PINOY HORROR SHORT STORIES (Updated)

[30] I'LL BE THERE

Kuwento ito ng isa sa matalik kong kaibigan na si Simeon.

bale tatlo kami si Margo at ako naman si Kael.

magkababata kami tatlo, madalas kami magkasama at pati sa mga trip.

hanggang sa nag kolehiyo na kami, nagkikita parin naman kami kaso habang tumatagal kumokonti ang oras ng bonding namin.

si Simeon ay isang matalino at magandang lalaki na kinababaliwan ng mga babae. isang ring masayahin at mabait na kaibigan na malalapitan mo.

at kumukuha siya ng kursong I.T. (Information Technology)

kahit hindi kami nagkikita , nanatili parin kami may kuneksyon sa isa't isa.(via text or email or chat)

ngunit sa kasamaang palad, na balitaan ko na lang na nawala nalang siya matapos, isang karumal dumal na pangyayari , nang malaman ko.

Nagsimula iyon Isang buwan na nakalipas, bago siya nawala.

***
natatandaan ko pa nang nag kausap kami sa phone
lagi (normally)

Si Simeon ay kasalukyan nagboboard sa isang malaking apartment na nakuha niya sa murang halaga na upa.

minsan napunta kami sa kuwarto niya na nagiiuman or movie trip. masaya talaga kasama si Simeon.

at noong gabing iyon nag natambay kami sa kuwarto niya nagkukuwentuhan kami.

"pare, kung ako saiyo ginagamit ko na yan kagwapuhan ko para makahanap ng love life! sayang eh!" sabi ko.

"oo nga naman,tagal mo nang single e! isa pa lapit na nang valentines day wala ka pa bang napupusuan?" dagdag pa ni Margo.

"hoy kayo ngang dalawa'y tantanan ninyo ako, pinagtutulungan nyu nanaman ako ahh. "

"nagaalala lang kami, baka kase tumanda kang binata mahirap na magisa nuh?" sabi ni Margo.

"hahaha! baka mga libro ang pakasalan mo ah ? well hindi na ako magugulat." asar ko sakanya.

"hassyt!!! kung hindi ko lang kayo kaibigan! anyway, who knows, hindi natin masasabi pero sa ngayun ang importante masaya ako ngayun sa buhay ko at pati kayo nakakasama ko." sabi ni Simeon.

"aww! so touching naiiyak ako... hahhaha!" sabi ni Margo.

"o siya tama na yang drama tagay na... CHEERS! para sa forever friendship natin!" sabi ko.

"ahem!"

"ahehehe! and also HAPPY BIRTHDAY Simeon!"

"CHEEERS!" (everyone)

habang nagtatawanan kami at sinasariwa ang amin nakaraang pagsasamahan. biglang nag ring ang phone ni Simeon.

nang kinuha niya at tinignan niya ang phone, napansin ko na tila wala sa sarili si Simeon.

"ah sino yan pre? ang seryoso mo naman?" sabi ko.

"ahh! wala ito hehehe!" sabi niya. sabay patay niya agad ang phone na tila tumatawag sakanya. (napakamot ulo)

nung una hindi ko pinansin iyon pero...

"pre? sino ba yang, tawag ng tawag saiyo sa phone?" sabi ni Margo na nagsisimula nang mairita.
"maya't maya nalang ahh?"

"oo nga at bakit ayaw mong sagutin?" sabi ko.
"...may problema ba?"

nakita namin ang masayahing mukha ni Simeon na naging seryoso. dahil bawat ring ng phone niya pinapatay niya kaagad.

at natahimik kami nang nag ring muli ang phone niya matapos ng ilang minuto sa pagkakapatay niya nito,

natigilan kami at nagkatitigan kami ni Margo na nakaukit sa mga mukha namin ang pagtataka. sabay tingin kami kay Simeon na tulala na tila bahagyang bakas sa mukha nya ang kaba.