Paradoks #Wattys2019

7.Bölüm

Multimedya:Temsili

Sakin ve huzurlu bir hafta sonunun ardından tekrar okula gitmek için hazırlanmak işkence gibiydi.

Merdivenleri hızla inerken annem de bana sesleniyordu.

"Serenay,yemek yemeden okula gitme!"

"Okulda atıştırırım anne,geç kalacağım yoksa." Diyerek ayakkabılarımı giyip dışarıda beni bekleyen arabaya bindim.

Okulun önüne durduğumuzda çantamı sırtıma takarak arabadan indim.

Okul binasına doğru yürürken bahçenin bir pazartesi sabahına göre fazla boş olduğunu fark ettim.

Sınıfa girdiğimde kimseyi bulamayınca çantamı sıraya bırakarak Begüm'e mesaj attım.

'Nerdesiniz'

Begüm:

Kütüphaneye gel.

Kütüphaneye doğru koşar adımlarla ilerlediğimde bahçede olması gereken kalabalığı kütüphanenin önünde buldum.

Umarım ünlü bir yazar geldiği için toplanmışlardır.Aksi takdirde aklıma hiç iyi şeyler gelmiyordu.

Hiç kimseye aldırış etmeden kalabalığın içinden geçerek en önde durdum.

Gördüklerimin gerçekliğini sorgularcasına gözlerimi defalarcasına kapatıp açtım.

Ne yazık ki her seferinde Yaren karşımdaydı,ölü bir şekilde.

"Hayır,hayır,hayır."

Yere düşmek üzereyken beni tutan kişiye kim olduğuna bile bakmadan sarılıp ağlamaya başladım.

"Hayır,lütfen gerçek olmasın,lüften.Ben buna katlanamam."

"Tamam sakin ol."

Duyduğum sesle başımı kaldırıp kime sarıldığıma baktım.

"Alperen?"

"Senden büyüklere adıyla mı hitap ediyorsun sen?"

"Genelde." Diyerek gözlerimi silip tekrar başımı Yaren'e çevirdim.

Alperen'den uzaklaşarak Begüm'leri bulma umuduyla arkama baktım.

Ne şans ki oradalardı.Çağrı da dahil.

"Serenay." Diyen Begüm'e sarıldığımda daha fazla ağlamaya başladı.

Ondan ayrıldığımda Ecem ve Buket'e sarıldım.

"O mu yaptı bunu?"

"Muhtemelen."

Gözlerimi sıkıca kapatıp gözyaşlarımı temizledikten sonra olduğumdan daha güçlü gözükmeye çalıştım.

"Bulacağız kim olduğunu.Size söz veriyorum."

Diyerek Çağrı'ya bakmadan Alperen'in yanına gittim.

"İfademizi alamayacak mısınız?"

"Alacağız.Ama burada değil,merkezde."