...
"tapos na Sierra!" (sabay abot sakanya)

"wow bilis ahh tignan nga natin yun...." biglang natigilan si Sierra.

"ate?..."

"ano sa tingin mo?

" ito ba yun tinitignan mo maghapon?"

iginunit niya ang isang babae na nakabigti at nakabaligtad ang ulo.

Natakot ako yun sa una napansin ko sa ate ko hanggang sa lumala ang kanyang kalagayan.
Nung sumisilip ako sa kanyang kwarto sa pintuan naririnig ko siya na nagsasalita mag isa.

"PATAWAD!!! PATAWARIN MO KOOO!!! HINDI KO NA,... UULITIN ... PATAWAD!" sigaw niya na humahagulgol.

at paulit ulit niya iyun binabanggit.

nakita ko ang mga nagkalat ang mga drawings niya sa sahig mga iba't ibang nakakatakot na larawan ang aking nakikita. habang siya sumisiksik sa isang sulok na nakaupo na paipit at takip niya ang dalawang tenga niya na nakapikit.

At hindi rin nag tagal ay na confine si ate sa kanyang sitwasyon.
sa ospital... paminsan minsan pagbisita kay ate... hindi siya nagsasalita tulala lang lagi sa taas nakatingin sa blanko.

nang sinubukan ko siya muli kausapin.
bigla siya nagsalita.

"Bakit hindi nila nakikita ang nakikita ko?" tapos sabay tingin sakin si Ate na ang mata ay halos lubog at napakapayat (lumalala ang kanyang kundisyon)

"ate dahil sa mga drawings mo nakikita mo sila patawarin mo ko!" sabay iyak.

"hindi Sierra, nagpapasalamat pa nga ako saiyo dahil sa wakas nakuha ko na at nagagawa ko ang mga gusto ko i guhit..."

"Huh?..." *sobs* Sniff* (wipes face)

"...Nagpapasalamat din ako DAHIL ito LAHAT sayo ... OO kagagawan mo ito, ikaw may gawa nito sakin!" biglang nag iba ang tono ng mahinahon niyang boses, at naka ngiti at nanlilisik na mga mata niya.

Sa takot ko tumakbo ako papunta sa mga magulang ko, at syempre kahit sinabi ko lahat, pero sino bang maniniwala sa batang tulad ko.

at hindi nagtagal namatay din ang ate ko matapos ang huling pag uusap namin ng araw na iyun natagpuan nalang siya na palutang lutang sa isang ilog, natagpuan ang kanyang bangkay. (sa di kalayuan sa ospital sa likuran)

sa mga iniwang gamit ng ate ko nakita ko ang huling iginuhit niya. na may mga imahe sa ilog na kulay itim na umaahon.

***
kaya naman noong panahon na iyon hindi ko na protektahan ang mahal kong kapatid kaya...

this time gagawa ako ng paraan na protektahan ka ...June.(sabay yakap)
at gagawan ko lahat ng paraan upang maalis ka sa bangungot na ito!
matapos sa ospital, sa bahay namamahinga si June.

"Claudia? sinigurado mo bang na wala na pencils or mga pangpinta sa bawat sulok ng bahay???"

"opo ma'am"

*kahit ano pang paraan upang protektahan ka anak* ayun sa isip niya.
Ngunit sa isang gabi...

"MOM!!!, MOOOMM!!!" sigaw na nagmumula sa kwarto ni June,
dali dali naman napatakbo ang ina niya sa kinaroroonan ni June.

"JUNE! ANAK! ANUNG...." *gasps!

nakita niya na nagkalat ang dugo sa sahig na nagmumula sa kanyang palad.
"MOM HELP!" hagulgol ni June, habang tila pinipigilan niya ang kamay niya na nanginginig.

"anak! " sabay yakap "NANDITO NA SI MAMA! OKAY?"

"HINDI KO MAPIGILAN ANG KAMAY KO, NA GUSTO NIYA MAG GUHIT!... AT NARIRINIG KO SILA NA PINIPILIT NILA AKO MAGGUHIT!" habang umiiyak.

habang ginagamot ng ina niya ang sugat sa mga palad ni June.

"kung may kailangan ka anak tawag lang kay mama ha?"

tumango lang si June na tila sumasagayon.
"sige alis na ako tulog ka na... "

sabay hawak sa agad si June sa braso ng ina niya.
"Ma nakikita ko parin sila, please dito ka muna?"

*kahit anung paraan*

naisip ng ina niya na piring o itali ang mga mata niya upang hindi na makakita.

"ayan anak okay na ba?"

tumango si June na sabing "oo"

mula nun lagi na nakapiring si June.

Sa kabila ng kalagayan ni June,
patuloy parin ang trabaho ni Sierra... ngunit hindi maiwasan ang kwento ng iba naririnig niya sa iba, Sa Art gallery.

"balita ko tinakpan ni Sierra ang mata ng anak niya, eh hindi naman bulag?"sabi ng babae" hindi naman pwedeng lagi nandyan ang ina niya sa tabi niya di ba?"

"oo nga mars? ganda pa naman ng mata ng batang iyun, bakit niya kaya yun ginagawa?" ani nito "at hindi ko na rin nakikita mga obra ng batang iyun hayss."

napayuko na lang si Sierra.
at ng kausapin niya ulit ang anak niya.

"anak June si mama 'to, (tinabihan niya at hinawakan ang kamay)
kahit anung mangyari gagawa ako ng paraan mawala yang mga nakikita mo...(napaluha) LOVE NA LOVE KA NI MAMA...tandaan mo yan."

sabay yakap. habang lumuluha si June.

Ngunit sa kasamaang palad binawian ng buhay ang ina niya sa hindi malamang aksidente. at ngaun ang tito niya na ang nagaalaga sakanya ngunit hindi ito mapuna tulad ng pagalaga sakanya ng ina.

matapos ang burol ng kanyang ina, nasa bahay siya ng kanyang tito.
iniabot sakanya ni Claudia(yaya nila) ang mga kagamitan sa pang pinta.

"Sir, yan yung sabi ng mom mo, sabi niya kung sakaling mawala siya, maari mo nang mapinta ang gusto mong ipinta..." ani ni Claudia. tapos umalis.

nasa isang kwarto si June nang pinakiramdam niya ang mga brush at iba pang kagamitan. agad niyang tinanggal ang kanyang piring.
at napaluha sa kanyang nakita...

nakita niya ang imahe ng kanyang ina na nakangiti sa kanya.
at umiiyak na patuloy si June nakaluhod sa sahig.

*maguguhit mo rin ang mga gusto mo...*

***

5 yrs later...
pinagpatuloy pa rin ni June ang career niya bilang isang pintor,
at marami din tumangkilik sa kanyang mga obra maestra.

"wow pre! ang ganda naman ng gawa mo, anu ulit ang tawag nan?" ani ng isang binata.

"Ah! ito ba pinakagusto ko sa mga nagawa ko e, pangalan "THE MOTHER".
pininta ni June ang ina niya. nakaupo ito at nakangiti.

-END