Exchange of Heart

Chapter Seventeen

Ito na po yung POV ni Venice. Siguro inaabangan nyo na. So this is it and finally. I hope you'll enjoy reading her POV.

CHAPTER SEVENTEEN

I'm Venice the real Venice. Twin sister of Paris. I'm not bad...tao lang ako at nagmahal. Mali bang angkinin ko ang taong tinitibok ng puso ko. Nagparaya na ako at lumayo. Pero ganun talaga e mahal mo talaga. You can't teach you heart to love someone if your heart already belong to someone else.

Hindi ko nga alam kong bakit hindi nya ako magawang mahalin ng taong simula pa nung bata kami mahal ko na sya. Pero hindi nya ako makita. Anong meron sya na wala ako??? Sabihin nyo nga anong meron si Paris na wala ako..

Mahal ko si Steven mula noon at hanggang ngayon. Bakit ba hindi nya ako magawang mahalin??? Si Paris ang mahal nya e pareho lang kami ni Paris physically. Bakit hindi nya ako makita.

Siguro nga may nakikita ang puso na hindi nakikita ng mata. Sinubukan ko namang lumayo at lumimot. Pero nung nagpadala si Paris ng invitation sa engagement nila ni Steven. Biglang bumalik yung sakit at damdamin na naramdaman ko. Inisip ko na lang ito na ata ang sign na binigay ni Lord. Handa akong lumaban para lang sa taong mahal. Gagawin ko ang lahat makuha ko lang at maabot ko sya. Matutunan nya din akong mahalin.

Bago ang summer break nagkita kami ni Paris. Yun ang unang hakbang ng plano. Sa una ayaw pang pumayag ni Paris pero napapayag ko din sya. What do I expect...mabait sya and she really love me. Lahat pinlano ko...sinabi kong may sakit ako at tendency pwede kong ikamatay. Napapayag ko sya magpalit kami. Sinabi kong magpapagamot ako at gusto ko lang makasama sila mama pero thats not true. Gusto kong angkinin ang taong mahal ko. Gusto ko ang papakasalan ni Steven ako at hindi sya. Sabihin nyo ng selfish ako. Gusto ko lang maging masaya at makasama ang taong mahal ko. Mamahalin din nya ko madali lang yun kasi magkamukha kami ni Paris.

Alam kong hindi madali maging si Paris. Syempre pinaghandaan ko na... Buong month ng April nag enrol ako sa cooking class. Kasi mahilig magluto si Paris. Nagpavoice lesson din ako magaling kumanta yun e. At higit sa lahat binago ko ang sarili ko ang dating fashionista naging simple ganun si Paris simple lang. Lahat 'to binago at pinag-aralan ko para sa taong mahal ko.

Ginagawa ko ang lahat ng 'to para makasama ko ang taong mahal ko. Makasama ko lang sya kahit hindi bilang Venice masaya na ako.

Biglang may yumakap sa akin mula sa likod. Nandito kasi ako sa Veranda nagpapahangin nangbigla kong naalala ang nga ginawa ko. Para lang sa taong mahal ko..

"Hey Babe! What are thinking??? Balak mo bang umatras sa kasal natin??" paglalambing ni Steven

"Of course not. I love you so much kaya di ko magagawa yun. Baka ikaw dyan may balak..."

"Syempre hindi. Nung bata pa tayo ito na yung pangarap ko. Ang maiharap sa altar ang babaeng mahal ko. Walang iba kundi ang pinakanagandang babae sa buhay ko...and that was you, Paris." Sakit kailan mo ba masasabi ang pangalan ko Steven. Pwedeng ako na lang. Ako yung nandito please ako na lang. "Are not happy babe?"

"Of course I am."

"But why are you crying sweetheart?"

"Tears of joy. I still can believe e. Im getting married to the person I love.." Then he kiss me..." I love you" he said

"I love yoy too."

"By the way Babe your mom ask me a favor?"

"What about?"

"She told me na dapat na sana kasal natin si Venice and become maid of honor." Bigla skong namula sa sinabi nya...

"Babe are alright???"

"Of course. Kilala mo naman si Venice matigas ang ulo nun kahit tawagin natin sya hibdi sya pupunta."

"I know. Thats why your mom asked me a favor. I'm going to Philippines para sunduhin sya. Ayaw kong mapahiya sa mom mo Babe.."

"W-what go-ing to Philippines?"

"Yes." Hindi pwede 'to. Pagnalanan ni Paris ang tungkol sa kasal lintik na nabubuko ako at hindi na natutuloy ang kasal.

"Babe leave it to me."

"Why?"

"I think this is the right time. Ako na lang pupunta ng Philippines para puntahan sya. Its been so long since nagkita kami."

"Pero si tita nanghingi ng favor sa akin. Ganito ba lang tayong dalawa na lang ang pumunta ng Philippines."

"Please Babe. Pwedeng ako na lang. Its sisters reunion. Ngayon lang kami ulit magkikita ni Venice. And besides kapag tayong dalawa ang umalis sino magaayos ng kasal natin. Saka masasaktan lang si Venice pagnakita ka..."

"What do you mean??"

"I knew it Babe. Ever since nung bata pa tayo. Venice really likes you."

"Alam mo pala."

"Yes. Kaya nga sya lumayo kasi nagparaya sya para sa atin. Kapag napakita tayo sa kanya sabay sampal na magpapakasal na tayo.... What do you think na mararamdaman nya?"

"Yeah you're Babe. Kaya mahal na mahal kita e. Mas inuuna mo pa ang feeling bg iba kaysa sayo."

"Babe can I ask you?"

"What is it?"

"You know na gusto ka talaga ni Venice. Kahit minsan ba o kahit konti hindi mo ba sya nagustuhan?

"I like her but I love you." Yung like na yun masaya na ako dun.

"Paano mo nalaman na mahal mo ko hindi ka ba nalito? Kasi we exactly the same e."

"Of course not. In my eye pareho lang but in my heart ikaw lang nakikita nito at nagpapatibog...ikaw lang Paris."

Mali ka Steven... Kung totoo palang ang puso tumitibok sa taong mahal mo...bakit tumitibok yan gayong hindi naman ako ai Paris. I know you love me kasi nakikita kung masaya ka kasama ako.

"Okay you win Babe. Siguro mas maganda na nga lang kung ikaw ang pumunta ng Philipines at kumausap sa sa kapatid mo. Sana sa tagal na ng panahon e move on na sya at masaya."

Sorry Steven hindi ko kayang magmove on sayo at Oo masaya ako kasi ako ang kasama mo kahit tingin mo ako si Paris.