10.Bölüm

97 3 0
                                    



Ağlamayı kesip elimi yüzümü yıkadıktan sonra tekrar sınıfa girdim ve sırama oturdum.

"İyi misin?"

Buket'in sorusuyla ona döndüğümde herkes bana bakıyordu.

"Evet,iyiyim."

"Sen öyle diyorsan."

Gülümsedim ve önüme döndüm.Çağrı bir şey diyecek gibi olduğunda edebiyat hocası içeri girdiğinden susmak zorunda kaldı.

Dersin ortasındayken bir türlü konuşulanlara kulak veremiyordum.Aklım gelecek mesajdaydı.

Begüm ve Ecem'i oraya ben sokmuştum şimdi de ben çıkaracaktım.

Telefonum titrediğinde hızlı bir şekilde telefonumu açtım ve mesaja baktım. 

Bilinmeyen numara:

Hazır mısın?

Oturduğum yerde dikleştim.5 dakika boyunca öyle durdum.Fakat hiçbir şey olmadı.

Sonra birden bir mesaj daha belirdi ekranda.

Bilinmeyen Numara:

İlk görevini söylüyorum.Çağrı'dan ayrılacaksın.

Ne alakaydı şimdi?

Hiçbir şey yapmadan beklemeye devam ettim.Dersin sonuna geldiğimizde katilin beni izlediğini umarak lavaboya gittim ve beni aramasını bekledim.

Bir süre klozetin üzerinde bekledikten sonra telefonum çalmaya başladı.Hızla aramayı cevapladım.

"İstediğin şeyin ne kadar saçma olduğunu farkında mısın?"

"Sana sorgulayabilme hakkını verdiğimi hatırlamıyorum."

"İyi de ben bunu yapınca eline hiçbir şey geçmeyecek."

"Arkadaşlarını oradan kurtaracak mısın?Yoksa sevgilinle sefa mı süreceksin?"

"Bana başka bir görev ver ben bunu yapamam.Zaten yeni barıştık."

"5'e kadar zamanın var."

"Ama-"

Ben cümleme yeni başlamışken telefon yüzüme kapandığında sinirle klozetten indim ve ayaklarımı yere vura vura lavabodan çıkıp sınıfa döndüm.

"Kızım sen ne yapıyorsun süreki lavaboda?"

"Sence ne yapıyorum?"

"Tamam.Ne kızıyorsun hemen."

Acilen bir bahane bulmam gerekiyordu.Eğer bu katilin dediklerini yapmazsam Ecem ve Begüm ordan sağ çıksalar bile cezaevine girerdi.

Üstelik tüm bunlar benim yüzünden olmuş olacaktı.Yaptığım hatalardan dolayı bir şeyleri kaybetmeyi göze almalıydım.Aksi takdirde daha büyük kayıplar verecektim.

"Ne oldu sana?" Çağrı'nın sorusuyla ona döndüm.

"Ne?"

"Gergin görünüyorsun.Ne oldu?"

"Bir şey olmadı.İyiyim dedim ya."

"Sana ne oldu diyorum?"

"Ben de bir şey olmadığını söylüyorum.Neden anlamıyorsun?"

"Yalan söylediğini anlayacak kadar tanıyorum seni çünkü.Ve birbirimizden bir şey saklamamaya karar verdik diye hatırlıyorum."

"Öğle arası konuşalım tamam mı?"

Paradoks #Wattys2019Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin