(R18)YOU ARE MINE (JAKE MONTERELAOS)

CHAPTER 7

ABALA AKO sa pagliligpit nang gamit ko nang biglang may yumakap sa likod ko. Amoy palang kilalang-kilala kona kung sino.

"Saan ba talaga tayo pupunta ate Zana?"Mahina at malambing nyang tanong habang nakapatong sa balikat ko ang baba nya.

"Mamaya malalaman mo rin pag nandun na tayo. Naka impake kana ba?"Pagkwan ay mahinang sambit ko.

"Yes"tipid nyang sagot.

"Oh sya sige bitiw na! aalis na tayo."Pilit kong ini-alis ang braso nyang nakapalibot sa maliit kong bewang.

"Can we stay like this for a minute? i just wanna hug you."Parang nakikiusap na bulong niya kaya hinayaan ko nalang kahit medyo naiilang ako sa pwesto namin.

Mas humigpit ang yakap nya sa akin, pumikit sya habang nasa balikat ko parin ang baba nya.

Para lang akong dinuduyan sa ginagawa nya, hanggang tenga ko nalang sya at nagbibinata na rin ang pangangatawan nya. Tuli na rin pala sya last year bago nagtapos ang taon.

"Okay kalang? ang clingy mo yata ngayon ah.!"Lihim akong napapangiti.

"Ate Zana?"Malambing nyang tawag sa akin.

Amoy na amoy ko ang mabango nyang hininga.

"Ano yon?"Tugon kong aniya.

"Kinakabahan ako"anito.

"Bakit ka naman kinakabahan?"tanong ko sa kanya at ramdam ko ang mas humigpit na yakap nya.

"I don't know! but..kinakabahan ako. Hindi ko lang matukoy kung bakit."Pinilit kong baklasin ang braso nya saka hinarap ko siya.

"Ano bang ibig mong sabihin? may kinatatakutan ka ba? may gumugulo ba sa isip mo?"Mahinahon kong tanong.

Mataman siyang nakatitig sa mukha ko.

"I'm afraid to loose you! i don't like this thought of losing you. I don't think i can live without you in my life ate Zana."Ito iyong pangalawang beses na makita ko syang ganito.

May lungkot sa kanyang blue eyes kagaya nung unang araw na nagkita kami sa tabi ng rainbow bridge.

Bigla tuloy akong kinabahan.

"Bakit mo naman yan iniisip? hindi ako mawawala okay. Hindi kita iiwanan kahit anong mangyare."Pampakalma kong aniya saka ngumiti ako sa kanya.

"Kapag ba nagkahiwalay tayo mananatili pa ba ako sa alaala mo? hindi mo ba ako kalilimutan?"Parang piniga ang puso ko dahil sa sinabe nya.

Sa isiping magkakahiwalay kami ay para na akong sinaksak sa puso. Hindi ko yata kakayanin yon.

"Oo naman! mananatili ka sa puso at isipan ko. Forever kitang mamahalin kaya wag ka nga mag emot dyan. Hindi naman tayo magkakahiwalay eh."Hinimas ko ang malambot nyang buhok.

"Sabi ni Tina wala daw forever, kaya natatakot ako na baka nga totoo yon."Puno ng kalungkutang saad niya.

Don na ako natawa sa sinabe niya.

"Bakit ka naman nagpapaniwala sa babaeng yon? teka may gusto ka ba kay Tina?"Biglang nagdilim ang mukha nya sa sinabe ko.

"No way! i don't like anyone but you..ikaw lang ang babae sa buhay ko ate Zana. Kapag nagkahiwalay tayo hahanapin kita, pangako hahanapin kita."Nakita ko ang panunubig nang mata nya.

Hinila nya ako sa braso saka niyakap nang mahigpit. Paraan lang nya siguro yon para hindi ko makita ang panunubig ng mata nya pero nakita ko na.

Hindi na ako nagsalita dahil baka mailang pa sya.